Merhaba.
Kendimi bildim bileli irican kıvamındaydım. Ama en son şişkoluk sınırına ulaştığımı görünce diyete başladım. Kah diyeti dondurma, çikolatayla bozarak
kah bilinçsizce birkaç gün yetersiz beslenerek diyetimi devam ettirdim. Ve 2 yıl içinde 119 kilodan 93 kiloya düştüm. Forumdaki Sonsuzluk ve protagonist arkadaşların da beni şevklendirmesiyle bu başlığı açmaya karar verdim.
İnsanın diyet yaparken çektiği en büyük zorluk motivasyonu yüksekte tutucak bir şey bulmakta zorlanması. Burada sizlerle paylaşarak bu sorunumu da aşmayı düşünüyorum.

Ben genelde canı sıkılınca yemeğe saldıranlardanım. Kimisi canı sıkılınca hiç yemek yemez ama bu bende hep ters tepmiştir. En ufak bir sinir anında
dondurmaya, tatlıya, böreğe çöreğe saldırırım. Ve bütün emeklerimin kısa zamanda elimden uçtuğunu görürüm. (o nasıl bir deyimse)
Hedefim hiçbir zaman Brad Pitt'in dövüş klübündeki hali değil ya da Cüneyt Arkın'ın Dünyayı kurtaran adamdaki fiziği. Sadece merdiven çıkarken tıkanmamak, bir yerden bir yere giderken kan ter içinde kalmadan yaşamımı sürdürmek istiyorum. Bu başlıkta bana her türlü eleştiri, öneri de bulunabilirsiniz. Yarından itibaren başlamaya karar verdim.