Yalnız kalmak bana olanaksızmış gibi geliyor. 2 ay önce çoğu kişiden ihanete uğradım. Bunlar yakın olduğum insanlardı. Bu korku o yüzden daha çok arttı. Tek başıma okul koridorlarında veya teneffüste asla dolaşmıyorum. Mutlaka biriyle konuşmalı veya dolaşmalıyım. Bir yandan da küs olduğum insanlara gözükmemeye bakıyorum. Benim ailem gururludur fakat bu bende yok gibi. Çekingen olmasam gider o küsenlerle konuşur ne derlerse de yapardım. Bunu düşündükten sonra da bu kadar yüzsüz olamam diyorum. :/ Arkadaşsız da değilim ama ne biliyim onlarla güvendeydim işte...