"Deniz kenarında başlayıp, Taksimin bir arka sokağında sonlanan 6senelik bir aşktı bu

[Nevermind]

Istıklal Caddesinin bir arka sokağı
Yağmurlu, kasvetli bir günde
"Seni hiç sevmedim aslında" diyorsun.
"Unuttum yaşanmışlıkları"
Susuyorum,
Öylece dinliyorum kendinle çelişmeni
"İntikamla ayrılma buradan sakın!"
"İntikam mı?" diyorum içimden
Ne intikamı? sevdiğim, ben seni seviyorum.
"Peki" diyorum.
Susuyoruz.
"Geçireyim seni son kez"diyorsun.
"Senden öncede, sonrada, seninleyken de, ben bu yolu hep ben olarak yürüdüm, sana ihtiyacım yok."
"Arkanı dön ve git"
Gidiyorsun.
İzliyorum gidişini
Tramvay geçiyor tam aramızdan
Yavaşça ve sessizce yok oluyorsun, o kuru kalabalığın içinde

Hani bir film dönerken sahnede
Kalabalığın içinde, başrol oyuncusu yürürken
Parlak bir ışık gibi, ilk dikkat çeken o olur.
Lakin ben seni göremiyorum sevdiğim.
Artık sende o kuru kalabalığın bir bütünü oluyorsun.
Sende herkes gibi; sıradan ve basit.

Gidiyorsun
Senden önce nasıl yürüdüysem bu yolu
Yine bir başıma gidiyorum.
"Aşk yok, Sevgi yok"
"Umut yok, beklenti yok"

Sen gittin, ben izledim.
Kaybeden, Kazanan yok
"Gitmek isteyen her zaman terk edilendir."
"Uzatmayayım, bir manası yok"

[pelindeniz]

Hüzünlü bakışlarında ben vardım...
Sen beni terk ettin güya..
O gün..Ekimden bir gün..
Öyle sıcak ve öyle yavan,,

evet sen beni terk ettin güya..
öyle kimsesizdi geceler..

Gene de yaşıyorum BAK !

Sen olmasan da yaşıyorum bugünü...

Sen olmasan da yürüyeceğim kaldırımlarında hayatın..

ve sen olmasan da girecek o rüyalar ellerimin arasından beynime..
her gece ve her gece..

Sen beni terk ettin güya..
Ben sevdalı türkülere gebeyim şuan..

Sadece gidiyorum..

[Nevermind]

Karanlık içerisinde yol almakdayım benliğimi yitirmişcesine.Anlamsızlıkların anlamını kaybettiği dakikalardan biri daha vuslata çarparak rüzgar içerisinde sürüklenmekte.Hayatın acımasızlığı karşısında pes etmemek için elimden geleni yapmış olsam da artık daha fazla dayanacak gücüm kalmadı.Çok yoruldum,fazlada gücüm kalmadı zaten... Aslında hayatın hiç bir suçu yok.Suçlu olan sizlersiniz.O yüzünüze taktığınız maskeler, kendi benlikleri yerine başka benlikleri bir elbise gibi oradan oraya savuruşlarınız.Artık sona yaklaşmakta bu benlik... Ve Ölüyor!!!! Sakın bana yardım etmeye kalkmayın. İstemiyorum o günahkar ellerinizi. Sizlerden o kadar nefret ediyorum ki!! Sahte gülüşlerden,sahte sevişlerden,sahte sevişmelerden sıkıldım artık.İstemiyorum artık sizin bu kahrolası yaşam şeklinizi.Yüzünüze her defasında haykırsam da anlamıyorsunuz beni sevdiğiniz kadar sizden nefret ettiğimi... Her defasında sığınacak bir liman arıyorum kendime.Acı çekmeyeceğim,yaşamı benimsiyebileceğim bir yer olsun istiyorum.Kendi benliğimle baş başa kalabileceğim bir yer olsun yalvarırım.Yanıldığımın farkına vardığımda çok geç oluyor. Ama her nedense kirli bir benlik tüm acımasızlığıyla sığındığım limana yanaşıyor.Ardından ruhumu ele geçirip benliğimi içine çekiyor.Sonrasında ardına bakmadan limandan uzaklaşıyor.

[pelindeniz]

ve içlerimde peydah olan koca bir umutla
dolaşıyorum geceleyin
arnavut kaldırımlarında
hayatın..

herşey öyle sessiz
ve ben öyle kederliyim..
karanlıktan çıkart beni,
ne olur tut ellerimden
diyorum
geceye..

gülümseyip ilerliyorum sonrasında
sarı kirli ışığında
loş ve sisli sokağın..