Sınıfta Kaldım Psikolojik Destek Bekliyorum

[icimdekibiri]

Üzüntü ile kaybolmuş manevi ve ritmik duygularımla herkeze selam ederim sevgili dostlarım.

7 Eylül Pazartesi günü sabah 12.50 de gelen sınıf tekrarı haberinden sonra kendimi bulmamak üzere kaybettim, o an içimde bir burukluk bir kırgınlık, gözlerimde ise akmaya meyilli bir damla gözyaşı yer etti, üzüntümden sağa sola haykırdım, sinirimden üst üste bir kaç sigara içtim ama nafile kalmıştım artık.

Bir kaç arkadaşım içlerinden gülerek samimi olmayan duygularla beni teselli etmeye çalıştılar, benim moralimi duygusuz bir şekilde düzeltme girişimine girdiler fakat o lolilop şekeri kıvamında ki ...... çiçekler çoktan açmıştı, bu sayede bir kaç arkadasımı sildim bazılarınında üstünü karaladım.

Şimdi ise mutsuz umutsuz bir kıvam almış beynimi kendi kendime teselli etmeye çalışıyorum... Hatalarımla yüzleşip kendime küfür ediyorum. Pişmanmısın diye soran olursa ''evet'' cevabını kesinlikle kendisine veririm doslarım. Canımı en çok sıkan; arkadaslarımın bana karsı yeni olusacak tavırları, çevremdeki ........benim canımı sıkması...

Sizlerinde görüşlerini almak isterim Forum üyeleri. Ben ne yapmalıyım? Okulların açılmasına az bir süre kaldı ve bende kaldım.

Mutsuzum dünya başıma yıkılsaydı keşke ama üzerimden kalkmıyor şimdi, acayip düşünceler içindeyim intihar mı etsem?

Sizce bu kardesiniz iflah olur mu? Ya da nolur?

[9 ŞUBAT]

Üzüntü ile kaybolmuş manevi ve ritmik duygularımla herkeze selam ederim sevgili dostlarım.

7 Eylül Pazartesi günü sabah 12.50 de gelen sınıf tekrarı haberinden sonra kendimi bulmamak üzere kaybettim, o an içimde bir burukluk bir kırgınlık, gözlerimde ise akmaya meyilli bir damla gözyaşı yer etti, üzüntümden sağa sola haykırdım, sinirimden üst üste bir kaç sigara içtim ama nafile kalmıştım artık.

Bir kaç arkadaşım içlerinden gülerek samimi olmayan duygularla beni teselli etmeye çalıştılar, benim moralimi duygusuz bir şekilde düzeltme girişimine girdiler fakat o lolilop şekeri kıvamında ki ...... çiçekler çoktan açmıştı, bu sayede bir kaç arkadasımı sildim bazılarınında üstünü karaladım.

Şimdi ise mutsuz umutsuz bir kıvam almış beynimi kendi kendime teselli etmeye çalışıyorum... Hatalarımla yüzleşip kendime küfür ediyorum. Pişmanmısın diye soran olursa ''evet'' cevabını kesinlikle kendisine veririm doslarım. Canımı en çok sıkan; arkadaslarımın bana karsı yeni olusacak tavırları, çevremdeki ........benim canımı sıkması...

Sizlerinde görüşlerini almak isterim Forum üyeleri. Ben ne yapmalıyım? Okulların açılmasına az bir süre kaldı ve bende kaldım.

Mutsuzum dünya başıma yıkılsaydı keşke ama üzerimden kalkmıyor şimdi, acayip düşünceler içindeyim intihar mı etsem?

Sizce bu kardesiniz iflah olur mu? Ya da nolur?

oncelikle aramıza hoş geldin ,
anladıgım kadarıyla yuksek ogrenim ogrencisisin ,yanılıyormuyum .

ne yazıkki sene içinde yeteri kadar çalışmadıgın veya çalışamadıgın için sene tekrarı yapacaksın ,aslında bu can sıkıcı ,uzucu ama çok dogal bir şey .

ne yazıkki sana dost gorunen bir çok kişi gerçek yuzlerini ortaya koyacak ,kimin ne oldugu daha iyi belli olucak .

şu anda yapman gereken tek şey ,oturup iyice duşunmen nerelerde hata yaptıgını bulman ve ona gore bir plan yapıp ogrenim hayatına kaldıgın yerden devam etmen ,

sadece bir sene kaybetmiş olursun ,belkide böyle olması senin için daha hayırlı olucak bunu ileride zaman gostericek .

önemli olan insanın ne kadar surede hayata atıldıgı degil ,atıldıgı hayatta ne kadar başarılı oldugudur ,egerki ileride hedefledigin noktaya gelebildinse o zaman kaybedilen vaktin pek bir onemi kalmaz ,sadece tatlı bir anı olarak kalır .

yazının sonudaki tatsız duşunceye gelince asla ama asla böyle aptalca bir duyguya kapılma ,senin olumun bir senelik sene tekrarından çok daha acı gelir ailene seni sevenlerine ,bu durumu duzeltmek senin elinde daha çok çalışır sınıfını geçersin ,hatta bu arada boş vaktin kalırsa onuda en iyi şekilde degerlendirdigin takdirde bu kayıp senin için kazanca bile donuşebilir ,

yeterki ne yapacagına iyi karar ver ve uygula .

[power]

Üzüntü ile kaybolmuş manevi ve ritmik duygularımla herkeze selam ederim sevgili dostlarım.

7 Eylül Pazartesi günü sabah 12.50 de gelen sınıf tekrarı haberinden sonra kendimi bulmamak üzere kaybettim, o an içimde bir burukluk bir kırgınlık, gözlerimde ise akmaya meyilli bir damla gözyaşı yer etti, üzüntümden sağa sola haykırdım, sinirimden üst üste bir kaç sigara içtim ama nafile kalmıştım artık.

Bir kaç arkadaşım içlerinden gülerek samimi olmayan duygularla beni teselli etmeye çalıştılar, benim moralimi duygusuz bir şekilde düzeltme girişimine girdiler fakat o lolilop şekeri kıvamında ki ...... çiçekler çoktan açmıştı, bu sayede bir kaç arkadasımı sildim bazılarınında üstünü karaladım.

Şimdi ise mutsuz umutsuz bir kıvam almış beynimi kendi kendime teselli etmeye çalışıyorum... Hatalarımla yüzleşip kendime küfür ediyorum. Pişmanmısın diye soran olursa ''evet'' cevabını kesinlikle kendisine veririm doslarım. Canımı en çok sıkan; arkadaslarımın bana karsı yeni olusacak tavırları, çevremdeki ........benim canımı sıkması...

Sizlerinde görüşlerini almak isterim Forum üyeleri. Ben ne yapmalıyım? Okulların açılmasına az bir süre kaldı ve bende kaldım.

Mutsuzum dünya başıma yıkılsaydı keşke ama üzerimden kalkmıyor şimdi, acayip düşünceler içindeyim intihar mı etsem?

Sizce bu kardesiniz iflah olur mu? Ya da nolur?

lan olum biraz dik dur ya. bir sene kaybetmişsin kendini kaybetme. neyse geçmişte gençlik ateşiyle salla gitsin demişsin çalışmamışsın kafayı şuna buna takmışsın derslerden çakmışsın. lakin ileriye bak. geleceğe bak. bırak geçmişi. şey olmuş yılın davası olmaz. bitti o artık. kendini hırpalasanda ağlasanda deli olsanda bitti gitti.

bir de o böyle dedi bu böyle dedi. şu gizli gizli sırıttı bu gizli gizli sevindi. bırak bunları. kim ne yaparsa yapsın. sen kendine bak. pişmanlığım var diyon daha halen elaleme takıyon. önce kendi pişmanlıklarından bir ders al bakım. ondan sonra buna göre hayatını bir yönlendir bakıyım. sonra nasıl olsa yeni arkadaşlar bulacaksın. bunları ister sil at gitsin istersen merhaba merhaba protokolünde devam et. sen bilirsin.

bir de artık şu intihar etsem mi sersemliğini bırakalım arkadaşlar. herkes bıraksın. show a döndü olay. intihar edemezsiniz böyle bir yetkiniz yok. böyle bir uygulama yok. böyle bir alternatif yok. ne diye intihar edeyim mi diye soruyorsunuz. yok böyle bir şey. ya bu deveyi güdeceksin ya bu diyardan gideceksin değil seve seve yada zorla bu deveyi güdeceksin başka alternatifiniz yok. anlayın artık bunu.

[aydemir]

lan olum biraz dik dur ya. bir sene kaybetmişsin kendini kaybetme. neyse geçmişte gençlik ateşiyle salla gitsin demişsin çalışmamışsın kafayı şuna buna takmışsın derslerden çakmışsın. lakin ileriye bak. geleceğe bak. bırak geçmişi. şey olmuş yılın davası olmaz. bitti o artık. kendini hırpalasanda ağlasanda deli olsanda bitti gitti.

bir de o böyle dedi bu böyle dedi. şu gizli gizli sırıttı bu gizli gizli sevindi. bırak bunları. kim ne yaparsa yapsın. sen kendine bak. pişmanlığım var diyon daha halen elaleme takıyon. önce kendi pişmanlıklarından bir ders al bakım. ondan sonra buna göre hayatını bir yönlendir bakıyım. sonra nasıl olsa yeni arkadaşlar bulacaksın. bunları ister sil at gitsin istersen merhaba merhaba protokolünde devam et. sen bilirsin.

bir de artık şu intihar etsem mi sersemliğini bırakalım arkadaşlar. herkes bıraksın. show a döndü olay. intihar edemezsiniz böyle bir yetkiniz yok. böyle bir uygulama yok. böyle bir alternatif yok. ne diye intihar edeyim mi diye soruyorsunuz. yok böyle bir şey. ya bu deveyi güdeceksin ya bu diyardan gideceksin değil seve seve yada zorla bu deveyi güdeceksin başka alternatifiniz yok. anlayın artık bunu.

Katılıyorum. Baştan sona.

ELalemin dediğine göre yaşasak hem çok dengesiz olurduk herhalde. Herkes de aynı fikirde değil çünkü. Nasreddin hoca ve eşeğinin yaşadıkları gibi. :

Nasreddin Hoca bir gün oğlu ile yolculuk yapıyordur. Eşeğe oğlunu bindirmiş kendisi yanlarında yürüyerek yola devam ederken karşılarına çıkan bir grup insan ‘ çocuğa bak ihtiyar babasını yürütüyor kendisi eşeğe binmiş gidiyor ne ayıp’ der. Hoca bu sefer çocuğu indirir kendisi biner eşeğe, giderlerken bir başka gruba rastlarlar onlarda der ki ‘ adam utanmıyor musun el kadar çocuğu yürütürken kendin eşek sırtında gitmeye’. Hoca bu sefer kendiside eşekten iner devam ederlerken bu kez bir başka grup ‘ arkadaş eşeğiniz var ne diye binmezsiniz sizdeki ne akıldır böyle’ der. Bu kez her ikisi de eşeğe binerler ancak yine bir grup insan söyleyecek bir şeyler bulur ve derler ki ‘ hiç mi insafınız yok arkadaş zavallı eşeğe ikiniz birden binmişsiniz’. Hoca bu kez oğluna döner der ki ‘bak evladım, bir tek eşeği sırtımıza almadığımız kaldı, onu da yapsak yine birileri laf eder emin ol’.(alıntı)

Henüz geç değil. Bir hayır vardır. Evet dha çok çalışabilirdiniz,bunların olabileceğni düşünerek ona göre önlem almalıydınız ;ama artık geçmiş, ileriye bakın, aynı hataları yapmama kararlılığı iiçinde inşaAllah devam edin istikrarla.

[paradox]

Hayat basli basina sinavlarla dolu bir okul degilmi? Bazen kakilip kaliyoruz bir soruya, sureyi hesaba katmadan.Oysa zaman insafsizca aleyhimize isliyor biz farkinda bile olamiyoruz bunun..
Siz de basarisiz bir yil gecirmisiniz.Unutmayiniz kaybiniz sadece bir yil.Fakat bu depresif ruh hali devaminda, kaybiniz yillariniz olabilir.Birakin gecmise takilmayi, telafisi imkansizi, onunuze bakiniz..

[icimdekibiri]

Yorumlarınız için teşekkür ediyorum arkadaşlar. İlk dönemi atlattım ve dediğiniz bazı şeyleri yaşadım. Şuan, o an ki ruh halimden pek eser yok. 2. döneme daha iyi bir şekilde hazırlanıyorum. Bir kez daha teşekkür ediyorum.

[meraba]

aynı durum bende var bu sene 9. sınıfa büyük bi heycanla başladım şimdi ise kalbim ağrıyarak karne gününü bekliyorum çalışmadığım için çok ama çok pişmanım malesef fazla geç fark ettim sınıfta kalma işinin bu kadar ciddi olduğunu geçerim felan diyodum şimdi iki gözüm iki çeşme ağlıyorum,insafa gelen hocamda yok hepsi halinden memnun 2 dersiimi kurtarsaydım geçiyordum ortalamam 2.46 ne yapsam bilemedim

[yorum]

aynı durum bende var bu sene 9. sınıfa büyük bi heycanla başladım şimdi ise kalbim ağrıyarak karne gününü bekliyorum çalışmadığım için çok ama çok pişmanım malesef fazla geç fark ettim sınıfta kalma işinin bu kadar ciddi olduğunu geçerim felan diyodum şimdi iki gözüm iki çeşme ağlıyorum,insafa gelen hocamda yok hepsi halinden memnun 2 dersiimi kurtarsaydım geçiyordum ortalamam 2.46 ne yapsam bilemedim

Geçmiş olsun, bazen büyük hatalar büyük başarılara imza da olabiliyor.Cok tanıdığım insan var sınıfta kalıp gelecekte cok başarı sağlamışlar.Bu hayatın ciddiye almanız gerektiğini belki güzel hatırlatır bu açıdan bakın lütfen.

[edk.roper]

eğitim sistemi zaten sacma sapan oldugu için kendini küçümseme.suç senin değil sistemin.eğer sınıfta bir kalan varsa sınıfı geçenler kopyayla torpille vs. geçmiştir.
sen alnının akından haberdarsızsın.canını sıkma git sınıftaki yeni öğrencilerle dalga gec üstünlük emin ol sende olucak zaten sene boyu

[filologum]

Geçmiş olsun.
Ben de geçen sene haziran ayında 6 ders birden verdim bir ayda. Ama üçe buçuk katarak. Mayısın sonu haziran sonuna kadar cehennem gibiydi. Ağlamaktan bi zar olmuştum. Daha sonra sınıf tekrarına başvurdum ama başvurcaktım başka üniversitede.Tabi üniversite geri adım attı. Şimdi fakülte değiştirdim. Mutluyum! Ama insan sıkıntıların içinde bi noktaya geliyor ki artık çok sıkılıyor kabulleniyor ammaaan ne olcaksa olsun diyor Bence kafanı takma! Dünyanın sonu değil sınıf tekrar etmek insanın kulağına hoş gelmesede kazandırdıklarını düşün not ortalamanı yükseltirsin. Gerçekten canını sıkma. Demek ki böyle olmalıymış. Bu tarz olaylar insanlara çok şey kazandırıyor. Hayat dersi veriyor sorumluluk bilinci katıyor. Olgunlaştırıyor