Üzüntü ile kaybolmuş manevi ve ritmik duygularımla herkeze selam ederim sevgili dostlarım.
7 Eylül Pazartesi günü sabah 12.50 de gelen sınıf tekrarı haberinden sonra kendimi bulmamak üzere kaybettim, o an içimde bir burukluk bir kırgınlık, gözlerimde ise akmaya meyilli bir damla gözyaşı yer etti, üzüntümden sağa sola haykırdım, sinirimden üst üste bir kaç sigara içtim ama nafile kalmıştım artık.
Bir kaç arkadaşım içlerinden gülerek samimi olmayan duygularla beni teselli etmeye çalıştılar, benim moralimi duygusuz bir şekilde düzeltme girişimine girdiler fakat o lolilop şekeri kıvamında ki ...... çiçekler çoktan açmıştı, bu sayede bir kaç arkadasımı sildim bazılarınında üstünü karaladım.
Şimdi ise mutsuz umutsuz bir kıvam almış beynimi kendi kendime teselli etmeye çalışıyorum... Hatalarımla yüzleşip kendime küfür ediyorum. Pişmanmısın diye soran olursa ''evet'' cevabını kesinlikle kendisine veririm doslarım. Canımı en çok sıkan; arkadaslarımın bana karsı yeni olusacak tavırları, çevremdeki ........benim canımı sıkması...
Sizlerinde görüşlerini almak isterim Forum üyeleri. Ben ne yapmalıyım? Okulların açılmasına az bir süre kaldı ve bende kaldım.
Mutsuzum dünya başıma yıkılsaydı keşke ama üzerimden kalkmıyor şimdi, acayip düşünceler içindeyim intihar mı etsem?
Sizce bu kardesiniz iflah olur mu? Ya da nolur?
Yer imleri