depersonalizasyon ve derealizasyon yaşayanlar birbirimize destek olalım

[havfreca]

havfreca zor bir konu...

öyle evet de, destek olalım diye başlık açıp sonra toz duman yani belli bi kişiye söylemiyorum ,o başlıkta devam etmiyo ya bişeyler.. neyse boşverdim zaten..no problem

[korkma]

iyi geceler herkese, daha önce 3 kere atlatmıştım bu problemi bu dördüncü biraz uzun sürdü ama önemli bir bölümü geçti çok şükür bu bir akıl problemi değil arkadaşlar, siz söylemezseniz kimse böyle duygular yaşadığınızı anlamıyor çünkü, ayrıca beni evde veya işte çok şükür rahatsız etmiyor bu duygu, hele kız arkadaşım yanımda oluncahemen hemen hiç olmuyor o yüzden kendimi önemli bir şey olmadığı konusunda motive ediyorum, yalnız çeşitli sitelerde görüyorum, evden çıkmıyorum, çalışmıyorum yazan arkadaşlar var, arkadaşlar çalışmayan insan basit psikolojik problemleri bile büyütür, muhakkak bir iş bulun çalışın veya okulunuzu aksatmayın, sabır ve dua ile geçmesini bekleyin ama muhakak dışarı çıkın KORKMAYIN, Allah yardımcımız olsun

[doğadaki insan]

arada yazın bu derdi yaşayanlar lütfenn... yaşamayan anlamaz... uğrayın anlatın biz de geçiyomuş be diyelim

[Tedavininyollari]

Arkadaslar herkese merhabalar

Bende burda yazilan piskolojik ve fizyolojik etkilerin hemen hemen hepsini yasadim ve cogunu sadece 2 ayda atlattim. NASIL MI?

Derealizayon/depersonilizasyon yasayan arkadas oncelikle hastalaginizi kabul ediniz ve bunun gecici bi durum oldugunu KESINLIKLE gecici bir durum oldugunu unutmayin. Ne kadar hizli gececegi ise sizin elinizde.
Ben bir universite ogrenciyim erasmus programi ile Almanya`ya erasmusa gittim 2. haftada basima geldi birakip donmek zorunda kaldim. Bunun uzerinden neredeyse 3 ay gecti. Bu 3 ayin ilk haftalarini yasadigim bu hayat gercek
olamaz ben ya oldum ya da su an ruya goruyorum birazdan sicacik yatagimda uyanacagim gibi dusuncelerle gecirdim ve en kotusu aklima gelen bu dusuncelerden sonra kendime sacmalama neler dusunuyosun diyemem idi cunku gormem duymam yemem icmem algilarim hislerim neredeyse tamamamen yokolmustu. Psikiyatr psikolog hepsine gittim bir cok kez ve ogrendigim sey ise tedavinin onlarda degil kendimde olduguydu.
Tabiki yardimci oldular ilaclar ve telkinler ama bunlar yeterli degildi.

-Oncelikle en onemlisi arkadaslar uyku duzenine kesinlikle dikkat ediniz cunku psikolojik hastaliklarin temelinde uyku bozuklugu yatar. Gunde 6-8 saat uyumalisiniz ve kesinlikle gece 12-5 arasini uyuyarak gecirmelisiniz bendenimizin bir saati
vardir eger onu bozarsaniz oda sizi bozar yani tavsiyem aksam 11 gibi yatiniz sabah 7 de kalkiniz. Fazla yada eksik uyumayin ilk basta duzene alismak cok zor oluyo ama bir kere alistiktan sonra zorluk cekmezsiniz.

-Sabah kalktiginizda kulakligi takip yarim saat kosun gelin dus alin kahvalti yapin dengeli beslenin istahsizlik var ise elinizden geldigi kadar yemeye calisin. Vucudumuzu piskolojik olarak yormak yerine fiziksel olarak yormaliyiz. Uyku duzeni acisindan da hareket
etmek cok onemli.
-Akliniza 7/24 gelen dusunceler icin kendize bir kod olusturun benim kodum ``Su ana odaklan yasadigin ana odaklan``di yani aklima ben ruyadamiyim gercekmi yasadigim gibi dusunceler gelecek gibi oldugunda beynime hemen simdiye odaklan diyodum bu gelen vesveseleri bertaraf etmek icin bende ise yaramisti hala yariyo yani o gelen vesveselere dalip gitmemek icin bi yol bulun.

-Dine yonelin kuran okuyun namaz kilin ibadetlerinizi elinizden geldigi kadar yapmaya calisin bu hastaligin sifasi ilaclardan terapilerden degil tabiki Allah`tan dir. Herseyin sifasi ondadir
Bu yasadigimiz hayat icinde bulundugumuz dunya hersey gercek size oyle gelmesede hepsi gercek tipki olumden sonrasi gibi.

-Mumkun oldugunca bos durmayin kendinize bi ugras bulun mumkunse disarida ben zamanin cogunu evde geciren bi insan olarak kendime bilgisayarda online oyunlar oynamak film izlemek kitap okumak gibi ugraslar buldum bunlar bile iyi zaman gecirmemi sagladi.

-Sabirli olun biliyorum ilk bi an once eskisi gibi hissetmek icin neler vermezsiniz nelerden vazgecmesiniz ama bu kolayina kacmak olurdu lakin hastaligimiz kolay degil ama cok zorda degil umursamamazlik etmeyin cok fazla umursayip kendinizi bunalimada sokmayin.

-Guzel seylerin hayali kurmaya calisin ilerde olmak istediginiz yerdeki olmak istediginiz kisiyi dusunun her zaman pozitif dusunun

-Gecmisteki guzel seyleri hatirlatacak fotograflara bakin yada muzikleri dinleyin. Ben eski muzik albumumu tek tek buldum biraraya getirdim onlari dinliyorum gercekten her birisi ayri iyi hissettiriyo.

Ben bu sekilde neredeyse tamamen iyilestim bu kadar kisa surede insallah sizde bir an once cok iyi ve gercekci hissedersiniz Allah hepimize sifa versin ve sabir versin.
Sabirli olun pozitif olun program yapip ona uyun cok zor degil ustesinden gelmek. Mutlu saglikli bir hayat dilerim

[Sevey34]

İyi gelen herşeyi yapıyorum geziyorum mutlu olabileceğim herşeyi yapıyorum fakat uyanamıyorum korktuğum şey bu uykudayken bi zarar vermek kendime

[dreamer8]

Konu sahibi lavinya, hayatta mısın?

[korkma]

Allaha çok şükür geçti arkadaşlar, geçen bir süreç bu o yüzden kafanıza takmayın dua edin, ve hayatınızı kısıtlamayın, kafanıza taksanızda takmasanızda bir süre sonra geçiyor çünkü, o yüzden aldığım nick gibi KORKMA yın

dip not daha öncede 3 kere atlattığım için ilaç kullanmadım, Allahıma sığındım, daha öncede olduğu için akıl sağlığımı kaybedeceğim diye düşünmedim, nasıl olsa geçecek diye düşününce geçiyor zaten

[korkma]

İyi gelen herşeyi yapıyorum geziyorum mutlu olabileceğim herşeyi yapıyorum fakat uyanamıyorum korktuğum şey bu uykudayken bi zarar vermek kendime

öyle bir şey olmaz kardeşim Allahın izniyle merak etme, o tarz bir hastalık değil bu, o yüzden kendini üzme geçecek Allahın izniyle

[nistrator]

öyle bir şey olmaz kardeşim Allahın izniyle merak etme, o tarz bir hastalık değil bu, o yüzden kendini üzme geçecek Allahın izniyle

Bendeki geçmedi kardeşim 2 yıl oldu hala geçmedi bazen ilaçların etkisiyle bu hissi unuttugum oldu ama tam anlamıyla henüz geçmiş değil. Dış dünyayı hissedemiyorum özellikle görsel olarak sıkıntılar yasıyorum insanlar soyut gibi iki boyutlu gibi geliyor sanal gibi geliyor. Sanki yıllar boyunca körmüşümde ilk defa gözlerim açılmış gibi hissediyorum. Görme duygusu görsellik bana farklı geliyor sanki çizgi filmmiş gibi gerçek değilmiş gibi etraf hologram gibi geliyor. Bilmiyorum sizde böyle hissediyor musunuz veya hissettiğiniz zamanlar oldu mu

[loneliness]

Bu rahatsızlığı 4.kez yaşayışım ve her seferinde farklı boyutlarıyla yaşadım. Bu seferkinde insanları duyamamaktan konuşamamaktan çok korkuyorum.Bazen duymak ya da konuşmak hiç istemiyorum. İnsan olmama, yürümeme, konuşup duymama şaşırıyorum. Eskiden olduğu kadar dehşete düşmüyorum ama herşeyi unutuyorum.Konuşmazsam ya hiç duyup konuşamazsam diye düşününce ağlamak geliyor içimden sadece.Bir aydır psikolojik destek alıyorum, ilaç kullanmak istemiyorum. Ama ilaç kullanmadan nasıl geçecek bilmiyorum.En yakınlarıma bile anlatamıyorum sadece içimden ağlamak geliyor beni anlayışla karşılayın deyip geçiyorum. Yaşadıklarımı bir süreklilik halinde kafamda kurgulayamıyorum, sanki bir an var bir an yok gibiyim. Bir anda ortadan kaybolucakmışım gibi hissediyorum. Dünyayı, dışdünyayı, insanları rüya gibi görüp anlam veremiyorum. Sanki bunları yaşayan tek benmişim gibi düşündükçe daha da kötü oluyorum.Önerisi, tavsiyesi olan yazarsa çok sevinirim.