arkadaşlar 24 kişi okumuş yokmu düşüncesi fikri olan yalnız hissetmeye başladım :S
Merhaba arkadaşlar. Aranıza yeni katıldım ve başlığımı nereye açacağım konusunda epeyce bi duşundup burayı uygun gordum doktor(lar) da panik atak ve hipokondriyazi demişlerdi zaten.
Yaklaşık 3 ay önce kendimi kene ısırdı zannederek internetten bir araştırma yapıp belirtilerini okudum (klasik hastalık hastalığı) 3-4 gun uykusuz korkularla kaplı geçirerek yaşadım kabus gibiydi doktora gdip testte yaptırdım birşey çıkmadı hatta çok çok sağlıklı çıktı ama bu beni ikna etmedi. bu dönemdede geceleri ellerim uyuşmuş olarak uykulardan uyandım. neyse bu başlangıç sonra kanserin 1001 çeşitinden şuphe ettim ailemin ve lustralın da yardımı ile atlattığımı dusunuyordum..
Taaki geçen hafta yine stresli bir iş hayatına başlayana dek. başımda ve boynumda hafif derecede ağrılar oluştu hemen araştırdım ve o korkunç iki kelime ile karşılaştım. Beyin Tumöru! Ailem çok duyarlı ve bilgilidir. beni telkin etmeye ve yeniden ilaç kullanmamı istemeye başladırlar ama ben yine çoık emindim sorunun fiziksel olduğundan.
Atakların ara verdiği bir anda hastalık hastalığını ve panik atağı araştırıp doktora gitmeye ikna oldum ve beni iki dakika kadar dnileyip eslopram verdi. Doktora hastalığımın nedenini sordum ve bana "sen buraya zaturre olup gelsen neden zaturre olduğunumu sorucaksın tedaviye odaklan" dedi. kendi kendime atlatıp atlatamayacağımı sorduğumda "kendi kendine yenicek olsan hiçl bulaşmazdı destek almak zorundasın" dedi. bende vucudum bedenim herhangi bir hastalıkla yuzyuze gelmeden nasıl onun hastalık olduğunu bilebilirki dedim o sırada babamda yanımdaydı vehafi,f gulumsedi doktorda guldu ilacını duzenli al yeter dedi.
Eve gelip yine araştırmalara devam edip benim yaşadıklarıma benzer şeyler yaşayan insanlar buldum. ilacıda içtim ama ilaç sadece uyuşturuyor şu anda hatta atak geldiğinde hçbir etkisi olmuyor. Birde bizim hastalıkta bir hastalık belirtisi okuduğunuzda bu sizde gerçekleştiği için ilacın uyuşturucu etkileride atağı tetkliyor.
Şu anda bile beynimde bir tumıor oluşöuş olmasından çok korkuyorum gidip tomografi çektirsemde iyi olduğuma inanmıycam yine onuda biliyorum bu korkumun sebebide henuz 3-4 yaşlarındayken kafama çok sert bir darbe alıp denge ve tat alma merkezlerimi hasara uğratmam ancak doktorun iyileşmez demesine rağmen şu anda ip ustunde yuruyebiliyo olmam ve harika bir damak tadına sahip olmamda cabası. hatta benim için bronşit kronik olmuş atlatamazda demişlerdi 1 ayda ciğerlerim harika olmuş 12 yaşında dalış rekoru kırmıştım. bu kadar iyi bir bedene sahipte olsam bile korkularım surekli var hemde saçma sapan (kulağımda bişey çıktı kesin kanser) gibi...
gelen korku ve kaygılarla savaşarak onları alt edebildiğimi gordum. doktor yanılmıştı pskolojik rahatsızlıkları beyin yarattığı gibi yokda edebilirdi. Oturdum saatlerce dusundum meditasyon yaptım değişik felsefeler ve yöntemler öğrendim öyle bilgiler edindimki hastalık teknoloji ve tıpla ilgili buraya yazmaya korkuyorum. zaten hastalık hastalığının en buyuk özelliklerinden biride ilaçlar ve hastalıklar konusunda aşırı bilgi edinmedir.
Şu anda hala atak geçiriyorum bu yazıyı yazarken bile oramı buramı yokladım dudaımda uçuk vardı iyileşmek uzereolan tekrar acıdı niye geçmio kansermiki dedim kulağımdaki sivilceleri kontrol ettim. beynimde tumor varmı dye tat alma, görme, işitme, koklama merkezlerimi test ettim.
Bu kadar uzun yazma sebebeim ben tek başıma uykusuz keneli gecelerden buralara geldiysem hepğbirlikte terapi yapamasakta burada deneyimlerimizi paylaşarak birbirimizi rahatlatıp olumlu sonuç almada etkili olalım derim. Çunku bizim doktorumuz biziz, paraya ve ilaç sektörune önem veren doktora ve alternatif tıpçılara umut bağlamak bana işe yarar ancak bir o kadarda zararlı geliyor. özellikle antidepresanların içindeki maddeler bile zaten sizi yataklara duşurecek kadar guçlu.
Daha ilk kez yazıyorum ama sizleri seviyorum bunu hissettim yazdıklarınızı hastalıklarınızı okuyunca...
arkadaşlar 24 kişi okumuş yokmu düşüncesi fikri olan yalnız hissetmeye başladım :S
Yalnız değilsin. Ben varımm
Aslında ben de benzer şeyler yaşıyorum ama senin kadar ileri boyutta değil. Mesala en basitinden dün bir olay yaşadım; yatak odamızın penceresine bi kumru yuva yapmaya çalışmış, çok kızdım ve kuşu korkutup kaçırdım, sonra evimi böcekler basmasın diye yuvayı da bozayım dedim..zaten daha yeni idi yavru yoktu içinde. Elimle çöpleri filan ittim aşağı doğru. Sonra elimi yıkamayı unutmuşum..bi an dilimde bi tüy var gibi hissettim ve almaya çalıştım. O an ya kuş gribi gibi bişey bulaştıysa diye korktum. Gittim elimi dilimi filan nasıl yıkıyorum ama aklıma şüphe düştü..tüm huzurum yaşam enerjim filan hepsi kayboldu. Allahtan hayatımı bi doktorla paylaşıyorum, ki bunun faydası çok oluyor. Ama artık onu da bıktırmış durumdayım; şunla şunu yesem bişey olur mu ya da şu ilaçla şu ilacı birlikte içince bişey yapar mı? Bunaltıyorum yani elimde olmadan. Sonra işte eşime sordum filan. Bugün böyle böyle oldu dedim, birşey olmayacağına dair epey bi beni ikna etmeye çalıştı ama gece çok zor uyudum ve gece boyu kabuslarla uğraştım. Böyle yaşamak çok zor, o yüzden çok iyi anlıyorum sizi.
Susturma yüreğini,
kalkar her boran, her sis
her şey unutulur…
En umutsuz bir anda
yağan yağmur,
toprakta
capcanlı bir umut olur…
Evet aslında bendede öyle başladı kedi sevdim elimi yıkamadan çay içtim eywah falan derdim eskiden de geçti onlar artık daha ağır. Birde dün birşey yaptım paylaşayım.
ilk önce enerjimi motivasyonumu moralimi maksimuma çıkardım dinlendim kendimi çok iyi hissedicek raddeye geldim. Beyin tümörü belirtilerinden biriside gözlerinizin aniden bulanık görmesi. Kullandığm ilaç zaten görmeyi zayıflatıyo kullanırken biliyorm ama yinede hala evdeiki en keskin göz bende. Neyse gözümdeki çok hafif karıncalanma gün boyu aklımı kurcaladı en sonunda yüzleşmeyi seçtim...
Ne okursam okuyum gözüm bozuk gibi geliyordu bende açtım beyin tümörü hakkında detaylı bir yazı okudum belirtisinden tedavisine sonucuna kadar...
Okurken atak seviyem maksimumlara çıktı bu kadarmısın dedim korkudan çatlamak üzereydim ama yazıyı tamamen okuyup bitirdim ve gözlerimin hiç takılmadan yazıyı bitirdiğini gördüm...
Yazı bitmişti ancak maksimum seviyede atağım vardı, acil ilgiye ve tıbbi testlere ihtiyaç duyuyordum korkudan ölecek gibiydim. Gözümü kapayıp düzenli bi şekilde nefes alıp vererek panikle ve kendimle yüzleştim.
Sadece gözde bulanma ile beyin tümörü olma ihtimali nedir?
-milyarda bir
Beyninde sadece gözünü bozacak bi tümör varsa seni öldürme olasılığı nedir?
-bilinçli bi şekilde tedavi olursam nerdeyse yok
Bedenimi benden başkası kontrol edebilirmi?
-hayır
O zaman bu lanet kalp atışlarını hemen yavaşlatmazsan sen asla ama asla bir birey olamazsın kendini kontrol bile edemiyosun.
Akabinde sağlık görevlisi dayımın tansiyon sonucu 12-8 Nabız normal.
Atak hala geliyo ama çok hafif geldiği gibi gidiyo... Savaşlarımı türlü yöntemlerle sürdürücem her gelişinde biraz daha tahrip olarak ayrıldığını ve sonnda gelemiycek kadar zayıflıycağını görebiliyorum...
umarım işinize yarar arkadaşlar...
çok güzel söylüyosunda keşke elimde olsa (:
Nihat denen arkadaş kimsin bilmiyorum ama etkiledin beni. Evet farkındalık önemli bunların hepsi sanrı sadece. Saytende biraz daha mutluluğa gerçekliğe yaklaştım. Saolasın varolasın.
korkuların sana pozitif birşeyler getirmeyeceği kesin,,üstelik bukadar tesadüfi yaşıyorken hepimiz..hayatı bir tiyatro sahnesi hayal et..çok sıkı hazırlandığın ,heyecandan dizlerinin titrediği,,ama sahneye çıkınca,herşeyin yavaşladğı,bir okadar rahat olduğun..şu an sahnedesin canım..farzet ki seni tüm izleyenler koyun sahne şefi(hayat),senin gibi bir duayeni bulmuş,pekçok kaprisine katlanmak zorunda ..RAHAT OL...
...In girum imus nocte et consumimur igni...
Yer imleri