merhaba arkadaşlar. ben 1997 den önce bazı zamanlar kısa süreli kendimi rüyada gibi hissederdim ve belkide hoşuma giderdi. bi hastalık olduğunu hiç düşünmemiştim. ama 1997 de benim için çok üzücü bi olay oldu ve bir hafta boyunca ağladım. o bir hafta sonunda kendimi bu rüya aleminde buldum. sanki benim hayatımı başkası yaşıyordu. ne tam anlamıyla acı çektim, nede gerçekten mutlu oldum. başlarda ailemle paylaştım hatta 1998 de bi psikiyatıra bile gittim. ama doktor beni dinlemedi, anlamadı kısacası inanmadı. bi ilaç verdi adını hatırlayamıyorum, ama ben kullanmadım çünkü bende ,doktora inanmamıştım. YIL 2009 VE BEN HALA RÜYADA GİBİYİM. aynaya bakıyorum sanki baktığım ben diğilim. çocuğum oldu ona bile doyasıya sevinemedim. içinde bulunduğum durumun bir hastalık olduğuna bir kaç gün önce inandım. bu sadece bende var sanıyordum,bu şekilde hayatımı mümkünse yaşamaya çalışıyordum. yazılanlara göre bu hastalıkla ilgili kapsamlı bir çalışma yok. insanlar ne kadar bencil olmuş. belki bu konuda söz sahibi olan insanların veya yakınlarının başına gelseydi didik didik ederlerdi
Konu zazum03 tarafından (14-05-2009 Saat 07:16 PM ) değiştirilmiştir.
merhaba zazum aramıza hoşgeldin.başka kenmdini nasıl hissediyorsun.biz rüyada derken şunu kast ediyoruz.yani şu an yaşadığım olaylar gerçekmi değilmi. diye arada birr soruyorsun kendine.yada sende arada bir ben kimim neyim diye sorular varmı?.yada daha başka nasıl şikayetlerin var...
_ZeuS Nickli Üyeden Alıntı
Astral seyahattan bir adım ötesi.Ve emin ol dengelenmediği zaman rahatsızlık verebiliyor. Zaten bu durumun hastalık statüsüne girmesi dengelenemesi ve kişiyi rahatsız etmesinden kaynaklanıyor.
10 yıldan beri depersonalizasyon yaşıyorum . İlk yıllarda geçici hafıza kayıpları yaşadım.Gerçekten rahatsız edici bir durumdu. Yaşadıklarım gerçek gelmiyordu.Sanki bir rüyanın parçasıydım.Rüyaların ve gerçek yaşantının arasında sıkışıp kalmış gibiydim.Sanki başka birşeyin anlaşılmayan parçası gibiydim.Bazen gördüğüm rüyaları yaşadığımı düşünüyordum. Rüyalar ve gerçek dünya birbirine karışmış gibiydi. Daha sonra bazı şartlandırmalara girerek kendimi sabitleyebildim.Konsantre çalışmalarına girdim. Depersonalizasyona geçiş durumumu belirli sembollere bağladım.Böylece normal hayatıma ve hafızama yavaş yavaş geri kavuştum.
Daha sonra şans eseri parapsikolojiyle ilgili bazı dökümanlara rastladım.Değişik algı durumları , budistlerin ve tasavvufçuların birlik hissi vs. dedikleri şeyi.Hiçbir çalışma ve uğraş vermeden bu hastalığa yakalanarak bu kişilerin deneyimledikleri şeyleri deneyimlediğimi farkettim.
Sonuç olarak gerçek hayatın stresiyle başa çıkamadığımda veya herşey üzerime geldiğinde bir destek aradığımda.Bu duruma geçerek,gerçek gücü içimde buluyor ve hayatımı düzene sokup stressiz bir şekilde yaşantıma tekrar devam ediyorum.
ben aynada kendime baktığımda sanki başka birine bakar gibi hissediyorum veya konuştuğumda sesimi başka birinin sesiymiş gibi dinliyorum. bazen zor bir durum karşısında zaten ben değilmişim gibi hissederek zikretmiyeceğim şeyleri söylüyorum yani boşveriyorum. film seyrederken filmi yaşıyorum. ortam karanlık olunca sanki boşluğa düşüyormuşum gibi oluyor birkaç kez merdivenden düştüm. geçenlerde dikkat gerektiren bir iş yaptım ama sadece yaptığım işe başladığım anı hatırlıyorum gerisi yok ve o zor işi çok başarıyla yaptım ben bile buna inanamadım. yaşamayan anlayamaz zaten anlatmasıda çok zor. anlattığın zaman anlamış gibi görünüyorlar ama hakikatte hiçbirşey anlamıyorlar. belkide elle tutulur gözle görülür birşey olsaydı yardım almam daha kolay olurdu . eşim bile anlamıyor umursamıyor destek olmuyor. böyle bişey yaşadığımı ve yardıma ihtiyacım olduğunu söylememe rağmen bir kez bile internetten açıpta bu neymiş diye bakmadı. bulunduğum yerde doktor yok ve ne yapacağımı bilmiyorum. sadece bu hastalıktan kurtulmak istiyorum. hayatımı geri istiyorum. çok zor bir süreç beni bekliyor
yazdıklarını okudum.kafamda bi soru belirdi.'
'ben aynada kendime baktığımda sanki başka birine bakar gibi hissediyorum veya konuştuğumda sesimi başka birinin sesiymiş gibi dinliyorum. ''diyosun.
bunun farkında olman garip.sen sen olduğunu biliyosun ama reddediyosun yada sen olmadığını hissediyosun.
ne zaman aynadakinin sen olduğunu anlıyosun peki onu merak ediyorum.
''zor bir durum karşısında zaten ben değilmişim gibi hissederek zikretmiyeceğim şeyleri söylüyorum yani boşveriyorum. '' burda da bi cümle dikkatimi çekti.'' zor bi durum karşısında'' demişsin.bu aslında bi savunma mekanizması değil mi ben mi yanlış biliyorum.işimize gelmediğinde bazı şeyleri inkar etmek yokmuş gibi davranmak vs vs
epğer bu durum sizi rahatsız ediyosa bence bi psikoloğa görünün terapi iyi gelebilir diye düşünüyorum.geçmiş olsun
zazum tam olarak nerede bulunduğunu merak ediyorum.Yani bir dağ evinde yaşamıyorsan çoğu yerde doktor var.
"bulunduğum yerde doktor yok ve ne yapacağımı bilmiyorum. sadece bu hastalıktan kurtulmak istiyorum. hayatımı geri istiyorum. çok zor bir süreç beni bekliyor"
Bulunduğun ilçede yoksa bile,diğer ilçelerde mutlaka bir doktor vardır.Yanılıyormuyum ?
arkadaşlar bu duruma kendi kendinizi sokabiliyor musunuz? yani kasıtlı olarak. benim kendiliğinden de oluyor ama kasıtlı olarakda yaşayabiliyorum bunu. ama şunu sölemeden geçemeyeceğim sürekli yaşayan arkadaşlara sabır diliyorum
bana doktorum exlorex diye bir hap verdi 2yadır falan bunu kullanıorum ama geçmek yerine sanki dahada çok düşüncelerim karışır oldu ben kimim bura nere aileme karşı falan iice yabancılaşma duygusu içine giriyorum sanki yıllardır yaşayan ben değilim gibi dışarı çıkınca bayılcak gibi hissediyorum buda korkutuyor beni
öncelikle herkese merhabalar yeni üye oldum.depersonalizasyon ve derealizasyonu ağır yaşayanlardan birisiyim 1 seneyi geçti ve bir tek gün bile gerçekten iyi olmadım.önceleri ben kimim,bu dünya gerçekmi yoksa rüyadamıyız gibi sorular başladı.aslında bu hastalık öyle birşeyki heran birşey üretiyorsunuz tuhaf tuhaf.bulanık görmelerim oldu,rüya mı gerçekmi ayırt edemiyorum,aynaya bakamıyorum,bakarsam eğer suratımdan korkuyorum bu ben değilim diye,insanları robot gibi görüyorum,insani herşey bana çok garip geliyor,yutkunurken bile zorlanıyorum,her an boğazımda bir düğüm,nefes alamıyorum sanki,bazen kalbim sıkışıyor,vücudum bana ait değil ya da tuhaf geliyor sanki yeni doğan bir bebekmişimde ilk kez görüyormuşum gibi,gördüklerime inanmıyorum çoğu zaman,vs....bunlar sıklıkla olanlar daha neler neler var ama anlatsam bitmezhergün beynime oturmuş bir fille başlıyorum güne ve artık gerçekten çok sıkıldım,hayat benim için bir eziyet oldu bu salak hastalık yüzünden.yaşamayan bunun ne olduğunu anlayamaz ,ne çalışabilirsiniz ne de başka bişey.ve bu hastalıkla ilgili çok fazla çalışma tedavi yöntemi yok,elele verirsek belki de hep beraber üstesinden geliriz...herkese geçmiş olsun...
öncelikle herkese merhabalar yeni üye oldum.depersonalizasyon ve derealizasyonu ağır yaşayanlardan birisiyim 1 seneyi geçti ve bir tek gün bile gerçekten iyi olmadım.önceleri ben kimim,bu dünya gerçekmi yoksa rüyadamıyız gibi sorular başladı.aslında bu hastalık öyle birşeyki heran birşey üretiyorsunuz tuhaf tuhaf.bulanık görmelerim oldu,rüya mı gerçekmi ayırt edemiyorum,aynaya bakamıyorum,bakarsam eğer suratımdan korkuyorum bu ben değilim diye,insanları robot gibi görüyorum,insani herşey bana çok garip geliyor,yutkunurken bile zorlanıyorum,her an boğazımda bir düğüm,nefes alamıyorum sanki,bazen kalbim sıkışıyor,vücudum bana ait değil ya da tuhaf geliyor sanki yeni doğan bir bebekmişimde ilk kez görüyormuşum gibi,gördüklerime inanmıyorum çoğu zaman,vs....bunlar sıklıkla olanlar daha neler neler var ama anlatsam bitmezhergün beynime oturmuş bir fille başlıyorum güne ve artık gerçekten çok sıkıldım,hayat benim için bir eziyet oldu bu salak hastalık yüzünden.yaşamayan bunun ne olduğunu anlayamaz ,ne çalışabilirsiniz ne de başka bişey.ve bu hastalıkla ilgili çok fazla çalışma tedavi yöntemi yok,elele verirsek belki de hep beraber üstesinden geliriz...herkese geçmiş olsun...
Yetkileriniz
Alıntı
Yer imleri