Babasıyla iletişim kuramayan çocuklar mutsuz ve başarısız oluyor .

[9 ŞUBAT]

Uzmanlar, babayla iletişim kuramayınca içine kapanmayı tercih eden çocuğun, zaman zaman ilgi çekebilme adına şiddete başvurduğuna dikkat çekiyor.
Babalarıyla konuşamayan veya birlikte vakit geçiremeyen çocukların mutsuz ve derslerinde başarısız olduğu belirtiliyor.

Uzmanlar, babasıyla sağlıklı iletişim kuramayınca içine kapanmayı tercih eden çocukların, ilgi çekebilmek için şiddete başvurduğunu ifade ediyor. Şiddet ve uyumsuzluğu genellikle arkadaş ve okul ortamına da taşıyan çocukların ileriki yaşantısında da ruhsal problemlerle karşı karşıya kalabileceğine dikkat çekiliyor.

Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Ruh Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı Başkanı Yrd. Doç. Dr. Didem Öztop, babaların işten eve geldiğinde yarım saat de olsa çocuklarıyla ilgilenmeleri tavsiyesinde bulunuyor. Sağlıklı fertler yetiştirip topluma kazandırabilmek için sadece annelerin aktif rol almasının yeterli olmadığının altını çizen Öztop, anneye düşen görev kadar babanın da sorumlulukları olduğunu ifade ediyor.

Babaların genellikle iş yoğunluğunu bahane ederek çocuklarıyla ilgilenmekten kaçındığına dikkat çeken Öztop, şöyle konuşuyor: "Babanın eve geldiğinde çocuğa gününün nasıl geçtiğini sorması bile yeterli olabilir. Çocuk kendisine değer verildiğini ve babasının kendisini sevdiğini, ilgilendiğini anlar. Sorumluluk hisseder. Bu olmazsa çocuklar kendilerini işe yaramaz boş bir insan olarak görürler ve ilgi çekebilme adına şiddete ya da başka yanlış davranışlara başvurabilirler. Bu, ilerleyen yaşlarda ciddi ruh bozukluklarını da beraberinde getirir."

Türk aile toplumunda erkek çocukların örnek olarak babayı seçtiğini dile getiren Öztop, çocukluk döneminde kendisiyle ilgilenilmeyen ve sağlıklı bir iletişim kurulamayan kişinin çocuk sahibi olduğunda aynı davranışları çocuğuna uygulayabileceğini vurguladı.

Emretmeyen, dövmeyen, rica eden güçlü bir baba modeliyle büyüyen çocukların özgüvenlerinin daha sağlam ve daha mutlu olduklarının gözlendiğini kaydeden Öztop, babanın, çocuğun dış hayatına açılan bir pencere gibi olduğunu aktardı. Babaların iyi bir iletişim kurabilmesi halinde çocuğun yaşadığı her türlü zorluğu ve sıkıntıları kendisiyle paylaşabileceğini kaydeden Öztop, şu bilgileri verdi: "Bu sayede suç ve suça karışma oranları da azalacaktır. Sağlıklı bir toplum için babaların çocuklarıyla mutlaka ilgilenmeleri ve sağlıklı bir iletişim kurabilmeleri gerekiyor. Anneler bu konuda bir yere kadar başarılı olur. Baba desteği, 'olmazsa olmaz' şartlar arasında yer alır."

Kayseri Erkilet Süleyman Tarman İlköğretim Okulu bünyesinde gerçekleştirilen Baba Destek Eğitim Programı (BADEP) eğitimcisi İbrahim Hünkaroğlu da, derslerinde başarısız olan, içine kapanık, mutsuz ve şiddete meyilli öğrencilerle ilgili yaptıkları araştırmada, babaların çocuklarıyla ilgilenmemelerinin önemli bir faktör olduğunu tespit ettiklerini söyledi. Çocuklara 'Sizi en çok mutlu eden şey nedir?' diye soru yönelttiklerinde birçok öğrencinin 'babamla konuşabilmek' şeklinde cevap aldıklarını kaydeden Hünkaroğlu, bu kapsamda BADEP kursları başlatarak babaların çocuklarıyla ilgilenmelerine yardımcı olduklarını söyledi.

.zaman.com.tr

[Fobik]

Benim babam takım elbiseyle işe giden eli cebinde dolaşan kimseyi takmayan biri ve bir o kadarda anlayışssız. Kendinden çok emindir,serttir sürekli bana bağırır. 5.sınıfa giderken annem ve babam arasında sert kavgalar olurdu. Onlar kavga eder bende bir köşeye gizlenir ağlardım. İçime kapanık biri oldum. Soyal aktivitelere katılmayan çekingen hiçbirşey demeyen bir çocuk oldum. Herkes dalga geçerdi aa bu hayatından bezmiş diye. Bigün hat safhasına ulaştı. Okuldan eve döndüğümde duvarları yumrukluyordum o gün biraz doğruldum daha sosyal biri oldum ama çekingen kişilik bozukluğu peşimi bırakmadı. Halen daha devam ediyor. Tek hayalim bir iş bulup para biriktirmek sonra bir ormana ev yapmak ve ormanın içinde yaşamak. Sadece ben doğa dambıl ve bir tane tüfeğim başka hiçbirşey istemiyorum... Neden yaşadığımı bile bilmiyorum.

[9 ŞUBAT]

Benim babam takım elbiseyle işe giden eli cebinde dolaşan kimseyi takmayan biri ve bir o kadarda anlayışssız. Kendinden çok emindir,serttir sürekli bana bağırır. 5.sınıfa giderken annem ve babam arasında sert kavgalar olurdu. Onlar kavga eder bende bir köşeye gizlenir ağlardım. İçime kapanık biri oldum. Soyal aktivitelere katılmayan çekingen hiçbirşey demeyen bir çocuk oldum. Herkes dalga geçerdi aa bu hayatından bezmiş diye. Bigün hat safhasına ulaştı. Okuldan eve döndüğümde duvarları yumrukluyordum o gün biraz doğruldum daha sosyal biri oldum ama çekingen kişilik bozukluğu peşimi bırakmadı. Halen daha devam ediyor. Tek hayalim bir iş bulup para biriktirmek sonra bir ormana ev yapmak ve ormanın içinde yaşamak. Sadece ben doğa dambıl ve bir tane tüfeğim başka hiçbirşey istemiyorum... Neden yaşadığımı bile bilmiyorum.

insanın çocuklugunda geçirdigi olaylar ileriki yıllarını epey etkiliyor , benim tavsiyem eger imkanın varsa bir psikologa gidip aklından geçenleri anlatmak ve arkadaş çevresi edinmeye çalışman ,
aklındakileri anlatman omuzlarındaki yuku azaltır en azından ruhen rahatlarsın buda senin daha fazla sosyalleşmene imkan saglar ,
böylece çekingenliginide bir olçudede olsa atmış olursun , inşallah arzun gerçekleşir ama ormanda tek başına degil ,arkadaşlarınla mutlu olacagın bir ortamda yaşamanı canı gonulden arzu ederim .

[meltem_81]

babam harika bir adamdır. anlayışlı, bilinçli,çocuklarına güvenen ve sorunları konuşarak halletmeye çalışan yumuşak kalpli bi adam...huzurlu ve bilinçli bir ailede büyümüş olmama rağmen yinede mutsuzumdüşünce yapısının gelişmesinde ailenin rolu çok büyük ama herşeyide aileye bağlamamk lazım...çok kötü şartlarda yetişmiş ne insanlar var aksine başarısız değil multi başarılı...bir şekilde biryerlerden hayata tutunmalı insan... bizler tutunamayanlar dan olmayalım... herşey gönlünüzce olsun arkadaşlar.

[nowee]

bence ailenin çocukların başarısı üstünde bi yere kadar etkisi var gerisi kişinin kendine kalmış bişey mesela benm babm da içine kapanık biri ve bizimle ilikisi çok ii deil ama bnm ablam çok başarılı üstelikte sosyal biri herşey kişinin kendinde biter eger insan kafasına bişeyi koyarsa ve onu başarmak için elinden geleni yaparsa hiç bişey engel olamaz ona

impossible is nothing