vakit nakit değildir

[akşamcı]

Zaman çok ilginç bir kavramdır. Bir olay gerçekleşene kadar başka bir olayın kaç kere gerçekleştiğini sayıp buna da zaman demişiz. Bir kelebeğin yaşam süresinde dünya kendi etrafında on kez döner, bir karganın yaşam süresinde ise dünya güneş etrafında 100 kez döner. Bir bebeğin dünyaya gelmesi sırasında ay dünyanın etrafında dokuz sefer döner. Kalbin bir sefer attığında Sezyum-133 atomu 9,192,631,770 defa salınım yapar

Einstein zaman denen kavramın aslında sabit değil de değişken olduğunu öne sürene kadar bütün insanlık zamanın geçişini her şartta aynı olarak biliyordu, bunun farklı olabileceği kimsenin aklına gelmemişti. Tıpkı dünyanın tepsi gibi değil de küre şeklinde olabileceğinin Galile hariç kimsenin aklına gelmediği gibi.

Doğru olmayan şeyler sırf mantıklı geliyor, günlük yaşamımıza uyuyor diye inanıp kabullenebiliyoruz. Bu, zaman kavramımız için de böyle olmuş. Kim, nasıl, ne zaman yapmış bilinmez ama; zamanı alıp verebildiğimiz bir nesne, bir tür para birimi olarak düşünüyoruz.

Bu kavram dilimize bile o kadar işlemiş ki konuşurken ve düşünürken fark etmek neredeyse imkansız. Bu iş çok zaman alır…biraz zaman kazanalım…hiç zaman kaybetmeyelim…zamanımız azaldı… kazanmak, kaybetmek, azalmak dikkat ederseniz hep maddesel kavramlar. Ve tabiî ki bu görüşün hayat bulduğu meşhur bir deyimimiz de var: Vakit nakittir.

Bir kez insan zamanı para gibi harcanabilen, tasarruf edilebilen ve bitebilen bir şey olarak görmeye başlayınca, davranışları da ona göre şekilleniyor. Konu para olunca herkes temelde aynı şeyi ister; mümkün olan en azını verip mümkün olan en çoğunu almak.

Zamanı da para gibi görmeye başlayınca, yine en azını verip en çoğunu almaya çalışıyoruz. Bunun da belki en önemli sonucu sabırsızlık. Sabretmek, beklemek artık neredeyse en kötü davranışlardan birisi haline geldi. Herkes acele ediyor, 10 dakikada insanları etkileyin, 2 haftada 10 kilo verin, 1 ayda pop star, 1 günde zengin olun. Hatta bir kitap oku hayatın değişsin, bir film seyret felsefen değişsin, çabuk çabuk olsun her şey. Al sana 10 dakika, ver bana başarı. Al sana 15 dakika, ver bana mutluluk.

Farklı bir algı

Zamana bakmanın değişik bir yolu daha var. Para gibi harcanan değil de su gibi akan bir zaman kavramı. Yani sen istesen de istemesen de akar. Örneğin yeni bir dil öğrenmek istiyorsun ve bu en az iki sene sürecek. İki sene çok uzun, bu kadar vakit harcayamam diye düşünüp vazgeçebilir veya erteleyebilirsin. Ama sen dil öğrensen de öğrenmesen de iki sene zaten akıp geçecek. İki sene geçtiğinde ise, eğer daha önce bu kadar vakit harcayamam diye vazgeçtiysen… Maalesef o vakit zaten harcandı. Sabah işe/okula gittiğinde gerçekten derslerin veya işin hakkını vererek çalışırsın ya da umursamadan oturur akşam olmasını beklersin. Her iki durumda da zaman akar gider. Sen işini iyi de yapsan kötü de yapsan geçen süre aynıdır.

Hayatta her şeyin olması için gereken asgari bir süre vardır. Meyveler 2-3 ayda olgunlaşır, bebekler 10 ayda yürür, yemekler yarım saatte pişer. Meyve olgunlaşırken vakit kaybetmez. Sadece olması gereken işler sırayla olur, çekirdeği büyür, etrafı kabukla çevrilir, o zamana kadar hayvanları uzak tutan ekşi ve keskin bir tada sahiptir.

Bu bizler için de geçerli. Öğrenmek, gelişmek, değişmek parmaklarımızı şaklatınca gerçekleşmez. Deneriz, yanılırız, kabiliyetlerimiz artar, tekrar deneriz veya başkasından görürüz ve sonuçta yaparız. Özgelişim kolay iş değildir, hızlı bir iş de değildir. Bugünden yarına hiçbir şeyi değiştiremezsin. Fakat bir yerden başlamalısın.

Zaman akar, bu yüzden bugün başlamak yarın başlamaktan daha iyidir.

[plüton]

Nickinde dahil bu sayfada yazdığın her şey insana, olması gerekenleri hatırlatıyor.
Arttık insanların okadar çok alternatifi varki, ömür yetmiyor. Napsın herkeste, herşeyi acele yapıyor.