etrafimdakiler hic cekingen degil diyor ben ise kendimi cekingen hissediorm sicakkanliyim insanlarla gayet gusel konusuorm ama bazenbazi insanlara oluo kimseyle konusmak istemiorm yada cekiniorm bazi insanlara karsi oluyo
Gülümse hayata, hayatta sana gülümsesin!
Şimdi sen yoksun, sadece geri kalan her şey var
ama
Kaybedecek hiç bir şeyim olmasa da, kazanabileceğim çok şey var.
etrafimdakiler hic cekingen degil diyor ben ise kendimi cekingen hissediorm sicakkanliyim insanlarla gayet gusel konusuorm ama bazenbazi insanlara oluo kimseyle konusmak istemiorm yada cekiniorm bazi insanlara karsi oluyo
no pain no gain
Gülümse hayata, hayatta sana gülümsesin!
Şimdi sen yoksun, sadece geri kalan her şey var
ama
Kaybedecek hiç bir şeyim olmasa da, kazanabileceğim çok şey var.
merhaba ben 16 yaşındayım lise 2 ye gidiyorum
benim sorunum şu
insanlardan uzak durmaya çalışıyorum.çünkü insanların beni üzmesinden korkuyorum.odamda olmak istiyorum.biraz konuşmaktan anlamıyorum galiba buda dışardan herkeze salakça geliyor
odamdan çıkmak istemiyorum
yeni insanlarla tanışmaktan korkuyorum
15 dk sonra arkadaşımın arkadaşlarıyla tanışacağım. Cekingenlikten kurtulmak için eskisi gibi çekingenliği kovmaya çalışmayacağım. Gel diyeceğim gel benim sıkılmama sebep ol umurumda bile değilsin. Yani herzamankiğibi acaba yanlış bişey yaparmıyım demek yerine ne olursa olsun umurumda değil diyerek, rahat hareket etmeye çalışacağım.
Bakalım ne tecrübe edeceğim. Buraya yazarım.
Gülümse hayata, hayatta sana gülümsesin!
Şimdi sen yoksun, sadece geri kalan her şey var
ama
Kaybedecek hiç bir şeyim olmasa da, kazanabileceğim çok şey var.
ne cok kısı varmıs
selam arkadaşlar.
en başta söylemeliyim ben de çekinken birisiyim bazen. ama bazen de tam tersi olabiliyo.
platoni arkadaşın söylediğinin aksine narsist insanlardan çekinmiyorum. çünkü bende de var narsisizm. çekingen insanlar gözgöze gelmekten kaçınırlar. ama bazı insanları bunun dışında tutarlar. yani yanında rahat oldukları mutlaka birileri vardır/olmalıdır.
çok samimi olduğum bir arkadaşımla bi zaman sonra ilişkimiz zayıfladı, ben ondan o benden çekindik durduk. tabi göz teması çok önemli, salak saçma bakışlarla -"o an" bile bu bakışlardan nefret ediyorum- anlamsız, abartılı mimiklerle bi an önce konuşmanın o bölümün bitmesini istiyoruz. (tabi bu benim yorumum)
beynimde neler dönüp duruyo onu bilmediğim için bu böyle sürecekmiş gibi geliyo. bilgi eksikliğine katılıyorum ama şöyle de bi durum var. çekingen olmayan insanlar senden çok mu donanımlıdır her zaman? gibi bi soru ve,
içimde her zaman bilgi eksikliği yaşıyorum. bilmiyorum çok acayip
arkadaşlar bu konuda ben kendimi tanımlayamıyorum çekingenim konuşmalara hiç katılmam bana söz verildiğinde konuşurum biri beni açtığında konuşurum ama kendim beynim durmuş gibi hiç birşey sohbetlerde aklıma gelmez sanki beynim durmuş çok kırılganım bir şey söylesem biri beni hemen bozuyor ondan sonra dahada uzaklaşıyorum acaba ben nerde yanlış yapıyorum
Yer imleri