Çekingenler buraya

[9 ŞUBAT]

Bu forumdaki tek çekingen benmiyim

bende çekingen biriyimdir ,ancak benim çekingenligim kısa surelidir .
çekindigim ortama ayak atıp biraz alışınca tum çekingenligim kaybolur ,bu her konuda böyledir ,
mesela diyelimki iş konusunda bir şeyler yapmak istiyorum ,ilk adımı atmana biraz zorlanırım ama bir atıncada kolay kolay kimse beni durduramaz .
kendimi iyi tanıdıgım için çekingen oldugum konularda kendimi zorlarım ,ucunda ölum yokya , ne olacak adım atsan derim .
yada nasıl olsa elinde kaybedecegin bir şey yokki korkasın ,o zaman cesaretini topla ve yuru diye kendime telkinde bulunurum .

[pedee]

Çekingen arkadaşlar bu konuda yardımlaşabiliriz.

Herkes ne tür çekingenlik sorunları olduğunu yazsın.

Önce ben.

Kalabalık olan her yer, sınıf, iş, sokak, cafe, sinama, aile orttamımında çekingenlik gösteriyorum.
Konuşurken karşımda insan varsa gözlerim yanıyor.
Tanıdık birini görünce mimiklerimi zaptedemiyorum.
Kalabalık ortamlarda uzun konuşursam sesim titriyor.
Mimiklerimi sert bakışlarla, gülümsemeyle, umursamaz yüz ifadeleriyle bastırıyorum.
Telefonla konuşurken ses tonum sürekli azalıyor.
Kendimden emin başladığım sözleri kekeleyerek bitirebiliyorum.
Yeni tanıştığım insanlara hiç ilgi gösteremiyorum.
Duygusal konularda hiç konuşamıyorum.
İtirazlara, sataşmalara çok sert, yada çok hafif tepki veriyorum.
Toplum içinde, beni zora sokan insanları görünce korkuya kapılıyorum.
Sevgimi belli edemiyorum.
Hayır diyemiyorum.
Evet diyemiyorum.
Konuşurken kendimi kaybediyorum.
Kalabalıkta herkes beni izliyor izlenimine kapılıyorum.
Msn de chatte, sms ile yazışırken bile heycanlanıyorum, mantıklı yazamıyorum.
Hatalı olunca hatalıydım diyemiyorum.
Yeni insanlarla tanışmak istiyorum ama başarısız olmaktan korkuyorum.

Bütün kardeşlerim, annem ve babamda çekingen. Çocukken çekingen olduğum için hep eleştirildim, arkadaşlarımın içinde ezildim, hiçbirzaman ses çıkaramadım. Arttık yeter diyorum, bu forumdaki çekingen kişiliği olan herkes sorunlarını buraya yazsın, birbirimize destek olalım bu lanet fobiyi hep beraber aşalım!

Bendede var çekingenlik bazı ortak yanlarımız var örneğin bende telefonda konuşurken sesimde kısıklık oluyor heyecanlanıyom sanki bilmem neden bide
ben misafirlerle konuşmayı sevmem biri geldiği zaman konuşmaktan kaçarım.
mesela biriyle dışarda karşılaşmak istemem öerneğin sabah okula giderken bir arkdaşımı görmek istemem özelelikle kızlardan hiç istemem bir yakınımız bile gelse gidip konuşmam. böyle işte

[rockkk]

forumdaki tek çekingenin sen olduğunu düşünmüyorum platoni bak bi sürü kişi içini açmaya başlamış bile..açmadıkları için sana öyle gelmiş..ben yeni gördüm,hemen yazmak istedim.
öncelikle şunu söylemeliyimki,çekingen olmak kötü birşey değil.herkeste az yada çok,çekingenlik mutlaka vardır..hiç çekincesi olmayanlar ztn etrafına baktığında fazlaca girişken yada konuşkan olurlar,dillerine geleni basarlar,insanları güç duruma sokarlar vs vs..bu durum pek de hoş karşılanmaz hiç bir zaman.tabi bazı istisnai durumlar olabilir.
benimde çekindiğim şeyler çoktur..kalabalık ortamlarda zorlanma olabiliyor mesela.dediğin gibi karşımdakinin gözlerine uzun süre bakmak,telefonda konuşurken heyecan veya 'bu ses benim mi?' tarzı düşüncelerim oluyor..bazen insanlardan çekiniyorum,otorite konumundakiler olabiliyor.ama eskiden çok vardı bunlar.ortaokul,lise dönemlerinde..o yaşlarda daha fazla oluyor hatta o dönemleri hatırlayınca bazen midem bulanıyor.o zamanki o hallerimden..
çekingenlik,olucaksa kitap okumamaktan değil çok kitap okumaktan olur.aynen ben de çok kitap okudum,sosyallik arka planda kaldı o zamanlar.herşeyin dozu önemlidir.ayrıca bilgi sahibi olmamakla çekingenliğin alakası olamaz.çekingenlik psiklojik bir durum,yani birilerine bilgin olmadığı için cevap verememek değil,bildiğin halde cevap verememektir.insanı da bu çıldırtır ztn.

[plüton]

Sorunlarını ve tavsiyelerini paylaşan herkese teşekkür ederim.

Devamını bekliyorum

[Fobik]

Dipsiz kuyu yardımın için teşekkür ederim.

Kitap okuyarak sosyalleşemedim, çocukken arkadaşlarım oyun oynarken ben kitap okurdum, hepsi sosyalleşti ben sosyalleşemedim.
Kitap tek başına çözüm olmuyor.
Sesıme, mimiklerime hakim olamıyorum. Ancak karanlık orttamlarda biraz rahat olabiliyorum.

Kitaplar ruhunu geliştirir fobini yenmez. Fobin nasıl beyninde bir sorunsa yine beyninde çözülecektir. Mesela şunu düşün ben bugün pastanede sevdiğim pastayı yiyeceğim. Onu düşün kendi mutluluğunu düşün. İnsanlar seni hiçbir zaman düşünmez rahat ol düşünseler kaç yazarki bugün gördüler yarın unutacaklar. Şunu düşün ben bile bile kendimi neden rezil ediyorum? Küçük düşürüyorum? Bunları düşünüyorsun çünkü empati yeteneğin var onlardan zekisin ruhsal olarak zekisin onlardan üstünsün hayatını sen yaşıyorsun onlar değil. Yolda yürürken kimsenin yüzüne bakma pastaneye girdiğinde kimsenin yüzüne bakma yapacağını biliyorsun. Emin ol o pastanede herkesin bi meşgalesi var kimisi sevgilisiyle konuşuyor kimisi askerlik arkadaşıyla vs vs... Ama şunu unutma hayat senin hayatın onlar seni yadırgasa ölmessin. Dualarıyla doğmadınki bedduasıyla ölesin. Onların sevinciyle doğmadınki kaygılarıyla sönesin. Hiç bunları düşünme rahat ol relax ol. Bunu yenmek için beyninden geçen şeyleride bir yana bırak. Yarın şuraya gitcem insanlar bana bakar diye düşünme ve yarın pastaneye gideceğim en sevdiğim pastamı yyieceğim bunu düşün.

[HakanS]

ÇEKİNGENLİĞİMİ YENDİM.

çekingen arkadaşlara faydası olur diye yazıyorum. Hayatımın 3 evresinde çekingenliğimi yendim.

1-) Karşı cins ile konuşamama

14 yaşıma kadar kızlarla konuşamıyordum. Konuşmaya başladığımda yüzüm kıpkırmızı oluyordu, kelimeler birbirine dolanıyordu. Bu sorunumun üstüne gitmem gerektiğini o yaşlarda düşündüm. Kendimi aşmam gerekiyordu ne yapayım derken sokaktakı kızlara laf atayım diye düşündüm. cesaret edemediğimden ve müsait kız bulamadığımdan 30 dk. kadar dolaştım yorulmaya başladım ve bu işi bitirmeden eve girmemeliyim dedim. ilerden 4-5 kız geliyordu şşşst diyecektim benim tarafdaki kız bana bakıyordu. yanımdan geçerken göz kırptım. kız arkasına dönüp aptal demişti. O kadar mutlu olmuştum ki. Aptal kelimesi şimdiye kadar beni ancak o zaman mutlu etmişti. Ve kızlarla konuşamama sorunum o günden sonra bitti. Hatta 2 sene sonra sınıfın en güzel kızı okula giderken bizim zili çal beraber gidelim seninle sohbet etmek çok güzel, bile demişti ama ben rastlarsak gideriz demiştim.

Diğer 2 olayı da faydası olacağına inanırsanız anlatabilirim.

[plüton]

ÇEKİNGENLİĞİMİ YENDİM.

çekingen arkadaşlara faydası olur diye yazıyorum. Hayatımın 3 evresinde çekingenliğimi yendim.

1-) Karşı cins ile konuşamama

14 yaşıma kadar kızlarla konuşamıyordum. Konuşmaya başladığımda yüzüm kıpkırmızı oluyordu, kelimeler birbirine dolanıyordu. Bu sorunumun üstüne gitmem gerektiğini o yaşlarda düşündüm. Kendimi aşmam gerekiyordu ne yapayım derken sokaktakı kızlara laf atayım diye düşündüm. cesaret edemediğimden ve müsait kız bulamadığımdan 30 dk. kadar dolaştım yorulmaya başladım ve bu işi bitirmeden eve girmemeliyim dedim. ilerden 4-5 kız geliyordu şşşst diyecektim benim tarafdaki kız bana bakıyordu. yanımdan geçerken göz kırptım. kız arkasına dönüp aptal demişti. O kadar mutlu olmuştum ki. Aptal kelimesi şimdiye kadar beni ancak o zaman mutlu etmişti. Ve kızlarla konuşamama sorunum o günden sonra bitti. Hatta 2 sene sonra sınıfın en güzel kızı okula giderken bizim zili çal beraber gidelim seninle sohbet etmek çok güzel, bile demişti ama ben rastlarsak gideriz demiştim.

Diğer 2 olayı da faydası olacağına inanırsanız anlatabilirim.

Sen nerde oturyosun. Seninle biraz takılırsam bende düzelirim heralde. yok yok boşver, sen zampara yaparsın beni

[HakanS]

Sen nerde oturyosun. Seninle biraz takılırsam bende düzelirim heralde. yok yok boşver, sen zampara yaparsın beni

laf atmak istedik, onun yerine göz kırptık dediysek hergün böyleyiz demedik.

Sanırım o ilk ve sondu, kabugumuzu kırdık bir kere yetti. Civciv yumurtadan bir kere çıkar.

[Dreamcatcher]

bende hiç çekingen değilim buda iyi değil sanırım.

[meltem_81]

bende çok çekingenim yaa ilk tanıştığım insanlar beni hep silik bir kişilik olarak görüyorlarmış... tanıdıkça ne kadar dolu dolu ve akıllı biriymişsin diyorlar.kısacası kendimi uzun vadede ve birebir konuşmalarda tam olarak ifade edebiliyorum toplum içinde ise kendi halinde bir kızcağızım