uyumaya üşenmek:)
çoğu gece hatta şuanda da olduğu gibi çok uykum olduğu halde uyumuyorum,uyumak istemiyorum bazen de uyumaya üşeniyorum.ya oturup hayal kuruyorum ya da nette dolanmak daha hoşuma gidiyor sonrada uykusuz kalıyorum ama
peki siz uykunuz olduğu halde uyumaya üşenir misiniz? ve neden...?
Bu genellikle yaptığım birşey fakat "uyumaya üşenmek" olarak nitelemeyi pek doğru bulmuyorum. Dolu dolu yaşamak, her gün bir öncekinden farklı bir şey ile meşgul olup, yeni şeyler öğrenmek ümidiyle yaşayıp, gece olduğunda da o günden yeterli verimi alamadığımı düşündüğüm için, uyumamaya çalışırım...
aynı durumdan al bitane de bende var ,uyumayı zaman kaybı olarak görüyorum yada uyurken hiçbirşey hatırlamadığım için sanki birşeyler kayıp olmuş gibi geliyor.
There is always some madness in love also always some reason in madness!
Ne yazıkki, insanın bu duruma olan direnci zamanla azalıyor; yirmili yaşlarımın başlarındayken, bu uykusuzluklar beni neredeyse hiç etkilemezdi ancak şimdilerde (yirmili yaşlarımın sonlarında), eskisi kadar dayanıklı olamıyorum.
takıntılarımdan dolayı uyuyamıyorum,yada geç uyuyorum.uyumaya karar vermekle,uyumak arasında 2-2,5 saat geçiyor.erken yatacaksam 21:00 yada22:00 gibi hazırlanmaya başlıyorum.anca 12-1 de uyuyorum.neden die sormayın.kontroller,kompülsiyonlar..zaman nası geç.iyo anlamıyorum bile.hatta yetmiyo.ztn yatmaya kalkınca da uykum kaçıyo
uyumaya üşeniyorum ewt,takıntılarımdan dolayı üşeniyorum ben de.uyursam düşünccelerim beni boğacak ve kompülsiyonlar yapmak durumunda kalıcam,onlar zor geldiği için uyumuyorum
Ben tam tersi, geceye siginmayi seviyorum.Tum gizemiyle cekiyor sizi icine, ruyalariniz aliyor hayalerinizin yerini..
gece erken uyumaktansa sabah gec kalmayi yegleyenlerdenim bende...gecenin sessizligini muzik dinlemeyi arkadaslarimla dertlesmeyi yada ilginc bir film izlemeyi tercih ettigimden dolayi bende uyumaya useniyorum...
benim gibilerin olduğu bilmek biraz teselli etti..
özellikle son zamanlarda ciddi anlamda dert oldu..
uyku bana öcü gibi geliyor. neden bilmiyorum gözlerimi açamasamda o uykuya gitmek ona hazırlanmak yatmak gözleri kapatmak düşüncesi beni boğuyor korkutuyor istemiyorum uykuya gitmek benim için felaket birşey oldu.. sonra zaman kaybı görüyordum bir ara.. yarım kalanlarım yüzünden midir nedir bilmiyorum ama zaman kaybı görüyordum.. sanki uyumak yerine başka şeyler yapsam sevdiğim şeylerle uğraşsam daha iyi olacak gibi geliyordu.. bir diğer mesele ise gecenin karabasan gibi üstüme çökmesi zaten derin olan yalnızlığımı daha belirgin hale getirmesi beni iyice kendimle düşüncelerimle yüzleşmeler hatalar yanlışlar keşkeler anılar acılar ve birçok şeyler başbaşa bırakması bıçak saplar gibi hepsini tek tek saplaması beni kıvrandırması işkence çektirmesi vb.vb. uyku benim için korkunç bir hale dönüşüyor.. müzik dinlesem onlar bile sanki beynime beynime iğne gibi giriyorlar... ya yorganla boğmaya çalışıyorum o durumlarda kendimi ya kulaklığın kablosuyla.. yada herşeyi fırlatıyorum yorgan vb.. her gece istisnasız yaşlar boşalıyor gözümden.. uyuduğumda ise uyanmak düşüncesi çok acı.. uyusam ve hiç uyanmasam ne ala! o güzel mutlu rüyalar.. o kadar huzur dolu ki uykuda olmak.. zoraki uyuyorum ve uyanmak istemiyorum.. her uyanışıma lanet ediyorum gene yeni bir gün mü diye gene sadece rüyamıymış diye.. tekrar yeni kötü yalnız bir güne uyanmak varsa uyumak hiçte güzel olmuyor.. evet uyumaya üşeniyorum korkuyorum, onu seviyorum ama sevmiyorum
pcshik sizi asil rahatsiz eden sey gece mi
ay ben açım ondan yatasım yokztn tv de izliyorum bu gece uzun olcak sanırım
Yetkileriniz
Alıntı
Yer imleri