Hayata dair...

[BETÜLL]

hayata dair...
Be­ra­ber ya­şa­yan in­san­la­rın bir­bi­ri­ni i­yi­ce an­la­ma­sı ge­rek­ti­ği­ni id­di­a et­mek, yan­lış bir an­la­yış­tan do­ğar...
An­la­şıl­mak çok az in­sa­na na­sip o­lan bir lüks­tür...
­He­le en i­yi ve en de­rin şey­ler ha­yat­ta hep yan­lış an­la­şı­lır...
­Biz bu dün­ya­ya an­la­şıl­mak i­çin de­ğil, an­la­mak i­çin gel­dik...
An­la­şıl­ma­ma­nın ü­zün­tü­sü­nü du­ya­ca­ğı­mız yer­de, bü­tün ru­hu­muz­la baş­ka­la­rı­nı an­la­ma­ya ça­lış­sak, ha­yat da­ha gü­zel­le­şir...
­Za­ten ço­ğu za­man biz bi­le ken­di­mi­zi an­la­ya­maz­ken, baş­ka­la­rı na­sıl an­la­ya­bi­lir­ler?... (...F.W.Fo­ers­ter)

[BETÜLL]

ha­ya­ta da­ir
İn­san­dan za­ten ne bek­le­ne­bi­lir ki?...
Yer­yü­zü­nün bü­tün ni­met­le­ri­ni ba­şın­dan aşa­ğı dö­kün, onu gırt­la­ğı­na ka­dar mut­lu­lu­ğa ba­tı­rın; öy­le ba­tı­rın ki, mut­lu­lu­ğun yü­ze­yi­ne ka­bar­cık­lar yük­sel­sin...
Ona, ya­tıp uyu­mak­tan, bü­tün gün ku­ra­bi­ye ye­mek­ten ve in­san so­yu­nun de­va­mı­nı ge­tir­mek­ten baş­ka bir şey yap­ma­sı­na ge­rek kal­ma­ya­cak pa­ra­sal ge­lir sağ­la­yın...
İş­te bu in­san, sırf nan­kör­lü­ğün­den ve re­zil­li­ğe olan eği­li­min­den do­la­yı, si­ze aya­küs­tü bir oyun oy­na­ya­cak­tır...
Bu olum­lu ve akıl­lı dav­ra­nı­şı­nı­zın içi­ne, sırf ken­di meş’um ve ba­şı­na be­la­dan baş­ka bir şey ge­tir­me­ye­cek ha­yal­pe­rest ya­nı­nı so­ka­cak­tır...
Ku­ra­bi­ye­le­ri kay­bet­me­yi gö­ze ala­cak, ora­ya bu­ra­ya ko­ca bur­nu­nu so­ka­cak, hat­ta bel­ki de en ol­ma­ya­cak be­la­nın, en ber­bat eko­no­mik du­ru­mun ba­şı­na gel­me­si­ni is­te­ye­cek­tir... (...Dos­to­yevs­ki)

[intihar]

dostoyevski yi seviyorum

[BETÜLL]

ha­ya­ta da­ir
Ço­cuk­lar­la, ile­ti­şi­min dört yo­lu var;
1-Göz­le ile­ti­şim...
(...Sev­gi­yi göz­ler­le ifa­de)
2-Be­den­sel te­mas...
(...Sa­çı­nı, ya­na­ğı­nı ok­şa­ma ya da ya­şı­na gö­re uy­gun şe­kil­de do­kun­ma)
3- Odak­laş­tı­rıl­mış il­gi...
(...Yal­nız ço­cuk­la ge­çi­ri­len ni­te­lik­li za­man)
4-Sev­giy­le di­sip­lin...
(...Her ço­cuk di­sip­li­ne ih­ti­yaç du­yar ama bu­nun dost­ça ve sev­giy­le ol­ma­sı ge­re­kir)
...Ross Cham­pall)

[BETÜLL]

ha­ya­ta da­ir
Has­ta­lık, ya­ra­lan­ma, aşk, ger­çek mü­kem­mel­li­ğin ka­yıp an­la­rı ve ap­tal­lık­lar, hep­si si­zin ru­hu­nu­zun sı­nır­la­rı­nı test et­mek için var­dır...
Bu kü­çük test­ler ol­mak­sı­zın, her ne olur­sa ol­sun­lar, ha­yat hiç­bir ye­re va­ra­ma­yan, pü­rüz­süz­ce as­falt­lan­mış düz, ya­van bir yol gi­bi olur­du...
Gü­ven­li ve ra­hat; ama ap­tal­ca ve ta­ma­men an­lam­sız...
...
Ta­nış­tı­ğı­nız, ha­ya­tı­nı­zı et­ki­le­yen in­san­lar, tec­rü­be et­ti­ği­niz ba­şa­rı ve çö­küş­ler, kim ol­du­ğu­nu­zu ve kim ola­ca­ğı­nı­zı bul­ma­nı­za yar­dım­cı olur­lar...
Kö­tü tec­rü­be­ler­den bi­le bir şey­ler öğ­re­ni­le­bi­lir...
As­lın­da, ba­zen on­lar en önem­li­le­ri­dir...
...
Eğer bi­ri­le­ri si­zi se­ver­se, kar­şı­lı­ğın­da on­la­ra han­gi şe­kil­de ya­pa­bi­li­yor­sa­nız sev­gi ve­rin, sa­de­ce si­zi sev­dik­le­ri için de­ğil ay­nı za­man­da si­ze sev­me­yi ve kal­bi­ni­zi ve gö­zü­nü­zü na­sıl aça­bi­le­ce­ği­ni­zi öğ­ret­tik­le­ri için...
Eğer bi­ri­le­ri si­zi in­ci­tir­se, al­da­tır­sa ya da kal­bi­ni­zi kı­rar­sa, on­la­rı af­fe­din, si­ze, gü­ve­ni ve kal­bi­ni­zi kim­le­re aça­ca­ğı­nı­za dik­kat et­me­nin öne­mi­ni öğ­ret­tik­le­ri için...
...
Ya­şa­dı­ğı­nız her gün­den ha­ya­ta da­ir bir ders alın...
Bu­gün; dün için en­di­şe­len­di­ği­niz ya­rın­dır...
Bu­na de­ğer miy­di?...
(...Sha­ron Zeff)

[BETÜLL]

ha­ya­ta da­ir
İn­san ba­zen ver­me­li, al­mak i­çin...
­Bir yü­rek ver­me­li ön­ce, bir gö­nül
O yü­re­ğe sev­gi ver­me­li, dost­luk ver­me­li
U­mut ek­me­li o sev­gi, dost­lu­ğu bü­yüt­mek i­çin
Bir ha­yat ol­ma­lı; i­ki ki­şi­nin pay­la­şa­ca­ğı bir ö­mür i­çin
Za­man ver­me­li, an­la­yış ver­me­li
İs­tek­le­ri­ne gem ver­me­li...
­Bir öm­rü pay­laş­mak i­çin, i­ki ki­şi­lik sev­gi ver­me­li
­Dü­rüst­lük ver­me­li say­gı­la­rı­nı ver­me­li
Ba­zen ta­viz ver­me­li p­ren­sip­le­rin­den...
Ba­zen sı­kıl­ma­lı baş­ka­sı i­çin,
İs­te­me­di­ği şey­le­ri yap­ma­lı pay­laş­mak a­dı­na ha­ya­tı
­Bi­raz da ce­sur ol­ma­lı a­dım at­mak i­çin
Ver­dik­ten son­ra bek­le­me­li, al­mak i­çin
Sa­bır­la, u­mut­la­rı sol­dur­ma­dan bek­le­me­li
­Bek­le­yi­şin haz­zı­nı tat­ma­lı
­Vus­la­tı ar­zu­la­ya­rak, öz­lem­le­re u­mut ek­me­li
İn­san ver­me­li ön­ce ken­di­sin­den
Son­ra­dan al­mak i­çin...
...Wil­li­am S­ha­kes­pe­a­re

[BETÜLL]

ha­ya­ta da­ir...
­Bel­ki de bu­gün­kü ka­dar hiç,
­His­set­me­dik a­vuç­la­rı­mız­da;
­Bi­ze öz­gür­lük ge­ti­ren,
­Kı­zar­mış el­le­rin sı­cak­lı­ğı­nı...
...
He­nüz yit­me­di ku­lak­la­rı­mız­da da­ha,
­Yıp­ran­mış si­lah­la­rı­nın u­ğul­tu­su;
­So­kak­ta­ki in­san­la­rı­mı­zın kol­la­rı,
­Ge­ne a­çık es­ki­si gi­bi ku­cak­la­ma­ya...
...
­Yü­zü­nüz­de bun­ca ger­çek göz­yaş­la­rı,
Kucak açtığında ölülerine toprağımız;
Hâlâ sıcak ve yakıcı gözyaşlarımız;
Evet, söylüyorum bunu bütün dünyaya...
...
Ve bü­tün yü­re­ğim­le hay­kı­rı­yo­rum si­ze:
­Ya­ra­la­ma­yın n’o­lur bu sev­da­yı...
­Ha­yal­le­ri pa­ram­par­ça o­lan ül­ke­miz­de;
­Bir o kal­dı­ra­bi­lir bun­ca a­cı­yı...
(...J.Se­i­fert)

[BETÜLL]

ha­ya­ta da­ir...
(...) Ge­çi­mi­mi­zi sağ­la­ma­yı öğ­ren­dik, ama ha­yat kur­ma­yı öğ­re­ne­me­dik.
Ha­ya­tı­mı­za yıl­lar kat­tık, ama yıl­la­ra ha­yat ka­ta­ma­dık...
Ay’a gi­dip gel­me­yi öğ­ren­dik, ama ye­ni kom­şu­muz­la kar­şı­laş­mak için cad­de­nin kar­şı­sı­na ge­çe­me­dik.
Dış uza­yı fet­het­tik, ama iç dün­ya­mı­zı ede­me­dik...
Da­ha bü­yük iş­ler yap­tık, ama da­ha iyi iş­ler ya­pa­ma­dık.
Ha­va­yı te­miz­le­dik, ama ru­hu­mu­zu kir­let­tik.
Ato­ma hük­met­tik, ama ön­yar­gı­la­rı­mı­za ede­me­dik.
Da­ha çok ya­zı­yo­ruz, ama da­ha az öğ­re­ni­yo­ruz.
Da­ha çok plan ya­pı­yo­ruz, da­ha az so­nu­ca va­rı­yo­ruz.
Ko­şuş­ma­yı öğ­ren­dik, ama bek­le­me­yi öğ­re­ne­me­dik.
Da­ha faz­la bil­gi­yi de­po­la­mak, her za­man­kin­den da­ha çok kop­ya çı­kar­mak için da­ha çok bil­gi­sa­yar­lar ya­pı­yo­ruz, ama git­gi­de da­ha az ile­ti­şim ku­ru­yo­ruz.
Za­man ar­tık, hız­lı ha­zır­la­nan ve ya­vaş sin­di­ri­len yi­ye­cek­le­rin; bü­yük adam­lar ve kü­çük ka­rak­ter­le­rin; yük­sek kâr­lar ve sığ iliş­ki­le­rin za­ma­nı­dır...
(...Ge­or­ge Car­lin)

[BETÜLL]

ha­ya­ta da­ir...
Sev­mek için o ka­dar fır­sa­tı­mız ol­ma­sı­na rağ­men dün­ya­da o ka­dar az sev­gi var ki...
İn­san­lar yal­nız ağ­la­mak­ta, yal­nız öl­mek­te­ler...
Ço­cuk­la­ra kö­tü mu­ame­le edil­mek­te, yaş­lı­lar son gün­le­ri­ni se­ve­cen­lik ve sev­gi­den uzak ge­çir­mek­te­ler...
Sev­gi gös­te­ri­si­ne bu ka­dar çok ih­ti­yaç olan bir dün­ya­da, ha­ya­tı­mız­da­ki in­san­la­ra sa­de­ce sı­cak bir ku­cak­la­ma ya da uza­tı­lan bir el­den da­ha kar­ma­şık ol­ma­yan bir ha­re­ket­le yar­dım ede­cek bü­yük bir gü­cü­müz ol­du­ğu­nu an­la­mak ne ka­dar önem­li!...
Dün­ya­yı da­ha iyi, da­ha sev­gi do­lu bir yer yap­mak için ne­ler yap­tı­ğı­mı­zı dü­şün­mek için en uy­gun za­man gü­nün so­nu­dur...
Ge­ce­ler bo­yun­ca ak­lı­mı­za hiç­bir şey gel­mi­yor­sa, dün­ya­yı da­ha iyi­ye doğ­ru na­sıl de­ğiş­ti­re­bi­le­ce­ği­mi­zi dü­şün­mek için de uy­gun bir za­man­dır bu...
Öy­le çok bü­yük bo­yut­lu şey­ler yap­ma­mı­za da ge­rek yok­tur; var olan ba­sit şey­ler üze­rin­de bir şey­ler yap­mak da ye­ter­li­dir...
Et­me­di­ği­miz bir te­le­fon, yaz­ma­yı er­te­le­di­ği­miz o not, tak­dir et­me­di­ği­miz o iyi­lik...
İş sev­gi­yi ver­me­ye ge­lin­ce fır­sat­lar son­suz­dur ve bu­nu he­pi­miz ya­pa­bi­li­riz...
(...Le­o Bus­cag­li­a)

[BETÜLL]

ha­ya­ta da­ir...
Yıl­lar­ca ön­ce ara­ba kul­lan­ma­sı­nı öğ­re­nir­ken, us­tam si­ga­ra içir­tir­di ba­na...
Ve yo­ğun tra­fi­ğe çık­tı­ğım­da, ya da kes­kin dö­ne­meç­le­re gel­di­ğim­de sö­ner­se si­ga­ram, di­rek­si­yo­nu alır­dı elim­den...
...
Ben ara­ba kul­la­nır­ken fık­ra­lar da an­la­tır­dı.
Ve eğer ben ara­ba­yı sü­rer­ken ken­di­mi işi­me kap­tı­rıp da fık­ra­la­rı­na gül­me­diy­sem di­rek­si­yo­nu alır­dı elim­den...
...
“Gü­ven­siz his­se­de­rim ken­di­mi” der­di...
Kor­ku­tur be­ni, şo­fö­rün ken­di­ni işi­ne ge­re­ğin­den faz­la kap­tır­dı­ğı­nı gör­mek bir yol­cu ola­rak...
...
İş­te ben de o za­man­dan be­ri ge­re­ğin­den faz­la dal­ma­ma­ya ba­ka­rım yap­tı­ğım işe...
Çev­rem­de olup bi­ten şey­ler­le de il­gi­le­ni­rim...
Bi­ri­le­riy­le ko­nuş­mak için işi­me ara ve­ri­rim ço­ğu de­fa...
Bir si­ga­ra içe­me­ye­cek ka­dar hız­lı ara­ba sür­mek­ten vaz­geç­tim...
Yol­cu­yu dü­şü­nü­yo­rum ar­tık...
(...Ber­tolt Brecht)