aşk ve itiraf

[tatlışey]

yaşlı adam,eşinin tabutunun arkasından yürüyordu...yürümüyor da sürünüyor gibiydi...birlikte yaşadıkları yılların tüm zorluklarını yüklenmiş kadar yorgundu...bir yandanda dudakları kımıldıyor,sadece kendinin duyabileceği alçak bir sesle,çok sevdiği insana hayatında ilk defa aşkını itiraf ediyordu:seni çok seviyorum..'yaşlı kadının tabutunumusallaya uzattılar..yaşlı adam tabutun tam önünde durdu.cemaat iki yanına dizildi.gözlerini tabuttan alamıyor,kıpır kıpır dudakları hayata en güzel cümleyi fısıldıyordu:'seni seviyorum güzeller güzeli'imam ,cemaatten haklarını helal etmelerini isteyince öyle bir içtenlikle helal ettiki;duyanlar ,yaşlı adamın yüeği koptu sandılar.oysa karısını çok sevdiğini bile bilmiyorlardı.çünkü sevgiyi zaaf sayan bşr törenin çocuguydu.anlayacagınız standart erkeklerden biriydi.hatta birazda fevriydi.çabuk öfklenir öfkelendiğinde avazı çıktıgı kadar bağırırdı.şimdi tabutun içinde yatan karısı çogunlukla gülümser,kızgınlıgını geömesini beklerdi.imam ölümden söz ediyordu.yaşlı adamın gözünden iki damla yaş süzüldü.herkes imamın anlattıklarına dalgındı.tabuta dokunarak:seni seviyorum canımın içi diye mırıldandı.dile kolay tam 50 yılı beraber geçirmişlerdi.iyi günleride olmuştu kötü günleride yokluguda görmüşlerdi varlıgıda.karısı bir gün bile yakınmamış,kendisi panige kapıldıgında dahi herşeyin yoluna girecegini söleyerek teselli etmiştir.gözyaşları arasında tabuta baktı:seni deliler gibi sevdim can yoldaşım,son anıma kadarda sevecegim'.namaz ve dua bitince birkaç delikanlıyla tabutu omuzladı.zaten zor yürüyordu,ama karısını taşımak istiyordu.'taşıycagım çünkü seni çok seviyorum karıcıgım'mezarlıga geldiler.yaşlı adam aşkını haykıran cümleler kuruyordu sessizce,içinden.seni hergün tazelenen bir aşkla seveceğim.kendisini kimsenin duymasını istemiyordu.duyarlarda kılıbık derler diye korkuodu.ne olsa tüm mahalle onu taş fırın erkegi olarak tanımıştı.bu yaştan sonra zaafını belli edip dillere destan olamazdı karısından sonrasını bile taş fırın erkegi olarak yaşıycaktı.yüregi yarılacaksa yarılsındı...o da toprak attı karısının üstüne her kürege aşkını döktü.cemaat dagılmaya başlayınca o diz çöktü.karısının mezarından aldıgı taze bir avuç topragı burnuna götürdü, gözlerini kapadı;karısını son kez koklarken yine o sihirli cümleyi söledi:seni çok seviyorum bahar gözlüm.büyük oğlu ve ortanca kzıı yanına geldiler.büyük oglu:tamam babacım dedi koltuklarından kaldırmaya çalışırken'onu ne kadar çok sevdiğni biliyoruz ama artık eve dönme vakti' yaşlı adam ellerini yüzüne kapayıp hıçkıra hıçkıra agladı.'evet onu gerçekten çok seviyorum,ama bunu kendisine ilk kez itiraf edebiliyorum'
ŞİMDİ SÖLEYİN LÜTFEN:SEVGİNİZİ ÖLÜMDEN SONRAYA MI SAKLIYORSUNUZ?

[EndaM]

paylaşımın için çok saol bunu daha önce de duymuştum,ama bazılarımız,aynen bu hikayedeki taş fırın erkek gibi,bu hikayeleri bin kez de okusalar bir şey değişmez. Sevgileri ertelemeyin.. Sevgi ertelenmez !!!


Sevgileri yarınlara bıraktınız
Çekingen, tutuk, saygılı.
Bütün yakınlarınız
Sizi yanlış tanıdı.

Bitmeyen işler yüzünden
(Siz böyle olsun istemezdiniz.)
Bir bakış bile yeterken anlatmaya her şeyi
Kalbinizi dolduran duygular
Kalbinizde kaldı.

Siz geniş zamanlar umuyordunuz,
Çirkindi dar zamanlarda bir sevgiyi söylemek.
Yılların telaşlarda bu kadar çabuk
Geçeceği aklınıza gelmezdi.

Gizli bahçenizde
Açan çiçekler vardı,
Gecelerde ve yalnız.
Vermeye az buldunuz
Yahut vakit olmadı.

Behçet Necatigil/SEVGİLERDE

[9 ŞUBAT]

evet sevgi ve sevdigini soylemek yarınlara ertelenemiyecek kadar degerli niye onu sevdigimizden esirgeriz niye her fırsatta söylemeye utanırız neden ?
nedenmi ,aslında bizler yazıları okudugumuzda huzunlenen ama sevdigini sık sık söyleyen veya ima edenleri gordugumuzde çık çık çık şuna bak ne kadar kılıbık veya ne kadar sulu göz yaftasını hemen yapıştırıveririz,
illa sevgiyi dort duvar arasına hapsedicez sevdigimizden onu esirgeyecegiz,sanki o zaman sevgi daha çok artacak daha çok degerlenicek.
sevgilimiz eşimiz çocugumuz arkadaşımız kim olursa olsun madem onu seviyoruz söylemeye niye utanıyoruz ?
sevgi dunyanın en guzel duygusu degilmidir ,sevgi dunyanın anahtarı degilmidir ?
eger öyleyse bu sihirli anahtarı niye tüm gücümüzle derinlere gommeye çalışırız niye?
insanın sevgisini soylemeysini bir zayıflık degil bir yücelik olarak görmedikçe ,o kişiyi baş tacı etmedikçe daha çok sevgisiz günler geçirecek daha çok aglayacagız ,

hayat sevgisiz yaşanacak kadar degersizmi,eger öyleyse o zaman yaşamanın ne anlamı varki ?

canım karıcım ,canım kızım ve sevgili arkadaşlarım hepinizi çok seviyorum ve bunu söylemekten büyük gurur duyuyorum.

[birmelek]

Biz de seni çok seviyoruz 9 Şubat..

[sanssızım]

bu hıkaye benım kocamın 50 yıl sonrakı halı galıba bu aralar o kadar ustume geldıkı ben onu gozumden bıle sakınırım bagzı arkadaslar bılır 10 gun once bır ıntıhar denemem oldu o gunden berı duzelmeler vardı aslında benı cok sever sureklı soyler ama uygulamaya geldımı adamda tık yok yıne tas fırına donuyor galba nolacak benım halım ben oluncemı anlayacak kalbımı cok kırdıgını

[EndaM]

bence kendinizi feda ederek,onun için intihar ederek bir şey çözmüş olmazsınız. sadece siz ölmüş gitmiş olursunuz. bir de geri kalan,sizi çok seven,ihtiyacı olanları yalnız bırakmış olursunuz. Tabi şunu da unutmamak lazım,''ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar..'' bence bu çok doğru. erkek olsun bayan olsun,herkes yeniden bir hayat kuruyor o ölümlerin üzerine. gayet de mutlu olabiliyor. bence kendinizi feda etmeyin. anlamıyorsa anlamasın. ya da daha iyi yollarla anlatmaya çalışın kalbinizi kırdığını. .. Saygılar...

[atomcekirdegi]

aslında sevgiyi dile getirmeden sevmek bana korkaklık gibi geliyor..Seversin hesapsızdır o halde iki kelimenin hesabını yapıp sevdiğin insandan o mutluluğu esirgemek niye?Niye?Niye?

[EndaM]

aslında sevgiyi dile getirmeden sevmek bana korkaklık gibi geliyor..Seversin hesapsızdır o halde iki kelimenin hesabını yapıp sevdiğin insandan o mutluluğu esirgemek niye?Niye?Niye?

Çok doğru söyledin. Ben de böyle düşünen ve bunu uygulayan bir insan olarak,çocukluktan ergenliğe geçiş dönemimde ,çook çok çok sevmiştim bir arkadaşımı.Aşık olmuştum delice..bir süre sakladım içimde.Çünkü kendime bile itiraf edemiyordum bunu. Ancak sonunda karar verdim ve söyledim.Ohh çok da iyi yapmışım söylemeseydim şimdi geri dönüp baktığımda çok pişman olacaktım.ne tepki vereceğini merak edip duracaktım. Ve işin güzel yanı,hala görüşüyorum kendisiyle sevgili değiliz ama,çok çok iyiyiz,belki sevgili olabiliriz bizimki çok farklı.. öyle mutluyum ki sevdiğimi söylediğim için.. gurur duyuyorum kendimle

Tabi ki burda sadece aşkımızı söylemeyi kastetmiyorum. Annemize babamıza abi ablalarımıza,dedemize arkadaşlarımıza.. cümbür cemaate sevgimizi dile getirmekten çekinmeyelim nolur.. Yapı meselesi bi yerde,anlıyorum. Ama sonra çok pişman olunuyor gerçekten.. Ben mesela annemle çokkk yakınım arkadaş gibi sırdaş gibi nazar değmesin ama ben bile o gururumu kırıp da çoğu zaman duygularımı ifade edip de kucaklayamıyorum annemi. ama hep de düşünüyorum,yarın birgün Allah gecinden versin,ya kaybedersem ne yaparım diye.. Allah onlara ve hepimize uzun ömürler versin inşallah. Zor da olsa o saçma gururu kıralım.. söylediklerimiz değil,söylemediklerimiz daha çok üzmesin bizi ileride..

[MerteR]

Peki bir anlamı kalmazsa ne yapmalıyız?
Söylemek,
defalarca ve her şekilde söylemek
elde avuçta hiçbirşeyin kalamaması
ve çekip gitmek zorunda olamk
nasıl bir durum olurdu?

Elden hiçbirşeyin gelmemesi, yapacak birşeyin kalamaması ve üstüne bir sürü psikolojik hatırayla uğraşmak...

Şimdi sessizce kabullenip içimde bastırıp zamanla eze eze bitirmem mi lazım benim?

[MerteR]

Bende pişman olmayayım ve ilk fırsatta söyleyeyim dedim. Şimdi pişman olmalımıyım bunu bile bilmiyorum. Artık onunla ilgili hiçbirşey yapamıyorum, elim kolum tutuluyor. (MSN'i bile açamıyorum inanırmısınız? Karşılaşırım diye...)