8 sonuçtan 1 ile 8 arası

Konu: Aradığın her türlü psikolojik rahatsızlık burada

  1. #1
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    Jul 2018
    Mesajlar
    11

    Post Aradığın her türlü psikolojik rahatsızlık burada

    Herkese selam öncelikle, buraya yazarken bile ne gereği var ki diyorum kendime ama artık çok bitik bir haldeyim, ne kadar ileri gitmeye çalışırsam 2 katı geride buluyorum bir anda kendimi...

    26 yaşında bir erkeğim diploması çay altlığından başka bir işe yaramayan bir bölümü bitirmek üzereyim, zaten okula da sınavlar dışında neredeyse gitmedim. Daha önce yaşadığım durumları yazmıştım ama forumdan silinmiş, özetle; günümün her ama her saniyesi okuduğum duyduğum aklıma gelen kelimeler, yanımdan geçen biri, bir olay, sıradan herhangi eşyalar vb her türlü şey beynimde aşırı bir kaygıya neden oluyor hatta uyurken rüyamda bile aklıma aklıma gelince not alıyorum ve ben bunları telefona yada deftere not alarak hafifletebiliyorum, not almazsam yada unutursam günlerce, haftalarca hatta aylarca unuttuğum o konu yada kelimeyi beynimden çıkaramıyorum sanki o anda çok kötü şeyler olmuş ve hatırlamazsam eski ben olamam diyerek beynim parçalanana kadar hatırlamaya çalışıyorum. Böyle böyle 50 ye yakın defter ve 10.000 belkide 100.000 telefon notu birikti. 18 19 yaşlarında başlayan ve kronik hale gelen ağır depresyonların pençesinden geçtim hatta şuan biri yine nüksetmek üzere... İlaç olarak genel olarak prozac aldım hatta 19 yaşlarında kontrolsüz ve düzensiz bir biçimde aldım. O da takıntılarımı bastırmadı sadece anksiyetimi biraz düşürdü, beni hayata karşı duyarsızlaştırdı. Selectra da denedim kısa bir dönem ama hiçbir işe yaramadı. Babamdan ve onun babasından dolayı zaten yatkınlığım vardı böyle hastalıklara. Bide üstüne çocukluk döneminde babamın anneme uyguladığı şiddetler de bende o zamanlar aşırı kaygılar oluşturuyordu... Babam bencil ve sadece kendini düşünen bir insan olduğundan dolayı da özel psikoloğa gidemedim, devlete gittim. Devlette de bir türlü hacettepe gibi yerlerde uzman psikologdan randevu alamaman yada başka yerlerdeki takma bunları dünyada 6 milyar insan var diyen uzmanlardan sonra yardım aramayı da bıraktım.

    Şimdilerde yaklaşık 6 aydır sabahları aşırı endişeli ve aşırı mutsuz uyanıyorum, biriken mide asidini kusuyorum. İlaçlarla ve bitki çaylarıyla gün içinde bastırmaya çalışıyorum. Herşeyin üstüne varoluşsal sancılar, ölüm sonrası hiçlik gibi faktörlerde eklendi. Eskiden geleceğe tutunup büyük işler yapacağımı hayal ederek kendime gelirdim biraz ama artık ona da inancım kalmadı.. Lise ve üniversite döneminde kendime gerçekten hiçbir şey katmadım, insanlar çalıştı çabaladı şuanda en azından kendi paralarını kazanır hale geldiler.

    Ben ise hala takıntılarla boğuşan, stres, anksiyete ve mutsuzluktan bir an olsun kaçamayan 26 yaşına rağmen üniversite sınavına çalışıp güzel bir bölüm okumak isteyen, bir yandan da senarist yönetmenlik hayalleriyle yanıp tutuşan biriyim... Ama evdeki babamın ani gelen ani öfke nöbetlerine de sabrım kalmadı, bir de aşırı derece cimri sayılacabileceği için 4 5 yılımı daha vermeyi göze alamıyorum. Hem 30+ yaşlarında tecrübesiz birini kim işe almak ister ki?

    Şuan bir çıkmazdayım her gün kendimi motive etmeye çalışsam da bilinçaltım sürekli geçmişteki hiç ders çalışmamalarımı, hatalarımı, benle yaşıt insanların neler yaptığını, ailemden herkesin diş hekimi yada doktor olmasını ama benim hiçbir şey olamadığımı ve takıntılarımı bana unutturmuyor. Geleceğe baktığımda ise pek birşey göremiyorum artık... Zaman sanki son vitesle gitmeye başladı ve ben sadece endişe ile izliyorum, kıpırdayamıyorum...

    Benzer şeyler yaşayanlardan yada bu konuda fikri olan kişilerden tavsiyeler gelirse sevinirim. Sağlıcakla kalın....

  2. #2
    Cahillik Dönemi
    Üyelik tarihi
    Apr 2017
    Mesajlar
    827

    Standart

    hangi bölüm okudun ???
    Ve bu yorgun ve bu hüzünlü yüreği,
    Benim değilmiş gibi hiç kimse görmeden ,
    Şöyle bir yol kenarına bıraksam...

  3. #3
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    Feb 2015
    Mesajlar
    113

    Standart

    Merhabalar,öncelikle Allah'tan sizin için şifa diliyorum.Allah izin verirse birkaç ay sonra 25ime gireceğim ben de.Tam olarak sizi anlayamayacak olsam da benzer şeyleri ben ve bana benzeyen sizinle yaşıt olan kuzenim de yaşıyor.Kendi hayatımdan uzun uzun bahsedip sizi sıkmak istemem ama benim çevremde benden küçük kardeşlerim olsun,yaşıt arkadaşlarım olsun evlenen birçok insan var.Ben ise hala daha ne yapmak istediğimi tam olarak belirleyememiş biriyim.Çok seçeneklerim olduğu ve karar veremediğim için değil gerçekten bilmediğim için.Geleceğe dair küçüklükten beri çok büyük planlarım olmadı.Üniversiteden mezun olduğumda ise öğrenciliğin bitmesine uzun süre alışamadım.6 ay kadar boş ve depresif gezdikten sonra askere gittim.Bir 6 ayım da orda değişik insanlarla sinirlerim yıpranarak geçti.Geleli yaklaşık bir sene olacak ve hala işsizim.
    Sizin aklınızdaki kaygı ve soru işaretlerinin benzeri bende de var.Bu kaygılar fizyolojik olarak bende bazı rahatsızlıkları nüksettirdi.Ben de strese oldukça meyilliyim.Uykularım da düzensiz.Gün içerisinde kafama taktığım şeyleri kendim bile garipsiyorum ama kendimi terbiye edemedim henüz.Fakat sonuçta çabalamalıyız değil mi?Yaşamak,nefes alabilmek güzel..
    Bu arada okuduğum bölümden ben de memnun değilim.Benim de 4-5 senemi yeniden okumak için verebilecek durumum yok.Her şeye rağmen çok içselleştiremesek de elhamdülillah diyelim.Tavsiye verebilecek durumda değilim.Ama belki benzer şeyleri yaşayan biri olduğunu bilmek belki sizi biraz rahatlatır diye yazmak istedim.

  4. #4
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    Jul 2018
    Mesajlar
    11

    Standart

    turizm işletmeciliği

  5. #5
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    Jul 2018
    Mesajlar
    11

    Standart

    alikaris61 teşekkür ederim öncelikle, gerçekten dediklerin doğru ama bilinçaltı insanı istemediğin derinliklerine sürüklüyor sürekli.. çok çabaladım hala da çabalıyorum ama artık tünelin sonunda umut ışığı görmüyorum. bu arada yaşadıklarınla sıkmazsın asla, yazmak istersen yazabilirsin

  6. #6
    Çıraklık Dönemi osmangazi - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
    Üyelik tarihi
    Dec 2012
    Mesajlar
    1.357

    Standart

    Sadece benzer olan kısmı anlatacağım hayatımdaki. 10 yaşında bir düşünce tekrarım vardı. kollarıma kafama bacaklarıma yıllarca zarar verdim. Bu yüzden hala kısa kollu bir giysi giyemiyorum. Lisede sayıları ve ya düşünceleri tekrar tekrar sırasıyla sayma da eklendi. Şu an bile birine zarar verme ile düşünce tekrarlarım oluyor ama görmezden geliyorum aklıma gelenleri. Bunların hepsinin kaygıdan kaynaklanan takıntı ve zorlantılar olduklarını biliyorum. Depresyonlarımda çok uzun ve zor geçiyordu benim, mantığım bozuluyordu. Sizin normal depresyon anladığım kadarıyla. Kafaya günlük veya şiddetli olayları sürekli kafaya takma biraz duygusal , içe dönük yanımızın fazla olmasından kaynaklanıyor bunu sanırım obsesyonla karıştırmamak lazım. Kişiliğimizin bir kısmını değiştirmemiz mümkün değil ama ben 25 senedir okb yim ve şiddeti çok azaldı. Olduğunda görmezden geliyorum çünkü düşünmemeye çalıştığınızda ya da kendinizi düşünmeye zorladığınızda daha çok düşünüyorsunuz. Birşeylerle oyalanmak, birine yardım etmeyi doktorum tavsiye etmişti. O zaman da sen enayimisin diyecektir gerçi bir iç ses Bir şeyler için çabalamak güzel ama korkularım kaygılarım beni harekete geçirmeye daha çok çabalamaya yaramıyorsa bunlardan kurtulmam lazım. Türkiyede kaç kişi açlıktan ölmüş. Ben bipolarım, okb, sosyal fobi, depresyonum,psikozlarım var , 10 yıllık devlet memuruyum. Ha bu hastalıklar olmasaydı şimdiye şube müdürü olurdum belki o da olmayıversin. Bir yerde elbet rızkınız vardır. Belki çok rahatsız olduğum sorunum var , ama arkama bakınca bir zamanlar sorun diye gördüğüm bir çok sorunun şu an yok olduğunu görüyorum.
    Konu osmangazi tarafından (25-08-2020 Saat 08:03 PM ) değiştirilmiştir.
    "İnanırsan Hayaller Gerçek Olur" Aynur Meydan'ın şiirinden. Çok doğru bir söz ama hiç tavsiye etmem...

  7. #7
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    Jul 2018
    Mesajlar
    11

    Standart

    Artık takıntıları da geçtim, yaşıtım tanıdığım pek çok insan şöyle böyle hayata tutunmuş, düzen kurmaya çoktan başlamış hatta yıllardır çalışıyorlar... Ben uyumaktan ve takıntılardan başka hiçbir şey katmadım kendime. Üstüne hala iyi bir bölüm okuyup kendimi kanıtlama derdindeyim. Hayata ilaçsız tutunamamaya başladım. İlacı azaltsam sıkıntılardan kaygılardan ölecek gibi oluyorum. İlaçla da aynı gerçi sadece aşırı anksiyeteyi biraz azaltıyor. Zaten yıllarımı çöpe attım dahasını çöpe atma düşüncesi beni delirtiyor... Gerçekten zoraki yaşıyorum. Herkesin inancına saygım sonsuz ama benim ne yazık ki inancım kalmadı, ölünce sonsuz karanlık ve hiçlikten başka birşey göremiyorum, her yerden daha da fazla bataklığa saplanıyorum...

  8. #8
    Karar Dönemi
    Üyelik tarihi
    Feb 2015
    Mesajlar
    113

    Standart

    çok istemeyerek meslek lisesine göndermişti ailem beni.normalde de çok çalışkan bir çocuk değildim zaten,çalışmayı sevmiyordum.haşarı bir çocuk da değildim ama bilgisayarda oynamayı seven genel olarak "age of empires II" oynayan bir çocuktum.bi de ortaokulda metal müzik dinlemeye başlamıştım.içimdeki olumsuzluklarla,kızgınlıklarla kendimce bu şekilde mücadele ediyordum.okuldan eve gelir son ses ağır müzikler dinler,abur-cubur yer,doğru düzgün beslenmezdim.o zamanlar ne olduğunu bilmediğim için takıntı ya da kaygı hastalıklarımdan da haberim yoktu.yani olan şeyleri nasıl açıklayacağımı bilmiyordum.arada bir korkuyor anneme babama söylüyordum onlar da telkinlerle yardımcı olmaya çalışıyorlardı.lisede bilgisayar bölümü olduğu için biraz sayısal zeka da gerektiriyordu ama bende o da pek yoktu.programlamam 1 gelmişti ilk aldığım sene.sonraki senelerde gördüğüm programlama içerikli derslerim biraz daha iyiydi.lisenin son senesi ve mezuna kaldığım sene programlamaya biraz daha kanım ısındı.kendi çapımda projeler üretmeye çalıştım.araştırmaya,saatlerimi kod yazarak geçirmeye başladım.hiçbir projemi de tamamlayamadım. dersaneye başlayınca iş değişti.kod yazmayı bıraktım.arkadaşlarımla takılıyordum yine pek ders çalışmıyordum.işte üniversitede de bilgisayar öğretmenliği okudum,kendime bir şey katmadım.sadece üniversitenin şen şakrak arkadaş ortamını seviyordum.istanbuldan her sakaryaya tekrar dönüşümde heyecanlanıyordum.ama aslında üniversitede dersleri vermek haricinde yaptığım tek şey boşlamaktı.üniversite son sınıfta da kısa süren bi ilişkim oldu.zaten sevmek/sevilmek pek bilmediğim kavramlardı.çünkü takıntı olup olmadığını da ayırt edemiyordum bi türlü.askere gidene kadar geçen aylarda da avare avare dolaştım yukarıda da bahsettiğim gibi.içimden bir şey gelmiyordu.tembel ve üşengeç miydim?acaba bu dünyaya yapmak için geldiğim meslek neydi?herkes bir şeyler yapıyordu,para kazanmaya başlıyordu.ben ise her şeyden çekiniyordum.sosyal olarak değil ama işe girmekten çekiniyordum.ya başaramazsam diye..askerlik bahanem oldu işte.askerden sonra da durum pek değişmedi.subay alımlarına başvurdum,mülakatları geçtim ama daha önce ilaç kullanmış olduğum için başhekim seni bu mesleğe uygun bulmuyorum dedi ve elendim.kendimi "zaten askerden de yeni geldim,bir 6 ay daha nasıl eğitim çekecektim" diye avutmaya çalıştım.ama içimdeki problem devam ediyordu.ne yapacaktım yani peki?yaşım ilerliyor,çevremdekiler evleniyor..üstelik bi çocuk gibi beğendiğim kızlardan ilgi/sevgi bekliyor,göremeyince de üzülüp kızıyordum.aslında genelde şansımı denerim yani gidip konuşurum.ama bugüne kadar olumsuz oldu sonuçlar. bunun peşinden gelen "demek ki yakışıklı değilim ki beğendiğim kızlar beni beğenmiyor,yetersizim,zaten akademik olarak da mesleki olarak da başarısızım ve boş bir adamım" düşünceleri..
    bi zaman sonra bu durumdan sıkıldım tabi.Allah'ın yardımıyla tekrardan kpssye hazırlanmaya karar verdim.evet çok çalışmayı sevmiyordum ama bi şekilde Allah nasip etti,biraz ilerleme kaydettim çok şükür.yarın da sınavım var inşaAllah hayırlısıyla hedeflediğimiz puanlara ulaşırız.kpss puanımla ne yapacağıma henüz tam karar verebilmiş değilim.ama sonuçta bu dünyadaki rızkımıza Allah kefil değil mi?bizim için yazılan ne kadarsa onu yiyeceğiz.
    biraz uzun oldu bu sefer,idare edin.

Benzer Konular

  1. Bu psikolojik bir rahatsızlık mıdır?
    By Tiglon in forum Her Telden !
    Cevaplar: 1
    Son Mesaj: 05-09-2016, 03:21 AM
  2. Cevaplar: 2
    Son Mesaj: 18-03-2016, 12:42 AM
  3. her türlü psikolojik hastalıklarda yapılması gerekenler
    By bozkar27 in forum Obsesif- Kompulsif Bozukluk OKB ( Saplantı - Zorlantı )
    Cevaplar: 4
    Son Mesaj: 02-09-2014, 04:53 PM
  4. Sürekli mesaj gönderenler psikolojik rahatsızlık yaşıyor
    By saviola in forum Sosyal Çevreyle İlgili Problemler
    Cevaplar: 5
    Son Mesaj: 29-03-2008, 04:23 PM
  5. Ellerim Burada
    By hüzün in forum Paylaşım Köşesi
    Cevaplar: 0
    Son Mesaj: 16-11-2007, 04:14 PM

Bu Konudaki Etiketler

Yetkileriniz

  • Konu Acma Yetkiniz Yok
  • Cevap Yazma Yetkiniz Yok
  • Eklenti Yükleme Yetkiniz Yok
  • Mesajınızı Değiştirme Yetkiniz Yok
  •