30 yaşımdayım Ankarada iyi bir semtte yaşıyorum arasıra balkona parka ve caddeye çıkarım.. etraftaki insanlara baktığımda sanki mutsuzlar, keyifsizler, gibi geliyor, kimseye güvenleri ve samimiyetleri yokmuş gibi geliyor fakat virüsden önce sanki bu kadar değildi insanlar virüs nedeniyle de böyle algılıyor olabilirim..
tek başıma dışarıda bulunduğumda tek başıma olduğum için insanlar benden şüpheleniyormuş gibi geliyor.. beni sinsi, garip biri sanıyor olabilirler gibi algıya, kanıya kapılıyorum.. bana bu napıyorsa dışarıda tek başına neden yalnız geziyor ki diye düşündüklerine dair kanılar yerleşiyor.. doğrusu benim arkadaşım vs yok bu nedenle yalnız gezmemeyi istemez değilim açıkcası.. ancak yalnızda olsa dışarda gezmeyi hava almayı hareket etmeyi seviyorum ve gereksiniyorum..
Yer imleri