evlenme o zaman dostum. hayattan bu kadar mecburi şekilde beklentin varsa zaten yaşayamazsın..
evet arkadaşlar uzun zamandır bende hiç iyi değilim...Sürekli ölümü düşünüyorum. kendi kendime babam ölürse ne yaparım nasıl yaşarım gibi şeyler aklıma geliyor..
31 yaşındayım henüz evlenemedim annem babam hayattayken evlenmek yuva kurmak hayatımı bir düzee koymak istiyorum bu şartlarda nasıl olur bilmiyorum. babam birçok insanın evlenmesine yardımcı oldu sebep oldu ama iş kendi öz oğluna gelince pek birşey yapmadı eğer ben evlemeden ölürse çok isyan ederim bu düşünceler sürekli beynimi kemiriyor....
Ve bu yorgun ve bu hüzünlü yüreği,
Benim değilmiş gibi hiç kimse görmeden ,
Şöyle bir yol kenarına bıraksam...
evlenme o zaman dostum. hayattan bu kadar mecburi şekilde beklentin varsa zaten yaşayamazsın..
''Genelde öyle olur dostum. Hayat, mutsuzluk fonunun üzerine mutluluk kırıntıları dökülmüş bir resim gibidir. Normal olan mutsuz olman zaten. Mutlu olman anormaldi.''
dreamer8
böyle demek ne kadar doğru bilmiyorum ama dert babası yıl oldu 2020 sen hala aynısın. Pişt aloo kendini tokatla bir şey yap melankoliden kurtul böyle hayat mı geçer. Ya yemin ederim geç aynanın karşısına soğuk suyla yüzünü yıka ben ne yapıyorum de. Hayatım da hiç bu kadar sil baştan yapması gereken bir insan görmedim. O antidepresanlarla da nereye kadar bir düşün, o ilaçlar senin bastonun ama senin kalkıp yürüdüğün yok??
"Kitaplar, başka bir yerde olmak isteyen insanlar içindir."
nasıl yani usta anlamadım ???
annem gibi konuştun biliyon mu ? o da senin gibi çok laf ediyor içtiğim antidepresanlara ama hayatım bir düzene girse bende bırakacam ama şansım bana hiç yardım etmiyor bir fabrikaya işe girdim5 ay çalıştım dah doğrusu 5 ay çile çektim işten çıkarttılar ne istediğim gibi iş nede eş bulamadım ben ne yapim ?? (:
Ve bu yorgun ve bu hüzünlü yüreği,
Benim değilmiş gibi hiç kimse görmeden ,
Şöyle bir yol kenarına bıraksam...
Yer imleri