herkes te aynı şey olmuyor maalesef mesela benim hayatım da hiçbirşey düzelmiyor herşey gittikçe b.. sarıyor....
Neresinden baksan bir altı yıl kadar olmuş hatta daha fazlası. Boğaza yapışan cümleler , anlaşılmıyor hissinin getirdiği boğulmalar , terlemeler telaşlar şimdi ne olacak benim hastalığım ne diye doktor doktor site site ilaç ilaç dolaşmalar. Tonla içilen ilaçların götürdüğü duygular ama getirdiği tonla kilolar... Evet işte bu kadar dipteyken bu site ile tanışmıştım . Bunu yaşayanın sadece ben olmadığımı görmek iyileşmemin en temel adımı oldu . Tamamen iyileştim mi hayor ama artık mücadele edecek gücü kendimde buluyorum . Kendime inandığımı sık sık dile getiriyorum . Ve hatta kendimi ve baskalarını iyi etmek adına bunun okulunu okuyorum . İnsanın en büyük ilacı kendisiymiş ben onu anladım. Adımlarım beni tekrar nasıl buraya sürekledi bilmiyorum ama bir yerden gidersin seneler sonra yolun düşer de o zamana ait iyisini kötüsünü anımsarsın ya şu an onu hissediyorum. Ve o zamanlar burada tanıştığım ve hala görüştüğüm arkadaşlarım var sanaldan gerçeğe taşınan . Bizler hasta değiliz unutmayın sadece hassassız . Bunu bilmek ve bizlere iyi gelmeyen ne varsa etrafımızdan uzaklaştırmak en büyük ilacımız. O dönem altif kullanan arkadaşların çoğu gitmiş yeni yeni kişiler var bu biraz beni yaşlanmış hissettirdi ama buraları özlemişim . Kendimi saklamadan başkasına saçma gelen şeyleri burada avazım çıktığım kadar yazabildiğim için ne çok şanslıymışım . Benim gizli yanım özlemişim
herkes te aynı şey olmuyor maalesef mesela benim hayatım da hiçbirşey düzelmiyor herşey gittikçe b.. sarıyor....
Ve bu yorgun ve bu hüzünlü yüreği,
Benim değilmiş gibi hiç kimse görmeden ,
Şöyle bir yol kenarına bıraksam...
Selam pinokyoo, zamanla geçiyor, sonra zaman tekrar geri getiriyor. Bir geçiyor bir geliyor. Bir kısır döngü şeklinde. Kimin yayanına gitseniz kimin kapısını çalsanız da bir faydası yok. Hayatın akışına bırakın..Sünger gibi acı çeke çeke artık çekemiyorsunuz acı...o zaman çözüm oluyor.
Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?
Ve bu yorgun ve bu hüzünlü yüreği,
Benim değilmiş gibi hiç kimse görmeden ,
Şöyle bir yol kenarına bıraksam...
Kendini iyi hissetmene, toparlanmana çok sevindim. Ağır yükler kiminde kabullenilemez tahribatlar yaparken, kimini de adım adım eğitiyor, olgunlaştırıyor, pişiriyor, zaman zaman da vazgeçmeyi öğretiyor ve insan hayata tutunabiliyor. "BİRAZ NEFES ALMAK İSTİYORSA İNSAN, BİRAZ KADERCİ BİR YAKLAŞIM GİBİ GELEBİLİR AMA DEĞİŞTİREMEDİKLERİNİ KABULLENECEKSİN."
Yer imleri