Ölümü çok düşünüyorum....

[dert_babası]

evet arkadaşlar ölümü çok düşünüyorum annem babam ölürse ben ne yaparım ne tepki veririm diye sürekli düşnüüyorum….
var mı aramızda böyle olan bu sorunu aşamadım bir türlü..

Allah ölüm acısını dağlara vermiş, dağlar un ufak olmuş….
Nehirlere vermiş, ağlamaktan kurumuş….
Rüzgarlara vermiş, esmiş esmiş tükenmiş…..
En sonunda hepsi dile gelerek,
"Al bu acıyı, dayanamıyoruz.” diye Allah'a yalvarmışlar. Allah ölüm acısını onlardan almış, biz insanlara vermiş. İnsanoğlu arsızmış. Çabuk unuturmuş, çabuk alışırmış. Dağları yıkan, nehirleri kurutan, rüzgarları tüketen ölüm acısı insanı tüketmemiş. İnsan acının ilk haliyle kavrulmuş, kavrulmuş, ama zamanla alışmış…..

[osmangazi]

14 yaşında annem ölünce yaşadıklarım gözümün önüne geliyor. Benden öldüğünü saklamışlardı. Sonra ölü yüzünü gösterdiler birden. Baya süre geçmesine rağmen babam evde olmadığında babanneme babam nerde diyordum. Acaba babam da öldü ve benden mi saklıyorlardı diye düşünüyorum. Şimdi bile apartmanda sesler yükselse babama birşey mi oldu sorusu aklıma gelir. Aynı apartmanda oturuyoruz babamla. Bazen düşünürüm acaba ölse ne kadar acı çekerim diye hayalim yetmiyor. Kolum kanadım kırılır, hiçbirşey yapamam diye düşünürüm. Onun varlığı bile cesaret veriyor bazı şeyleri yapmama. Zaten küçükken her sorumluluğu bana bırakmadan kendi üstlenmiş.

[SeLf_ConTRoL]

en cok evladima birsey olsa uzulurum ama insanoglunun yaradilisinda var benze zaman gercekten herseyin ilaci.

[dert_babası]

bundan tam 2 sene önce amacamın hanımı yengem vefat etti sabah erkenden telefon çaldı haberi geldi aniden öldü öyle ölümcül bir hastalığı yoktu. ondan sonra bir müddet geceleri uyuyamadım ne zaman kafamı yastığa koysam hep ölümü düşünür oldum mekanı cennet olsun bizi çok severdi.
şimdi sabah erken saatte telefon çalsa bende birine bişey oldu düşüncesi geliyor aklıma hemen …
ben 30 yaşındayım bugüne kadar babam dan pek bir destek göremedim maddi manevi olsun bugüne kadar gelip bir başımı okşamadı oğlum işin gücün nasıl diye sormadı genelde hep kız kardeşlerimi ön plan da tuttu ben 3.4. plana itildim her zaman ..

[santamanuel]

Ölümün gerçekten farkına varmayı istiyorsanız gece karanlıkta en sessiz ortamda düşünün insan o zaman biraz daha hissediyor Hayatta yaşadıklarımdan dolayı ölüm artık bana kötü bir şey gibi gelmiyor nasıl desem olsada olur olmasada olur gibi. Korktuğum ve çekindiğim tek bir şey var o da zeka geriliği olan kardeşim var ve onun için ne olursa olsun yaşamam gerekiyor.Ölümü düşündüğümde canımıı acıtan tek şey bu galiba.