Alıntıilginç.... bende aksine insanlardan bilhassa kadınlardan kaçarım insanlardan uzak dururum.....
İnsan bağımlısı olmak...
Uzun aralardan sonra tekrar merhaba. Kendi başıma çözemediğim ve bazı kişisel sebeplerim yüzünden psikoloğa da gidemeyip halledemediğim sorunlarımı burda sizlerle paylaşıp fikir vermek isteyenlerden fikir alıyorum, burayı seviyorum. Arada bir bile gelsem ne zaman bi sorunumla yüzleşip kendi kendime halledemiyorsam aklımdan bu foruma sorunumu paylaşmanın en iyisi olduğunu düşünüyorum yine öyle yaptım ve geldim. Başlıkta yazdığım sorundan muzdaribim insan sürekli yeni yeni farklı farklı sorunlarla karşılaşıyo ben de bi süredir bununla karşı karşıyayım. Neyse yazmaya başlayınca gevezelik etmeden duramıyorum... Kendimi dizginleyip konuya direkt gireyim.
1 Yılı yeni yeni aşmış bir ilişkim var her günümü birlikte geçirdiğim bir insanla birlikteyim seviliyorum ve seviyorum bunlar çok güzel şeyler hayatımda gerçekten ilk defa hissettiğim hisler bu yüzden de o kişinin bendeki yeri apayrı oldu ilk defa beni her şeyime rağmen kabul eden ve beni kendisini sevdiği kadar sevdiğine inandığım bir insanla uzun süredir beraberim. Sorun şu ki ben çok asosyal bir insanım ve sınavlara hazırlandığım için de işim gücüm yok veya bir okulum yok doğal olarak. Hiç arkadaşım yok asosyal olmam sebebiyle arkadaş da edinemiyorum zaten içimden de gelmiyor insanlara karşı biraz soğuğumdur genelde. Günlerim hep aynı klasik şeylerle geçiyo. Sevdiğim insanla vakit geçirmek, ders çalışmak ve bilgisayar başında boş takılmak.
Her şey gayet iyi yolunda gittiğini söyleyebilirim fakat ben sevgi durumunu biraz abarttım. Yani ona gereğinden fazla değer verdim zararlı bir değer verdim bayağı bayağı hayatımdaki her şeyden önce gelir oldu ve benim sevgim artık bağımlılığa döndü bu da yeni bir şey değil aslında aylardır böyle bi durum var fakat şimdi paylaşmak istedim. Evet her neyse, kötü bi durum. Bu durumdan kurtulamıyorum, kendimi alamıyorum ve günlük hayatımda birçok soruna sebep oluyor. En basitinden örnek vermem gerekirse eğer mesajlaşma durumundaysak işim gücüm ne olursa olsun boş da duruyorsam ders de çalışıyorsam yani ne yaparsam bir şey yazdığım zaman cevap vereceği anı merakla heyecanla bekliyorum kafamı kolay kolay başka işlere veremiyorum zaten doğru düzgün yapacak bir şeylerim bile yokken sürekli telefon kontrol ediyorum dikkatim dağılıyor kendimi durdurmaya çalışıyorum telefon kapatıyorum sessize alıyorum vs vs ama bunlar o anlık çözümler oluyor benim için bi süre sonra yine aynı duruma geliyorum. Sonra her ilişkide illa ki olur ufak tefek tartışmalar böyle tartışma durumlarında aramızda ufak da olsa bi soğukluk olmuşsa bi ters düşmüşsek çok huzursuz oluyorum durum düzelene kadar hiçbir şey yapamıyorum.
Durumun kötü olduğunun farkındayım, sevgimin sağlıksız bir sevgiye dönüştüğünün farkındayım fakat kaç aydır kendimce ne yaparsam yapayım aşamadım bi türlü. Kötü bir şekilde bağlandım ve kendime başka ilgi odakları bulamıyorum kendimce son çareyi artık buraya yazıp paylaşmakta buldum. Yazıyı yine çok uzun tuttum maalesef ama klasik kendim işte... Buraya kadar sıkılmayıp okumayı başaranlara teşekkür ediyorum cevap vermek isteyen olursa da bekliyorum belki aranızdan birisi bana farklı bir bakış açısı kazandırır da ben de kurtulurum bulunduğum durumdan.
ilginç.... bende aksine insanlardan bilhassa kadınlardan kaçarım insanlardan uzak dururum.....
Ve bu yorgun ve bu hüzünlü yüreği,
Benim değilmiş gibi hiç kimse görmeden ,
Şöyle bir yol kenarına bıraksam...
Benimkisi de öyle insanlara değil de sadece bu insana özeldert_babası Nickli Üyeden Alıntı
Üstün DÖKMEN bir programa katılmıştı. Annasinden bahsederken canlı yayında ağlamaya başladı. Bağlılık yerine bağımlı oldum dedi.
"İnanırsan Hayaller Gerçek Olur" Aynur Meydan'ın şiirinden. Çok doğru bir söz ama hiç tavsiye etmem...
Aynı şey bende de var. Kişilik meselesi.. Karşındaki insana değer verdiğin için böyle. İnsanlara değer veren bir yapın var hele de bu kişi sevdiğin kişi olunca daha da artıyor. Güzel bir şey aslında. Ama zaman zaman böyle düşüncelere bende kapılıyorum. Böyle davranmadığım zaman sanki ben, ben olmuyorum. Yapmacık biri haline geliyorum.. Yani bu huy senin kişiliğinin bir parçası kolay kolay değişeceğini zannetmiyorum. Karşındaki kişi de hak ettiği için kendini tutamaman gayet normal �� Keşke herkes böyle olsa ne güzel olurdu değil mi? Kutsal bir özellik bana sorarsan. Sebebi de herkeste bulunmaması.. Şimdilik işin yok sıkıntı değil. Yarın öbür gün işin olursa zaten ilişkinizin de adını koyarsınız. Evlilik olduğunda sürekli beraber olduğunuz için, aynı evde yaşadığınız için doğal olarak zamanla azalır bunlar.. Biraz da sevgi duygusuna aşırı değer vermenden oluyor bunlar. Kendimden biliyorum. Belki bu da bizim eksiğimizdir. Belki de fazlalığımızdır. Zamana bırakıp anı yaşabileyen herkes mutlu. Ne zaman bende dahil bu forumdaki insanların hepsi, anı yaşamayı başardığında her şey düzelecek galiba.. Mutlu günler dilerim ��
Ben öyle olduğunu düşünmüyorum nedense ya... Her şeyin fazlası zarar denir ya bu da öyle. Karşımdaki kişi tabi ki hak ediyor sevdiğim kadar seviliyorum buraya kadar her şey güzel fakat ben birçok şeyi onunla birlikte yapıyorum ve o olmadan hiçbir şeyin tadı olmuyo durumlar onda tam olarak bu şekilde değil o da her şeyi benimle yapmayı seviyor ama ben olmadan da yapabilecek birisi. Yani o olması gerektiği gibi ama benim durumum bana sıkıntı sürekli her günümü her dakikamı onunla geçiremem ve onunla geçirmediğim zamanlarda sıkılıyorum yapmam gerekenlere odaklanamıyorum. Sıkıntı yani malesef.
Seninki sevgiden öte, bağımlılık ve takıntıya dönüşmüş. Eğer bunu kısa zamanda aşamazsan karşıdaki insanı boğup, kendinden kopartıp yalnızlıkla yüzleşeceksin, ağır bir yıkıma uğrayacaksın ve taşkınlığa, şiddete, suç işlemeye eğilimin olacak ya da sağlığından olmaya başlayacaksın. Bir insana bu kadar bağımlı, bu kadar ezik, bu kadar yapışkan yaşarsan, o insanın yokluğunda yok olursun. Kendine bu kötülüğü daha fazla yapmamalısın. Her şeyin farkındasın, kurtulmak, değişmek istiyorsun. Önlemini şimdiden alsan iyi olur. Etraf, sevgi ve bağımlılığın dengesini kuramayıp ilk ayrılışta un ufak olan yaprak kırıntılarıyla dolu.
Yani şöyle aslında bunların zaten farkındayım, farkında olduğum için de sürekli benimle vakit geçirmesini istemiyorum yani bunu dile getirmiyorum ama içten içe de bastıramadığım bi isteğim var. Bana gerçekten tek başıma zaman geçirebileceğim önemli işler gerek ama işte kendimce neyi denersem deneyeyim bi süre sonra iş yine aynı şekilde sonlanıyor. Oyunla dersle hobilerle vakit geçirmeye çalışıyorum uzun sürmüyor. Denemediğim ne kaldı bilmiyorum. Gezip dolaşan bi insan olsam, bunu seven biri olsam belki o işe yarardı ama o da yok. Dışarıda uzun süre vakit geçirmeyi sevmem beceremem de zaten. Bilmiyorum yani durumlar böyle.
Yetkileriniz
Yer imleri