Şu yeryüzünde görüp görebileceğiniz en sorunlu insan ben olabilirim. Henüz daha çok gencim ve önümde uzun bir yol olduğunun bilincindeyim, ama bu gerçek beni daha da kahrediyor. Henüz hayatımın ilk yirmi yılını bile tamamlamamışken, normal insanların belkide ömürlerinde hiç bir vakit sahip olmayacakları, sinir bozucu, keyif kaçırıcı takıntılarla, kaygı problemleriyle cebelleşip durdum ve durum hala da aynı. Üstelik gittikçe içinden çıkılması mümkün olmayan bir çizgiye doğru ilerliyor. Artık hayata devam etmenin de anlamsız olduğunu düşünmeye başladım. Tek temennim, öldükten sonra ikinci bir yaşam şansı verilmesi. Gerçi inancıma göre bu mümkün değil, İslam'da bunun yeri yok. Tek diyeceğim şey, eğer basit düzeyde takıntılarınız, işsizlik gibi sıkıntılarınız varsa, aslında bunlar için dert yanmanızın hiç bir manası olmadığı hakikatini, idrak etmeniz gerektiği. İçinde bulunduğunuz hayatın iyi yönlerini görmeye çalışın. Ben çevremdekilerden tamamen uzaklaştım. Siz sevdiklerinize sıkı sıkıya bağlanın. Hiç durmadan dönüp duran ve geldiği yere - hiçlik - geri dönecek bir bumerangın içine hapsolmuş gibiyim.