Şu yeryüzünde görüp görebileceğiniz en sorunlu insan ben olabilirim. Henüz daha çok gencim ve önümde uzun bir yol olduğunun bilincindeyim, ama bu gerçek beni daha da kahrediyor. Henüz hayatımın ilk yirmi yılını bile tamamlamamışken, normal insanların belkide ömürlerinde hiç bir vakit sahip olmayacakları, sinir bozucu, keyif kaçırıcı takıntılarla, kaygı problemleriyle cebelleşip durdum ve durum hala da aynı. Üstelik gittikçe içinden çıkılması mümkün olmayan bir çizgiye doğru ilerliyor. Artık hayata devam etmenin de anlamsız olduğunu düşünmeye başladım. Tek temennim, öldükten sonra ikinci bir yaşam şansı verilmesi. Gerçi inancıma göre bu mümkün değil, İslam'da bunun yeri yok. Tek diyeceğim şey, eğer basit düzeyde takıntılarınız, işsizlik gibi sıkıntılarınız varsa, aslında bunlar için dert yanmanızın hiç bir manası olmadığı hakikatini, idrak etmeniz gerektiği. İçinde bulunduğunuz hayatın iyi yönlerini görmeye çalışın. Ben çevremdekilerden tamamen uzaklaştım. Siz sevdiklerinize sıkı sıkıya bağlanın. Hiç durmadan dönüp duran ve geldiği yere - hiçlik - geri dönecek bir bumerangın içine hapsolmuş gibiyim.
Herkes kendi acısını en büyük zannedermiş. Daha 20 yaşına bile gelmemişsin muhtemelen bir ergensin. Sıkıntılarını bu kadar büyütmen de bu yüzden. Sonlara doğru başkalarına akıl vermen fazla ironik olmuş. Zira senin sıkıntılarında bir o kadar 'basit'. Çok uzaklaştığını sanmıyorum. Yolu biliyorsun sonuçta geri dönüp bıraktıklarına sıkıca tutunabilirsin. Herşey bitmiş gibi konuşmanın bir nevi drama oynamanın kimseye faydası yok. Sosyalleşmeye çalış, spora başla. Klasik tavsiye evet ama emin ol hayatında etkisi düşündüğünden fazla olacak.
Hayatta hiçbir zaman sahip olamayacağım yağmur ormanlarını yakmak istiyordum. Uzaya
klorofluorokarbon gazları pompalayıp ozon tabakasında
koca koca delikler açmak istiyordum.
Dev tankerlerin boşaltma vanalarını açmak, açık denizlerdeki petrol kuyularının kapaklarını kaldırmak istiyordum. Yemeye paramın yetmediği bütün balıkları öldürmek, asla göremeyeceğim Fransız kumsallarını kirletmek istiyordum.
Bütün dünyanın dibe vurmasını istiyordum
Sözlerimi, anlık duygu yükü ve ergenlik döneminde görülen tipik bunalmışlık vakalarının bir yansıması olarak algılamış olduğunuzu sanıyorum. Niyetim kimsenin yaşadığı zorluklara aslında anlamsız şeylermiş gibi bir hava katmak değil. 'Basit' olarak nitelendirmek değil. Kastettiklerim, benimle benzer takıntı, kaygı problemlerin
i yaşayıp, henüz sorunlarının bendeki kadar ileri safhalara ulaşmadığı kimseler. Tavsiye veriyorum, çünkü kendilerini koyvermek yerine, hala çoğu iyi şeyin farkına varmalarını ve geç olmadan hayatlarının dizginlerini ellerine alabilecekleri hakikatini idrak edebilsinler, istiyorum. Sorun, bende artık pek iç açıcı görmediğim bir eksene doğru kaymış durumda. Duyduğum kaygılar veya zihnimi bir türlü terketmek bilmeyen takıntılar artık farklı bir boyuta evrilmiş vaziyetteler. Eğer varsa, takıntı-kaygı sıkıntılarınızın bendeki kadar 'basit' pardon yoğun ve şiddetli işlediği bir seviyeye erişmemesi dileğiyle..
Konu E Life tarafından (30-12-2018 Saat 01:55 AM ) değiştirilmiştir.
Hayatta hiçbir zaman sahip olamayacağım yağmur ormanlarını yakmak istiyordum. Uzaya
klorofluorokarbon gazları pompalayıp ozon tabakasında
koca koca delikler açmak istiyordum.
Dev tankerlerin boşaltma vanalarını açmak, açık denizlerdeki petrol kuyularının kapaklarını kaldırmak istiyordum. Yemeye paramın yetmediği bütün balıkları öldürmek, asla göremeyeceğim Fransız kumsallarını kirletmek istiyordum.
Bütün dünyanın dibe vurmasını istiyordum
İkinci bir hayat hepimizi bekliyor olacak zaten istesek de, istemesek de. Ölüp toprak olmayı hangi insanın zihni kabul eder. İnsan; onurlu, zeki, şerefli, özel bir varlıktır. İnsanı hayvandan ayıran şeylerden biri de tekrar dirilecek olmasıdır. Bu hayatta yüzün gülmedi, sorunlarla boğuştun, çok çile çektin ama kurallara aykırı davranmadığın sürece sonsuz bir mutluluğa erişebilirsin. Hayat insanı yoruyor, delirtiyor, sabrını tüketiyor ve gerçek sınav da tam bu noktada başlıyor. İşte sana hayatın anlamını anlamak için bir fırsat. Ölmek için yaşamıyoruz.
şu davulcu olduğunu iddaa eden arkadaşa mavi yazma iznini kim veriyor . anlamış değilim forumda disiplin kopmuş tamamen.
Cevabımı güncelleyeceğim demiştim ama yazmak istemedim nedense. Güzel bir cevap yazıp sildiğimden olsa gerek. Az önce bir konuna denk geldim otuzlu yaşlardayım demişsin. Bu konuda ise hayatımın ilk yirmi yılını tamamlayamadım demişsin. İlk yirmi den kastın insanın ortalama ömrünün ilk yirmisi mi? Yanlış anlamışım sanırım kusura bakma.
Hayatta hiçbir zaman sahip olamayacağım yağmur ormanlarını yakmak istiyordum. Uzaya
klorofluorokarbon gazları pompalayıp ozon tabakasında
koca koca delikler açmak istiyordum.
Dev tankerlerin boşaltma vanalarını açmak, açık denizlerdeki petrol kuyularının kapaklarını kaldırmak istiyordum. Yemeye paramın yetmediği bütün balıkları öldürmek, asla göremeyeceğim Fransız kumsallarını kirletmek istiyordum.
Bütün dünyanın dibe vurmasını istiyordum
Bence seninki bir psikolog yardımıyla çözülebilecek bir mesele.
Sadece randevu alıp gitmen yeterli.
Yer imleri