İş çok karışık bir hafta savcılıktaydım şimdi mahkemeye verdiler. İş öğreten yok. Birine bir şey soruyorsun binbir naz. Oysa biri benden bi yardım istese, ben kendi işim gibi koştururdum. Evle zaten aram bozuk. Tek başıma ev işine koşturdum, temizlikti eşya idi mesaiye kaldığım ve servis denk gelmediği için daha işlerim yarım kaldı. Kimse tutmuyor elimden, bi ALLAH ın kulu da ya bi ihtiyacın var mı yardım gerekli mi demiyor. Hepsine katlanıyorum ama evdekiler ve iş sorunları gerçekten canımı çok sıkıyor. Daha anlatamayacağım birçok özel sorunum var. OKB hastalığı tam gaz devam ediyor. Yine her gece ölmek için dua ediyorum. Yaptığım işi kimse beğenmiyor. Kafam almıyor nedense. Yine de şükür edip var gücümle savaşıyorum. Ama gerçekten artık görüşüm şu ki aile dahil insanlara minnet etmeksense kendimi öldürüp cehennemde yanmayı tercih ederim. Kafamda iki plan var eğer bu böyle devam ederse. Ya elektrikli testere alıp boğazımı kesmek ya da bi tek kırma alıp kafama sıkmak. İnanın artık gözüm görmüyor. Öyle bi hale geldim ki azapların en büyüğü cehennemi bile göze aldım. Şimdi beni anlamayaksınız. Şımarık diyeceksiniz ya da başka bir şey. Zaten kimseden beni anlamasını beklemiyorum. Bıktım herkesten her şeyden...