Dikkatimi çekti de, biçok üye 1yıl içinde üye olup 3-4 post atıp bi daha da girmemişler. Bi de coşkulu konu açmışlar tanışma faslına hani daimi kalacakmış gibi. Garibime gitti
''Genelde öyle olur dostum. Hayat, mutsuzluk fonunun üzerine mutluluk kırıntıları dökülmüş bir resim gibidir. Normal olan mutsuz olman zaten. Mutlu olman anormaldi.''
dreamer8
Adam merasimle giriyor, merhaba diye hususi konu açıyor, kendini ve hayallerini takdim ediyor, bir daha siteye uğramıyor. Tutarsız, zor, karmaşık, belirsiz yaşantılar bunlar.
Açıkçası pek girilmeye değer bir forum değil burası. Bir umut, üye olmuştum. Belki bir akıl veren yönlendiren olur diye. Ama görüyorum ki sorunumu yazmaya bile değmez ki öylede oldu. Cevap veya bir yönlendirme alabileceğimi düşünmek fazla ironik geldi. Pek online olmasam da kötü hissettiğim zaman burada buluyorum kendimi. Bu da ayrı bir çelişki. Ne diyebilirim ki umut fakirin ekmeği...
Hayatta hiçbir zaman sahip olamayacağım yağmur ormanlarını yakmak istiyordum. Uzaya
klorofluorokarbon gazları pompalayıp ozon tabakasında
koca koca delikler açmak istiyordum.
Dev tankerlerin boşaltma vanalarını açmak, açık denizlerdeki petrol kuyularının kapaklarını kaldırmak istiyordum. Yemeye paramın yetmediği bütün balıkları öldürmek, asla göremeyeceğim Fransız kumsallarını kirletmek istiyordum.
Bütün dünyanın dibe vurmasını istiyordum
Yer imleri