Geçmişe Takıntılı Olma

[bilinmezci]

Konu hakkında bilgi sahibi olanların yardımına ihtiyacım var. Bundan 1-2 sene öncesine kadar fazlasıyla pasif bir karaktere sahiptim. Aslında hala öyleyim ama bu durumu yenebileceğim kadar yendim. İlk sorunum şu: Geçmişte vermem gereken tepkileri vermediğim, ciddi bir şekilde travma etkisi yaşadığım olaylar var. Bir anda aklıma düşüyorlar ve ani öfke, ümitsizlik, suçluluk gibi hisler her yanımı sarıyor ve yataktan çıkacak enerjiyi bulamıyorum. Aklımda geçmişe dair bir şeyler olmadığı zamanlarda bile kafam hep kazan gibi, beynim çok yorgun ve dikkat eksikliğim had safhada oluyor. Asla şimdiye, çevremde olup bitene odaklanamıyorum. Yenmek için çok uğraştım bu durumu ama olmuyor. Bunu yenmenin bir yolu, tekniği, yöntemi var mıdır?

[osmangazi]

Yeni konu açamıyorum. İzninle şuraya yazayım ben de kusuruma bakma. Seninkiyle benzer bir durum.

İş veya dışarıda bir ortamda çeşitli olaylarla karşılaşıyorum. O an hiç birşey hissetmiyorum veya çok az bir hise sahip oluyorum. Eve gelince ortamda yaşadıklarımın bazılarını bazen hatırlıyor sinirleniyor ve kafama takarak bunu tekrarlıyorum. Olumsuz olay karşısında hiç birşey hissetmezken üstünden süre geçince sinirlenmeye başlıyorum. Geç mi algılıyorum acaba yaklaşık 4-5 saat kadar. Bu yaşadığım mı normal ben mi anormalim. Çözümü var mıdır? Sizde de oluyor mu?

[dreamer8]

İntikamını alamadığın haksızlıklara, öfkeni kusamadığın savaşlara, hakkını arayamadığın haksızlıklara, tepki veremediğin saçmalıklara fazlasıyla maruz kalmış olmalısın. Zamanında deşarj edemediğin öfke içinde birikmiş ve hafızanı her boş anında işgal ediyor. Bu duruma ben de maruz kaldım diyebilirim. Çıkış yolunu ise spor yaparak, koşarak (şu an dizlerimden dolayı koşamıyorum), kendimi yorarak unutmaya çalışmakta buldum. Bedenimi ne kadar yorarsam zihnim o ölçüde boşalıyordu. Öneririm.

[dert_babası]

aynı dertten bende muzdaribim….

[dert_babası]

İntikamını alamadığın haksızlıklara, öfkeni kusamadığın savaşlara, hakkını arayamadığın haksızlıklara, tepki veremediğin saçmalıklara fazlasıyla maruz kalmış olmalısın. Zamanında deşarj edemediğin öfke içinde birikmiş ve hafızanı her boş anında işgal ediyor. Bu duruma ben de maruz kaldım diyebilirim. Çıkış yolunu ise spor yaparak, koşarak (şu an dizlerimden dolayı koşamıyorum), kendimi yorarak unutmaya çalışmakta buldum. Bedenimi ne kadar yorarsam zihnim o ölçüde boşalıyordu. Öneririm.

çok haklısın başkanım çok pis çok fena intikam almak istiyorum...
intikam soğuk yenen bir yemektir....

[montevo]

bi psikoloğun bu gibi şeylere önerisi affetmek.okulda bize bağıran birisini yıllarc aunutamıyorsak onu kafamızda affedip kurtulabiliriz.

[eclips]

Hayatımda aşka asla yer vermedim. Çünkü aşk hastalıktır.

[Suveydaaa]

Benim bir tramvam vardı ağır bir olaydı kabullenmek çok zor geliyordu ve yıllar sonra hatırlamak .O süre zarfında hatirlamamış olmak ve olay anında duyarsız kalmak , affedemiyordum kendimi ve ailemden o kisiyi .Sürekli o olayı tekrar tekrar yasiyormuscasina hatirliyordum .Tedavi sürecine girdim etki etmedi intihar düşünceleri de hat safadaydi. Hastaneye yattım ve EKT oldum.Olayı kabullendim ama bu süre zarfinda bütün degerlerimden ödün verdim. Ben bu şekilde atlattım bunları yap demiyorum.Sadece benzer bir durumu yaşayan biri olarak yaşadıklarımı paylaşmak istedim.