ne dusunuyorsunuz, bu cocukluk travmaları bana uzun vadede geri döner mi? yanı daha kötü bir şekilde vs.
merhabalar, forumda çogu kişi beni eşcinsellik takıntısı üzerine açtıgım konuyla tanıdı. öncelikle şunu belirteyim, takıntım hala devam ediyor. hele dün, zirve yaptı boğuluyordum, az kalmıştı. eşcinsel olmadıgıma ikna oldum sayılır ama, biseksüellik konusunda hala ikna olamadım. neyse, biraz kendimden bahsedeyim. 17 yasındayım,(2k1 liyim xd), neden bilmiyorum ama değişik bir kişiliğim var ve zaten bu konunun açılma sebebi de bu, kısaca her şeyi içimde yaşıyorum, anahtar cümle bu. konu başlıgı iseee ÖZGÜVENSİZLİK! şimdi benim babamla aram iyi, annemle de. yani ailesel açıdan problemim yok şükür, ama şunu söyleyebilirim, babam benimle pek ilgilenemedi. yani şöyle, mesela erkek çocuklar genelde babasıyla pikniğe giderler, camiye falan giderler, temel eğitimlerini ondan alırlar, onu rol model alırlar, onun gibi davranırlar vs. ama babamla toplam yaptıgımız aktivite 2, bilemedin 3'dür sanırım. bir de kişilik ve fizyolojik özellik olarak, hiç feminen olmamama, gayet maskulen olmama rağmen, biraz sakin bir kişiliğim oldugu icin babam bana sürekli, biraz atılgan ol vs. türevinden şeyler derdi sıkca. fakat bilmiyordu ki, ben sadece ev ortamında öyleydim, babamı bir otorite olarak gördüğüm için ondan çekindiğimden okuldaki veya arkadaş ortamındaki davranıslarımı evde gösteremiyordum + olarak bana pek güvenmedi, yani iki elinle bir s*ki doğrultamazsın, safsın vs. dedi, bir de ona hiç karşı gelmedigimden öyle görüyordu yani beni.çocuklugumda mesela dizilerdeki mafyatik karakterlere özenirdim, onlar gıbı yurumeye vs. calısırdım. sanırım onun sebebi de, bu rol model eksikliğ 10-11 yaslarımda, babama sürekli kızgındım, onu üzecek şeyler yapmaya başladım, üzecekten kastım yani asıl amacım da, oğlunu tanısın, kim oldugunu bilsin diye. eve 2-3 defa polis geldi, oğlun şunları şunları yapmıs bak dedi. (ne oldugunu açıklamayayım burda police amcalar tekrar kapıyı tekmelemesin) biraz olsun beni tanıdı, fakat bilmiyorum bir travma vs. mi oldu ama, çok saldırgan bir insan oldum ergenlige girince, takıntılarım da artmıştı. babam bana öyle laflar ettikçe, daha da hırslanıyordum daha da kötü şeyler yapıyordum. fakat babamın kafasındaki o algıyı yıkmamın tek yolu oydu, cunku diger türlüsünü gururuma yediremiyordum. biraz olsun yıktım o algıyı, biraz da musabakalarıma falan gelince, hakkımda yanlıs dusundugunu anladı, bir de geçen yaz birbirimize girdik, bağırdım cagırdım, bildiğin zehir kustum üzerine hatta vuracaktım da. neyse sadede gelirsem, ben cok özgüvensiz büyüdüm bu mevzulardan dolayı, ama arkadaşlarıma göre yapılı oldugum icin hic kendımı ezdırmedım. sürekli öyle olmadıgımı insanlara kanıtlamak istedim(ki gerçekten öyle bir insan değilim) sürekli insanlar hakkımda ne dusunuyor, ya şöyle böyle dusunuyorlarsa diye kendımı uzerdım sureklı ama bu yaz o olayları atlattım, artık kafama göre takılıyorum, sesim gür cıkıyor, maskulenlıgımı her yerde sergiliyorum, artık beni gören saf veya sessiz bir cocuk değil de, ortamda saygı gören birisi olarak görüyor. çekingenligimi de büyük oranda atlattım, okulda konferans vs. verdim. neyse işte, bu konuyu sizinle paylaşmak istedim. fikirlerinizi merak ediyorum.
Konu Ex Nihilo tarafından (26-07-2018 Saat 02:11 PM ) değiştirilmiştir.
ne dusunuyorsunuz, bu cocukluk travmaları bana uzun vadede geri döner mi? yanı daha kötü bir şekilde vs.
Özgüvensiz olmak gibi bir intiba bırakmadın bende, senle ilk konuşmamızdan beri. Konferans bile vermişsin ki bence özgüvenin doruklarına ulaşmış biri yapabilir bunu Çocuklar genelde babalarından zaten çekinir, bizim toplumumuzda genel olarak zaten böyle hani babasıyla iyi geçinemeyen herkes eşcinsel/biseksüel olsaydı , Türkiyede hetero kalmazdı. Sadece sen kafana takmışsın biraz. Ben de aştım sayılır bu konuyu, ufak tefek pürüzler olsa da. Öte yandan insanlara kendini kanıtlamaya çalışmak ezikçe bir davranış açıkça söyliyim. Ama daha yaşın küçük, senin yaşlarında olabilir böyle şeyler.
''Genelde öyle olur dostum. Hayat, mutsuzluk fonunun üzerine mutluluk kırıntıları dökülmüş bir resim gibidir. Normal olan mutsuz olman zaten. Mutlu olman anormaldi.''
dreamer8
Dostum benim kafamda bir kaç soru var tam olarak kestiremedim ne yapmak istediğini.
İlk olarak bunlar yaşanırken annen ne yapıyordu? (Sağ değilse kusura bakma )
Sonra, bence o zamanlar küçüklük aklınla hiç hoş olmayan şeyler yapmışsın. Ama eminim baban bunları o zaman ki küçüklüğüne vermiştir. Bir de senin gerçek kişiliğini çözemedim. Polat Alemdar kılıklı mı yoksa mütevazi mi? Maskülenliğimi her yerde sergiliyorum demişsin. Ama önemli olan bunu nasıl sergilediğin. İnsanlar senden korkarsa veya çekinirse bağıracaksın diye; etrafında kimsecikler kalmaz :/.
Ha son olarak, artık büyümüşsün babana sakın ama sakın bağırma! Babana yaptığın bağırma maskülenlik değil, saygısızlıktır. Ve bu, babanı sen farketmesen bile oldukça üzecektir. Pişman olacağın noktaya getirecektir. Çünkü ben şuan bu durumlarla savaşıyorum.
"Kitaplar, başka bir yerde olmak isteyen insanlar içindir."
ha yok abi bu konuyu açma sebebim homoluk konusundan bagımsız, sadece bu baba figürünün eksikliği, bende başka bir travma bırakır mı ilerki senelerde, gibi bir amaçla açmıştım.
Anasız , babasız büyüyen çocuklar var. Ki baba figürünün olmadığını söylemek doğru olmaz, kendini buna şartlama. Elbette senin de baban var ve aynı evde yaşıyorsunuz. Pek yakın olmasanız da birbirinizi bilirsiniz. İlerde sorun teşkil etceğini sanmıyorum bu zayıf ilişkinin. Ki şöyle düşün, gelecekten korkarak yaşamanın manası yok tabi bunu uygulamak kolay değil
''Genelde öyle olur dostum. Hayat, mutsuzluk fonunun üzerine mutluluk kırıntıları dökülmüş bir resim gibidir. Normal olan mutsuz olman zaten. Mutlu olman anormaldi.''
dreamer8
@Kulube annemle aram çok iyiydi, hep baglıydık birbiriimize. son 1-2 haftadır konusmuyoruz. anneme ben bunlardan ağlayarak bahsettiğimde, babanı bilmiyor musun, o ne dediğini bilmiyor, sen ona bakma aslan gibisin derdi.
aslında onları ben isteyerek yaptım, ama bir rant gütmedim. yani ne yaptıgımdan bahsetmek isterdim de, belki istersen pmden anlatırım. onları yapma sebebim, babamın kafasındaki saf, bir işe yaramaz, sadece dersleri iyi olan, zararsız ccuk imajını yıkmaktı. mutevazilik konusuna gelince, yaptıgım icraatları insanların gozune sokmuyorum yani, mutlu oluyorum sadece başardıgım icin. insanların gözüne sokmak çok görmemişçe bence. maskulenlik konusunda nasıl desem ki, alfa ve beta karakterler vardır ya.. ben betaydım bayagı, hem kız mevzularında, hem de topluma gırdıgımde kasılıyordum, normal davranamıyordum. benım kastettıgım maskulenlık, tavrını koyan, içinden geldıgı gıbı davranan, insanları rhaatsız etmeyen, kızlarla konusurken cekınmeyen bi alfa karakter gibi.
nickname'de dreamer in gençlik yıllarını gördüm
Yer imleri