Depresyondayken bende de oluyordu.
Ben biriyle konuşurken derin anlam içeren bi konuşmada pek anlamıyorum ve anlamış gibi yapıyorum, bu durumdan çok rahatsızım. Ve gündelik bi konuşma bile olsa konuşurken sürekli kafa sallıyorum (onaylıyorum anlamında, hıhı gibi) artık kafa sallamaktan heder oldum. Odaklanma sorunu mu var anlamadım, sürekli kafa sallayıp anlamış gibi yapmaktan bıktım. Mesela insanların çoğu göz kırparak anladığını onaylıyor mimik olarak.. Benimde buna alışmam gerek ve karşımdakini cankulağıyla dinlemem gerek.. Ama şöyle bi sıkıntı var karşımdaki insanın söylediklerini çoğu zaman boş buluyorum belki ondan dinlemek istemiyorum..
''Genelde öyle olur dostum. Hayat, mutsuzluk fonunun üzerine mutluluk kırıntıları dökülmüş bir resim gibidir. Normal olan mutsuz olman zaten. Mutlu olman anormaldi.''
dreamer8
Depresyondayken bende de oluyordu.
"İnanırsan Hayaller Gerçek Olur" Aynur Meydan'ın şiirinden. Çok doğru bir söz ama hiç tavsiye etmem...
Aşırı kafa sallayan insanlar pek ciddiye alınmazlar. Muhtemelen göz teması kurmakta da zorlanıyorsundur sen. Bunun ilacı bende "zaman" oldu. Ben de odaklanamaz, karşımdakini dinleyemez, anlayamazdım. Eğer "birilerinin" değil, "herkesin" düşünceleri-yaşam tarzı vs. sana basit ve sıradan geliyorsa; bil ki yanlış yoldasındır.
''Genelde öyle olur dostum. Hayat, mutsuzluk fonunun üzerine mutluluk kırıntıları dökülmüş bir resim gibidir. Normal olan mutsuz olman zaten. Mutlu olman anormaldi.''
dreamer8
Yer imleri