Dayanamıyorum artık dayanmıyorum çıldıracam artık... neden herkes gibi düzgün istediğim gibi bir iş bulamıyorum biz nerde yanlış yapıyoruz nasip diyorlar rızık diyorlar hani nerde o nasip rızık ? niye böyle oldum ben neden düzgün bir işim yok benim ? nedir bu çektiğimiz zulüm ? hangi günahın bedeli bu bileklerimi kesecem yeminle dayanmıyorum artık...
Ve bu yorgun ve bu hüzünlü yüreği,
Benim değilmiş gibi hiç kimse görmeden ,
Şöyle bir yol kenarına bıraksam...
kesinlikle bi günahımızın bedelini ödüyoruz. hemde hiç bitmicekmiş gibi bir bedel.
ruhumuz kanser oldu bedenimizinde üzüntüden kanser olması yakındır
Kaybedenler kulübünün daimi üyesi.. Eksiksiz bir Loser...
Ve bu yorgun ve bu hüzünlü yüreği,
Benim değilmiş gibi hiç kimse görmeden ,
Şöyle bir yol kenarına bıraksam...
itirazım var bu zalim kadere ulannnnn....
Ve bu yorgun ve bu hüzünlü yüreği,
Benim değilmiş gibi hiç kimse görmeden ,
Şöyle bir yol kenarına bıraksam...
At izi it izine karismis durumdaki kor ve sagir insanlari kafaya takmanin anlami yok.
Ne diyebilirim ki. Kesinlikle intihar etmelisiniz (!) Çare yok, mu diyeyim? Burda herkesin belirli sıkıntıları var. Kimimizin psikolojik sorunları var alt edilemeyen. Belki bazıları intihar etti haberimiz yok... Ama yapacak bir şey yok. Gerçekçi konuşmak istiyorum. Çünkü yalan söylemekten bıktım. Sabredilecek bir şey değil. Millet torpili basıyor giriyor istediği işe. Ne yapalım, düşündüm. Yapacak bir şey yok. Ha beni yanlış anlama amacım yargılamak falan değil. Kafamızı taşlara vuralım. Evimizi başımıza yıkalım. İntihar edelim. Ya sonra? Bizi orada iyi karşılayacaklar mı? Emin değiliz. Daha kötü olacak belki... Sonra seni seven insanlar arkanda üzülecekler. "Bir iş için değer miydi!" Annen yaşıyorsa, kahrından ölecek. Senin kurtuluş olarak gördüğün intihar ailene miras bıraktığın bir depresyon olacak belki de.
Bak, örnek vermek istemiyorum ama benim sorunlarım kendimle alakalı. Şimdi ben sonunda dayanamayıp intihar edersem. Benim etrafındaki insanlara ne olacak? Beni oldukça seven insanlar... "Ölenle ölünmez" derler. Tabi ki öyle bir şey yok. Herkes yıkılacak. Ben ne yapacağım? Mezarımda onların ağlamalarını duyup pişman mı olacağım? Ben olurum. Ben vicdanlı bir insanım. Zaten onca yıl acı çekmişim. Başkaları benim yüzümden acı çeksin istemem.
Değinmek istediğim nokta şudur ki; intihar çare değil, ilaç kullanmak çare değil. İş bulmak için farklı yollar aramalısın. Bulamazsan da bu boşlukta sıkışıp kalırsın. Sen intihar etmesen bile belki stresten kanser olursun, veya kalp krizi gecirirsin. Diyeceklerim bu kadar. Umarım kafanda bir şeyler oluşturmuşumdur.
Şunu da unutmadan söyleyeyim ben de sağlıklı bir insan değilim belki de. Belki de bu yaptığım yorum da sağlıklı değildir...
"Kitaplar, başka bir yerde olmak isteyen insanlar içindir."
EYVALLAH...
valla başımda öyle bir anne baba var ki varlığı yokluğundan beter yani benim bu duruma düşmem de onlarında payı byük. adamların daha çocuklarından hebri yok insan bir gelip sormaz mı oğlum ne yapıyon ne iş göryon iş görüşmeleri nasıl geçiyor demez mi o yüzden ölsem bile fazla üzüleceklerini sanmıyorum olmaz olsun böyle anne -baba ulan bu yaşa geldim ne anadan ne babadan nede sevgili den yana yüzüm gülmedi şansıma tükürim....
Ve bu yorgun ve bu hüzünlü yüreği,
Benim değilmiş gibi hiç kimse görmeden ,
Şöyle bir yol kenarına bıraksam...
Yer imleri