Anksiyeteden depresyona depresyondan nereye bilmiyorum

[kalsid]

Öncelikle herkese merhaba. Ben 21 yaşında bir üniversite öğrencisiyim. İlk şikayetlerim bundan 7 yıl önce anksiyete ile başlamıştı devamında ise depresyonla devam etti. Yıllarca devlet hastanesi hekimlerinin bir kobayı gibi 15den fazla farklı ilaç kullandım kısa süreli olarak. İlaç kullanma sürelerim genellikle 2 ayı geçmezdi çünkü ilaçların sadece yan etkilerini çekerdim bana hiçbir faydası olmadı diyebilirim. En son redepra ve selectra kullandım yine hiçbir faydası olmadı son birkaç aydır hiçbir ilaç kullanmıyorum ve bu sene içinde de yaklaşık 6 aylık bir bdt terapisi aldım fakat bu terapiden de net bir sonuç aldığımı söyleyemem çünkü bunun beraberinde düzenli ilaç tedavim yoktu ve yoğun depresif nöbetler yüzünden bdtnin gereği olan uygulamaları yapamadım. Sizlere bu son 1 sene içerisinde içinde buluduğum ruh halinden bahsetmek istiyorum çünkü artık ben yaşadıklarımın adını koyamıyorum eskiden yaşadığım belirtilerden biraz daha farklı şeyler yaşıyorum. Bundan yaklaşık 3-4 ay önce terapi gördüğüm zamanlar ruh halim gün içinde sürekli değişmekteydi. Örneğin güne güzel başladığım zamanlarda 1 saatlik öğlen uykumdan sonra sabahki benle hiçbir alakası olmayan birisi olarak kalkıyordum ruhsal olarak tamamen çökkün bir biçimde. Kimi zamanda çökkün ruh hali içerisinde acı çekerken çok kısa bir süre içerisinde ruh halim eskiye göre gözle görülür bir biçimde düzelmeye başlıyordu. İlk bakıldığında manik depresif gibi görünüyor fakat ben bundan emin olamadım zaten bu durum sadece birkaç sürdü. Yine bahsettiğim bu dönemler de esrar maddesi kullanıyordum. Esrarı kullanmaktaki amacım kötü ruh halimi biraz daha iyi edebilmekti çünkü çevremdeki insanlarda bunu gördüm. Fakat ben her zaman bu maddeyi kullandığımda arkadaşlarımdan çok farklı ruh hallerine giriyordum, onlar gayet güzel eğlenirken ben eski ruh halimin daha kötü yerlere geldiğini fark ediyordum. Tabii nadiren de olsa bazı zamanlar gülebiliyordum pozitif etki yapıyordu. Ben de sırf bu sebepten dolayı esrar kullanmaya devam ettim. Devamında ise durum daha kötü hal almaya başladı,"bad trip" diye tabir edilen ruh halini fazlaca yaşamaya başladım. Bunun yanında sadece esrarın etkisi olduğu zamanlarda değil ertesi günleri ve bunun devamı günlerde de alışık olmadığım şeyler yaşamaya başladım. Örneğin zihnimin çok fazla bulantılı olduğunu fark edebiliyordum, net olarak birşeyler üzerinde düşünemiyordum kısa tabirle aptallaştığımı hissediyordum. Bu sebeplerden ötürü bu maddeyi kalıcı olarak bıraktım, sizlere böyle bir uyuşturucu deneyimimden bahsettiğim için özür dilerim fakat beni daha iyi anlayıp cevap vermeniz konusunda önemli bir etken olabilir diye düşündüm. Şu sıralar ise klasik depresyon belirtilere olarak yoğun bir biçimde özgüven eksikliğinden şikayetçiyim bunun yanında yine sosyal kaygılarım hat safhada kendimi sosyal ortamlardan geri çekiyorum, yine eskiden zevk alarak yaptığım çoğu aktiviteden hiç zevk almıyorum, kararsızlıkta en çok şikayetçi olduğum durumlardan biri fakat ileri düzeyde. Örneğin yolda araba kullanırken sağdan mı yoksa soldan mı gideyim konusunda bile ciddi bir şekilde kararsızlığa düşüyorum. Hangisinin benim için daha avantajlı oldugu konusuna karar veremiyorum, bunun gibi birçok basit konuda dahi kararlar veremiyorum ve bu benim hayatıma ciddi zarar veriyor. Bunlar yıllarca yaşadığım belirtilerdi yeni yeni yaşadığım belirtiler ise şunlar; yukarda da bahsettiğim gibi zihnimin ara sıra bulanık olduğunu hissediyorum ama önceki kadar ciddi değil tabi, düşüncelerim birbirinden biraz kopuk net olarak birşeye bir düşünceye odaklanamıyorum. Eskiden kendimi çok iyi ifade edebilen birisi iken şuan yapamıyorum. Özellikle konuşurken kelimelerin yerlerini çok fazla karıştırıyorum. Konuşma esnasında daha önce sürekli kullandığım bazı kelimeler aklıma gelmiyor ve bu konuşmamı ciddi anlamda bölüyor. Bazı zamanlar karşımdaki kişinin beni tam olarak anlamadığını farkedebiliyorum çünkü olayları bazen kronolojik sıraya göre anlatmıyorum veya gereksiz detaylara yer veriyorum. Bunu konuşma sırasında da farkedebiliyorum fakat engel olamıyorum. Bu durumu sürekli olmasada gün içinde nadiren yaşıyorum ve bu beni çok üzüyor özgüvenime daha da çok zarar veriyor. Eskiden depresyonda olsam dahi etkili bir biçimde iletişim kurabiliyordum fakat bu sıralar hiçte öyle değil. Göz teması kurmaktan fazla kaçınıyorum. ve dahası da eski zekamı kaybettiğimi düşünüyorum yani aptallaştığımı hissedebiliyorum. Sanki zihnimin önünde bir perde var ve berrak bir şekilde düşünüp karar veremiyorum. Muhakeme yeteneğimide ciddi ölçüde kaybettim. Eskiden çoğu zaman ilişkilerimde insiyatif kullanabilen birisi olarak artık hiçte eskisi gibi değilim. Karşılıklı iletişim halindeyken kendimi çok farklı şeyleri düşünürken bulabiliyorum tabi karşımdaki bunu anlamıyor son dediklerinden ne demek istediğini az çok anlayıp konuşmayı devam ettiriyorum fakat çoğu dediği bir kulağımdan girip bir kulağımdan çıkıyor. Önceden öncelikle sorunum hep kaygılardı beynim bununla meşgul olurdu. saygı görmüyorum, güçlü değilim, bunu yaptığına göre bunları bunları düşünüyor, acaba neden böyle dedi gibi basit kaygılar. Fakat şu sıralar gündemim en son bahsettiğim şeyler ve internette biraz araştırma yaptığım zaman şizofreni başlangıcı gibi şeylere ulaşıyorum ve bu beni ciddi anlamda korkutuyor. Sizlerden ne yaşadığımı, son bahsettiğim kaygıların neden olduğunu, şizofreni veya başka bir rahatsızlık söz konusu mu değil mi ve tedavim için neler yapmam gerektiği konusunda cevaplar ve tavsiyeler bekliyorum. Şimdiden hepinize teşekkür ederim.

[nickname]

Anlattıklarının aynılarını ben yaşadım diyebilirim; kaygılı,endişeli,panikli ruh hali, sabah iyi akşam kötü ruh halleri ve depresyon tabiki.. Şizofreni bende düşünmüştüm kendimde özellikle Negatif Şizofren ama şizofren başka bişey, sen bu cümleleri kurabiliyosan şizofren olduğunu düşünmüyorum. Atipik duygu-durum bozukluğu, majör depresyon, yaygınlaşmış anksiyete, bu 3ü benim teşhisimdi (belki bipolar) ve aynılarını sende görüyorum belki esinlenirsin ve doktorunla konusurken bunlarıda söylersin.. Kullandığım ve hayatımı değiştiren ilaçlar ise; Lamictal,ozaprin,efexor,faverin(doğru ilacı bulmak o kadar önemli ki , benim tıp'a , ilaç sektörüne olan inancım kalmamıstı ama yanılmısım). Özellikle lamictal ve ozaprin.. Duygu-durumu düzenleme ilaçları da diyebiliriz, stabil bir ruh hali için etkili ilaçlar. Ben bu ilaçlara başlayalı 20gün felan oldu ve majör depresyondan 1günde çıkıp mutluluğu,umutlu olmayı ilk defa iliklerime kadar hissettim ve bu durum devam ediyor. İnsanlarla rahatça konuşabiliyorum. Karamsar,depresif ruh hallerim büyük ölçüde (hatta tamamen) bitti diyebilirim. Ama efexor yerine başka bir anksiyete ilacı kullanmayı düşünüyorum çünkü az da olsa anksiyetem devam ediyor tek problemim bu şimdilik. Ki ben en dipteydim, intihar etme noktasına gelmiştim deliriyordum. Bir mucize oldu ve iyileştim bu ilaçlarla.. Ben sana teşhis koyamam sadece yaşadıklarına benzer (hatta aynı) semptonlar gördüm kendimde ve bunlara yoğunlaşman daha iyi olur diye düşündüm, doktoruna söylemeni tavsiye ederim. Ve şunu unutma psikiyatriya gidersen bir şekilde en iyisine gitmeye bak, devlet hastanesindeki psikiyatrinin anlayacağını sanmıyorum. Tam 3yıl saçma sapan teşhisler alıp saçma sapan, gereksiz ilaçlar kullandım. Piyasadaki antidepresan,antipsikokilerin çogunu kullandım aynı senin dediğin gibi kobay olarak nitelendiriyordum kendimi.. Bi doktora gidiyordum doktor bana ''sen zaten tüm ilaçları kullanmıssın ne vereyim bende bilmiyorum'' demişti. Ve hiç bir ilaç en ufak bir değişiklik yapmadı. Taa ki yukarda saydığım ilaçları kullanana kadar.. Şu an mutlu,umutlu,huzurluyum,özgüvenim yerinde fakat 11yıl civarı ağır depresyon ve ağır hastalıklar geçirdim(giden 11 yılıma acıyorum, tek bir ilac iyi geliyo ve 11yıl o ilacı bulamadım üzücü bir durum.), o kadar çok şey kaçırdım ki hayatta, nasıl toparlicam bende bilmiyorum, bilgi eksikliklerim var. 25yaşındayım şu an ve hayatımı hızlıca düzenlemem gerekiyor , ne okul okuyabildim ne iş. 25 yaşında gibi değilim yani.. Ama toparlicam ve diğer insanlara yetişicem gibi hissediyorum..

Ha bir de unutmuşum söylemeyi ben hiç bbir şeye karar veremiyordum, hatta şu an bu huyum devam ediyormu bilmiyorum. O trafikte yaşadığın durumu ben hayatımın her alanında yaşıyordum. Ama bu durumda geçti gibi.Benim umutlarım tamamen ölmüştü ama şöyle söyliyim umudunu kaybetme dostum ve doğru ilacı bulmaya devam, denemeye devam.

[kalsid]

Anlattıklarının aynılarını ben yaşadım diyebilirim; kaygılı,endişeli,panikli ruh hali, sabah iyi akşam kötü ruh halleri ve depresyon tabiki.. Şizofreni bende düşünmüştüm kendimde özellikle Negatif Şizofren ama şizofren başka bişey, sen bu cümleleri kurabiliyosan şizofren olduğunu düşünmüyorum. Atipik duygu-durum bozukluğu, majör depresyon, yaygınlaşmış anksiyete, bu 3ü benim teşhisimdi (belki bipolar) ve aynılarını sende görüyorum belki esinlenirsin ve doktorunla konusurken bunlarıda söylersin.. Kullandığım ve hayatımı değiştiren ilaçlar ise; Lamictal,ozaprin,efexor,faverin(doğru ilacı bulmak o kadar önemli ki , benim tıp'a , ilaç sektörüne olan inancım kalmamıstı ama yanılmısım). Özellikle lamictal ve ozaprin.. Duygu-durumu düzenleme ilaçları da diyebiliriz, stabil bir ruh hali için etkili ilaçlar. Ben bu ilaçlara başlayalı 20gün felan oldu ve majör depresyondan 1günde çıkıp mutluluğu,umutlu olmayı ilk defa iliklerime kadar hissettim ve bu durum devam ediyor. İnsanlarla rahatça konuşabiliyorum. Karamsar,depresif ruh hallerim büyük ölçüde (hatta tamamen) bitti diyebilirim. Ama efexor yerine başka bir anksiyete ilacı kullanmayı düşünüyorum çünkü az da olsa anksiyetem devam ediyor tek problemim bu şimdilik. Ki ben en dipteydim, intihar etme noktasına gelmiştim deliriyordum. Bir mucize oldu ve iyileştim bu ilaçlarla.. Ben sana teşhis koyamam sadece yaşadıklarına benzer (hatta aynı) semptonlar gördüm kendimde ve bunlara yoğunlaşman daha iyi olur diye düşündüm, doktoruna söylemeni tavsiye ederim. Ve şunu unutma psikiyatriya gidersen bir şekilde en iyisine gitmeye bak, devlet hastanesindeki psikiyatrinin anlayacağını sanmıyorum. Tam 3yıl saçma sapan teşhisler alıp saçma sapan, gereksiz ilaçlar kullandım. Piyasadaki antidepresan,antipsikokilerin çogunu kullandım aynı senin dediğin gibi kobay olarak nitelendiriyordum kendimi.. Bi doktora gidiyordum doktor bana ''sen zaten tüm ilaçları kullanmıssın ne vereyim bende bilmiyorum'' demişti. Ve hiç bir ilaç en ufak bir değişiklik yapmadı. Taa ki yukarda saydığım ilaçları kullanana kadar.. Şu an mutlu,umutlu,huzurluyum,özgüvenim yerinde fakat 11yıl civarı ağır depresyon ve ağır hastalıklar geçirdim(giden 11 yılıma acıyorum, tek bir ilac iyi geliyo ve 11yıl o ilacı bulamadım üzücü bir durum.), o kadar çok şey kaçırdım ki hayatta, nasıl toparlicam bende bilmiyorum, bilgi eksikliklerim var. 25yaşındayım şu an ve hayatımı hızlıca düzenlemem gerekiyor , ne okul okuyabildim ne iş. 25 yaşında gibi değilim yani.. Ama toparlicam ve diğer insanlara yetişicem gibi hissediyorum..

Ha bir de unutmuşum söylemeyi ben hiç bbir şeye karar veremiyordum, hatta şu an bu huyum devam ediyormu bilmiyorum. O trafikte yaşadığın durumu ben hayatımın her alanında yaşıyordum. Ama bu durumda geçti gibi.Benim umutlarım tamamen ölmüştü ama şöyle söyliyim umudunu kaybetme dostum ve doğru ilacı bulmaya devam, denemeye devam.

Doktorun sana dediğinin aynısını 1 yıl önce bende işittim. "kullanmadığın ilaç kalmamış ben sana daha napayım?" demişti. Bir doktor ancak bu kadar rezil bir duruma düşebilirdi. dakikalar içerisinde emin olmadan teşhis koyup ilaç yazıp göndererek yaptıklarını doktorluk sanıyorlar. Zaten özel bir yere gitmek benimde aklımda, yıllar önce gittim herhangi bir sonuç alamadım ama sanırım tek yol bu. Böyle bir sistemde gerçekten sağlığına kavuşmak istiyorsan mecbur belli bir ücret ödemen gerekiyor. En azından insan gibi muamele ediyolar

İlaçların sende kısa sürede bu kadar etki göstermesine cidden şaşırdım. İlaçların bende birşeyleri düzeltmesi hayal gibi geliyor artık bana, sanırım yıllarca bir umutla ilaca başlayıp umutlarımın sürekli kırılmasından olsa gerek. Kim bilir belkide yanlış teşhis yanlış ilaçların kurbanı oldum. Tek bildiğim bu ilaçlar benden hiçbirşeyi iyi etmediği gibi yanında da birçok kalıcı hasar bırakıp gitti, bunu hissedebiliyorum. Bahsettiğin ilaçlardan efexoru kullanmıştım 2-3 ay civarı, mide bulantısından başka hiçbir halta yaramamıştı. fakat diğerlerini hiç duymadım yani bipolar için hiç ilaç kullanmadım. araştırıp doktoruma bahsedicem, teşekkür ederim