Korku

[Ahmet25]

18 yaşındayım.Kafamdaki sesler susmuyor sürekli yorum yapıyor farklı duygular . Bana değer verene çok değer veriyorum ve kolayca bağlanıyorum kaybedilmekten korkuyorum ve kendim bırakıyorum ama sonra tekrar özlüyorum .Onla da onsuzda yapamıyorum.Birden patlıyorum insanlara sonra pişman oluyorum.Bir gün gayet mutlu bir gün aşırı sinirli bir gün ruhsuz hayat boş geliyor başka bir gün üzgün . Sürekli bir döngü ve bir sebebi de yok.Bu konuyu açma sebebim şu .Bu aralar kendimi tutamıyorum kendime zarar veriyorum.bağırıyorum.Aslında amacım ölmek değil rahatlamak kendime zarar verince rahatlıyorum.Karnımdaki his gitmiyor sebepsizce üzüyor beni.Kurduğum senaryoların saçma olduğunu biliyorum ama beni yönetiyor.Sevdiğimin bir gün beni bıraktığı senaryo.Aramız aslında iyi ama yine de korkuyorum.Engel olamıyorum.Psikiyatriste gidiyorum yaklaşık bir senedir.Bana ergenlikte böyle şeyler olur dedi, antidepresan verdi ve bana ergenliğin 23 lü yaşlarda bittiğini söyledi.Benim yaşadıklarıma benzer şeyler yaşayan ya da bilgi sahibi olanlar lütfen yardım edebilir mi ne yapmalıyım? Nasıl engel olurum duygularıma

[karamsar]

Psikiyatriste gitmişsin zaten. Biz ondan daha çok bilecek değiliz kardeşim. Yalnız benim ergenliğim böyle geçmedi. Başka psikiyatristleri de deneyebilirsin. Kendine zarar verme hoş değil.

[dreamer8]

Ergenliktesin, bu yaşlar sıkıntılı geçer. Hele şimdi telefon, internet, bilgi akışı, sanal hayat inanılmaz hızlı.
Herkes sanal bir hayatın içinde boğulmuş. Bu durum beyni daha da bulandırıyor. Belirgin derecede anormalliğin olmadığı sürece,
toplum anormalliği kabul ediyor zaten. Etrafta normal insan kalmadı. Suç işleme, sağlığına dikkat et, kontrolsüz ve istemsiz eylemlerde bulunma yeter. Beynin sana oyun oynuyor. Beynin ATP yakıyor. Beyninin yakacağı enerjiyi, spor yaparak bedenine yaktırırsan rahat edersin.

[Ahmet25]

Teşekkür ederim