Bende öyleyim yapacak bişey yok
24 yaşındayım şu yaşıma kadar hayatım bomboş geçti evden çıkmıyorum para yok tip yok bazı sağlık sorunlarım var bunlardan ötürü hayata küstüm yabancılaştım. yalnızım ve yalnız kaldıkça çoğu zaman hep hayatı sorguluyorum kendime hiçbir şey katamadım hiçbir şey başaramadım yapmak istediklerim var ama ne cesaretim var nede isteğim umudum var hayatıma anlam katamıyorum yaşadığımı hissetmek istiyorum kendimi kanıtlamak istiyorum ama olmuyor sanki hep böyle geçecek ömrüm öyle hissediyorum
Benim gibi olan var mı
Ot gibi yaşıyorum. Evden işe işten eve...
"İnanırsan Hayaller Gerçek Olur" Aynur Meydan'ın şiirinden. Çok doğru bir söz ama hiç tavsiye etmem...
Hep böyle geçmeyecek ömrün. Zamanla şu an senin için hiç bir şey ifade etmeyen şeylerin kıymetini anlayacaksın. Bunun adı da doğru yolu bulmak ya da olgunlaşmaktır.
5 sene önce bende aynıydım zamanın ve pc internetin varsa iş bulman için çabalaman gerek.şimdi arada bi ofise gitmem gerekiyor o kadar geri kalan evdeyim.
Uzaklarda..
bir işe gir. böyle bir amaç edin bugünden itibaren.evden çıkarır seni. evden çıkmak düzelmenin yarısıdır.
Sana şunu sorayım. Eğer sen evinden çıkan, arkadaşları, uğraşları, işi olan normal biri olsaydın, şu anki evden çıkmayan sen, sana normal gelir miydin? Nasıl görürdün şu anki seni? Muhtemelen hasta, vazgeçmiş, soyutlanmış, ürkek, ezik, dışlanmış, vs. görürdün. Hatta kimse senin yaşadığının bile farkında olmazdı dört duvar arasına sığabildiğin sürece. Ne kadar acıdır değil mi, elinden hiç bir şey gelmeden, her şeyin farkında olarak feryat etmek, hiçbir şeyi değiştirememek. Sana, şu anda kendini nasıl gördüğünü tarif edeyim. Evinden çıkmayan, kendinden ve bedeninden nefret eden, çirkin, işe yaramaz, para kazanamaz, özgüvensiz biri...Gel değiştir bu kaderi. Ne alçak, aşalık insanlar patron, müdür oluyorlar. Hatta sırf aşalık oldukları için o satılık koltuklara yerleşebiliyorlar. Gel mücadelenden vazgeçme. Hasta hasta, ezik büzük gir bir işe çalışmayı dene. Belki becerirsin
bravo çok çok güzel özetlemişsin durumunu pes edersen yalnızlıga ve işe yaramaz biri olmaya mahkum kalırsın. Yapma senden aptal insanlar ne para kazanıyor bi bilsen. illa gidip bi yerde çalışman gerekmiyorda artık herşey teknolojiye dönmüş durumda internette dönen paranın haddi hesabı yok inan bana. içinde olmalı başarma inancı.
Uzaklarda..
Bence sen birazda haz aliyorsun acilardan.mazoşistlik gibi bisey.hiç adim atmiyor herkese kulak tikiyor sadece yakınıyorsun.haliyle ufak detaylari kaçırıyor sun.şuan halen yaşın küçük, değişim için gec değil, ama biraz ileride 32 gibi yaşlarda bu cok zorlaşır. Hayatını bir düzene sokmalisin.bunun içinde değişim. En ufak her gün ayni markete gitme, ayni yoldan gecme,hayatını ufak adimlarla değiştir.
Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?
Yorum dostum güzel bir yorum yapmış, katıldığım ve katılmadığım noktalar var. Mazoşistlik konusunda; acı çekmekten haz duyan, acıyla beslenen, acıyı bir yaşam tarzı haline getiren birinin, bu forumda konu açıp durumundan ikayetçi olacağını sanmıyorum. Eğer konu açıyor ve fikir bekliyorsa, bence pek de haz almıyordur aşadıklarından....Öte yandan her gün aynı markete, fırına, parka gitmeme fikri çok makul. Yeni sokaklar, yeni insanlar, yeni rastlantılar, hem yeniliklere gebedir, hem de biraz olsun rutinden çıkartır seni. Hayat bana şunu öğretti. Elbette başımıza gelen ve değiştiremeyeceğimiz şeylere sabredeceğiz, fakat beklemek kadar mantıksız ve yorucu bir şey görmedim hayatta. Hemen harekete geç. 30 dan sonra bir şeyleri değiştirecek ne gücün, ne inancın, ne de hevesin kalmıyor. Risk al, gerekirse kaybet.
Yer imleri