Kendimi zayıf, amaçsız ve yalnız hissediyorum.

[TygerTyger]

Tekrar merhaba arkadaşlar. İlk açtığım başlıkta kendimi tanıtmıştım. Buraya yazarken diğer insanlara haksızlık yapmaktan çok endişe ediyorum çünkü belki de onlara kıyasla benim derdim, sıkıntım bir hiç. Kendimce abarttığım bir şey olabilir. Eğer bu başlık ve içeriği değersizse sizden özür diliyorum.

Çok ilginç bir kişiliğim ya da hayatım olmasa da ilk kendimden bahsetmek isterim. İzmir'liyim ve üniversite öğrencisiyim. Sonradan yazacaklarımla biraz ilgisi olabilir diye ilk olarak fiziksel özelliklerimden bahsedeceğim. Uzun boyluyum. 75 kiloyum. Biraz sıskayım ve gözlük takıyorum. Bir süre önce duruşumda bir sorun olduğunu fark ettim. 4-5 ay oldu ama ilgilenmedim. Sanırım bunun ingilizcesi forward head posture. Ne kadar dik durmaya çalışsam da boynum eğik duruyor. Kambur yürüyorum ve dışarıya güzel bir izlenim bırakamıyorum. Bir de ülseratif kolit hastalığım var. Onun tedavisini nerdeyse bir yıldır kullanıyorum ve ilk çıktığı döneme göre çok daha iyi olduğumu söyleyebilirim. Hayatımda "pek" engel oluşturmuyor. Bazen ağrılar oluyor ve tuvalete gitmek zorunda hissediyorum ama o kadar olsun. Son olarak da sivilcelerim var. Onun için de dermatolojiye gidip ilaç kullanıyorum. Aslında cilt sorunum çok uzun bir süredir var. Bazen kullanmayı bıraktım, tam düzelecekken yine eski haline döndü. Bir türlü kurtulamadım. Sigaram ve alkolüm yok, olmadı. Bu değindiğim bazı fiziksel durumlarım beni rahatsız ediyor.

Ben buraya yazarken kendimi fazlasıyla acındırmak istemiyorum, bundan korkuyorum. Her zaman gerçekçi olmak istiyorum. Geçen sene üniversitede hazırlık okudum, bu yıl da bölümdeki ilk senem. Bu senenin ortalarına doğru kendimde aşırı bir huzursuzluk hissi fark ettim. Evet, kendimden memnun değildim. Şu yaşıma kadar çok fazla yakın arkadaşım olmadı. Daha küçükken bir iki arkadaşım olmuştu. Onlarla biraz yakındım. Liseye başlarken de internetten biriyle tanıştım. Onunla uzun yıllar konuştum ve en yakın hissettiğim arkadaşım oydu diyebilirim. O şehir dışındaydı. Onlar dışında da bir süre konuştuklarım oldu ama onları nerdeyse unuttum. Genel olarak çekingen ve içe kapanık biriydim. Asosyal biriydim ve çoğunlukla zamanımı evde ve bilgisayar başında geçirdim. Tabii tamamen böyle değil. Elbette arkadaşlarımla da vakit geçirdim. Çok okuyan, bilgi birikimi ve genel kültürü yüksek olan biri değildim. Kısacası vaktimi boşa harcadım. Üniversitede bölümümün ilk yılının başında da, yani bu sene başlarında derslerime önem vermiyordum, hiçbir şeyi önemsemiyordum. Niye okula geliyordum onu bile bilmiyorum. Bir arkadaş grubum vardı, onlarla vakit geçiriyordum arada sırada. Sosyal anlamda okul dışında pek aktif değildim onlarla. Güz döneminin sonlarına doğru, yani finallerde biriyle tanıştım, bambaşka biriyle. Önceden sınıfta görüyordum onu. Kişiliğine hayran kaldım. Benim bu sıkıntılarımı, dertlerimi dinledi ve yardımcı olmaya çalıştı. Birçok konuda onun sayesinde çok şey öğrendim. Ama bahar finallerine doğru, yani şu zamana dek onu da kendimden tamamen uzaklaştırdım. Suçu kendimde görüyorum. Böyle olması beni çok üzdü, hayatımda onun gibi birini tanımamıştım çünkü.

Bahar döneminde başka biriyle de tanışmıştım. O da çok iyi birine benziyor ve arada sırada görüşüyorum. Arkadaşlar, üniversite okumama rağmen kendimi bir amacım yokmuş gibi hissediyorum. İnsanlarla iletişim kurmakta zorlanıyorum. Donuk ve sıkıcı biriymişim gibi bir izlenim bırakıyorum bence. Şu yaşıma kadar bir benlik oluşturamadığımı çok açık anladım, bir "birey" olamamışım. Bu beni artık ÇOK üzüyor ve canımı acıtıyor. Kendimi çok yalnız hissediyorum. Kendi hayal dünyamda yaşamışım ve bunun artık farkına vardım. Gerçeklerle ne zor olursa olsun yüzleşmem gerektiğini biliyorum. Başkaları konuşurken aklım başka yerlere gidiyor, bu onlarla ilgilenmediğimden değil. Sanırım çok fazla düşünüyorum. Bazen bazı anıları, olan şeyleri çok çabuk unutuyorum. Küçük bilgiler aklımdan uçup gidiyor. Öncelikle bir benlik yaratmam gerekir ama bu sürede yalnızlık çok koyuyor ve yaşım artık 21. O en son tanıştığım arkadaşım da bana karşı çok iyi davrandı. Ben ona yardım etmiştim, sonra o da birşeyler ısmarladı. Birkaç kere bazı yerlere çağırdı. Ben kendimi bunun karşılığında soğuk davranmışım gibi hissediyorum. Dışarda öyle gidip çok sosyalleşen biri değildim, o yüzden bazen nasıl davranacağımı bilmiyorum. Acaba benim hakkımda ne düşünüyor diye merak ediyorum, çok kaba ve anlaşılmaz mı davranıyorum acaba etrafında? Bir şekilde hayata adapte olmam lazım ama bunu "kendim" olarak yapmak istiyorum ve "olmadığım biri" gibi davranmak istemiyorum... Bazen insanlarla konuşacak konu bulamıyorum. Evet, hayatta kalmak istiyorum. 2 sene önce bir arkadaşım bana bir kitap önermişti. Mirzakarim Norbekov'un Aptalın Deneyimi adlı kitabı bu. Bu kitap beni çok etkiledi. Hem kişisel gelişim hem de gözlüklerden doğal yollarla nasıl nasıl kurtulabileceğini anlatan bir sistemi içeren kitap. İnanın, çok güzel şeyler anlatmış kişisel gelişim bakımından da. Ama bütün öğrendiklerim bir kulağımdan girip diğerinden çıkıyor gibi. Benim tek istediğim "özel" bir "birey" olabilmek, bir "amacım" olması ve "bunu içimden gelerek", "kendim" seçmiş olmam. İnsanlarla güzel vakit geçirebilmek ve onlarda harika bir etki bırakmak istiyorum. Uzman birine de gidebilirim ama onu görmem gereken bir durumda mıyım ondan emin değilim. Kendi başıma kendi sorunlarımla başa çıkmak istiyorum. Tamamen kendim değil de, yine de kendi derdime kendim çare bulabilen biri olmak istiyorum.

Böyle içimi dökmek istedim. Eksik bir şeyler anlatmamışımdır umarım. Belki bunları ben abartıyorum. Sabırla okuduysanız teşekkür ederim. Her zaman dürüstlük en iyisi bence. Bana sormak istediğiniz ve benim de anlatabileceğim bir şey varsa bilmek isterim. Yorumlarınıza, düşüncelerinize açığım. Ortada söyleyecek bir şey yoksa da çok iyi anlarım.

[heraklitos]

kendi başına üstesinden gelmen çok zor olur. değişmek istemekte haklısın. kamburluğu değiştiremezsin ama yoga yaparak kendine güvenli dik yürümeyi öğrenirsin. omuz hareketlerine ağırlık ermek suretiyle. ben de kambur duruyorum, yoga yapınca düzeliyor yogayı bırakınca yine eski haline dönüyor kendine güven duygusu zayıf ve dünyayı sırtında taşıyan insanlar kambur durur. fazla sıkıntı yapmaktan oluyor. bu ülkede paran çoksa kambur da olmuyorsun pek, ekonomik olanaklar insanı dik yürüyen tepeden bakan biri yapabiliyor.

hayat anlamsız geliyorsa hedefin de olmaz pek. sanırım dopamin eksikliği sendeki. serotonin ve dopamin takviyesi gerek. ya da doktor ya bitkiseller.sen tercih et.

iletişim sorunun yok şansın da iyi. iyi insanlarla tanışıyor ve sıkıntılarını paylaşıyorsun bu iyi. devam et fakat onları kaybedecek saçmalıklardan uzak dur.
biraz daha kilo almaya bak. daha iyi görüntü verirsin.
bol bol kitap gazete dizi izle, konuşacak şey bulmanda yardımcı olur.

iradeni kullanacaksın artık, tembellik ettiğin yeter.

[Bülbül]

Öncelikle başlık ve içerik değersiz değil , kendine böyle yüklenme. Sen aslında çok güzel iletişim kuruyorsun ancak öz güvenin az ,kendine olan inancın zayıf. Bir diğer deyişle anksiyeteleri barındırıyorsun. Bunları kendinde beslememek için kendine yeni hobiler edinmeye çalış .İnsan ilişkilerinin olduğu hobiler edin. Bunun dışında öğrendiklerini unutmaman için önerim bir defter tut . Bu deftere tüm öğrendiklerini yaz .Hatta bir daha daha defter tut ve ona da hatalarını yaz .İkisine baktıkça kendinde gelişimler görebilirsin.Tabi bu yolda tanıştığın insanlara da kapını kapatma bence. Korkunun esiri olma sakın. Bu devirde iyi bir arkadaş bulmak zorlaştı .Tabi bundan ayrı olarak buradaki kişileri de arkadaşın olarak görebilirsin. Her zaman içini dök anlat. İnşallah amaçlarına ulaşırsın. Şu an için az bir şey söyledim ama bundan sonraki yazılarımda daha da öneri sunmaya çalışırım. Anahtar kavramları nasıl tırnak içine aldıysan hedefin için de engelleri tırnak içine al.Sağlıcakla kal...

[TygerTyger]

kendi başına üstesinden gelmen çok zor olur. değişmek istemekte haklısın. kamburluğu değiştiremezsin ama yoga yaparak kendine güvenli dik yürümeyi öğrenirsin. omuz hareketlerine ağırlık ermek suretiyle. ben de kambur duruyorum, yoga yapınca düzeliyor yogayı bırakınca yine eski haline dönüyor kendine güven duygusu zayıf ve dünyayı sırtında taşıyan insanlar kambur durur. fazla sıkıntı yapmaktan oluyor. bu ülkede paran çoksa kambur da olmuyorsun pek, ekonomik olanaklar insanı dik yürüyen tepeden bakan biri yapabiliyor.

hayat anlamsız geliyorsa hedefin de olmaz pek. sanırım dopamin eksikliği sendeki. serotonin ve dopamin takviyesi gerek. ya da doktor ya bitkiseller.sen tercih et.

iletişim sorunun yok şansın da iyi. iyi insanlarla tanışıyor ve sıkıntılarını paylaşıyorsun bu iyi. devam et fakat onları kaybedecek saçmalıklardan uzak dur.
biraz daha kilo almaya bak. daha iyi görüntü verirsin.
bol bol kitap gazete dizi izle, konuşacak şey bulmanda yardımcı olur.

iradeni kullanacaksın artık, tembellik ettiğin yeter.

Haklısınız. Bunları daha derinlemesine düşüneceğim. Sporu düşünüyordum ama tamamıyla bilgi sahibi olmadıkça bir şeye başlamak istemedim. Yogayı da düşüneceğim. Bunu danışabileceğim bir bölüm var mı? Ortopedi ya da fizik tedavi gibi. Eskiden beni çok sık dik durmam konusunda uyarıyorlardı, ben de pek önemsemiyordum. Maddi durumumuz da çok iyi değil, çok da kötü değil. Yine de her istediğimi alabilen biri değilim.

Diğer yorumlarınız ve tavsiyeleriniz için de teşekkür ederim.

[TygerTyger]

Öncelikle başlık ve içerik değersiz değil , kendine böyle yüklenme. Sen aslında çok güzel iletişim kuruyorsun ancak öz güvenin az ,kendine olan inancın zayıf. Bir diğer deyişle anksiyeteleri barındırıyorsun. Bunları kendinde beslememek için kendine yeni hobiler edinmeye çalış .İnsan ilişkilerinin olduğu hobiler edin. Bunun dışında öğrendiklerini unutmaman için önerim bir defter tut . Bu deftere tüm öğrendiklerini yaz .Hatta bir daha daha defter tut ve ona da hatalarını yaz .İkisine baktıkça kendinde gelişimler görebilirsin.Tabi bu yolda tanıştığın insanlara da kapını kapatma bence. Korkunun esiri olma sakın. Bu devirde iyi bir arkadaş bulmak zorlaştı .Tabi bundan ayrı olarak buradaki kişileri de arkadaşın olarak görebilirsin. Her zaman içini dök anlat. İnşallah amaçlarına ulaşırsın. Şu an için az bir şey söyledim ama bundan sonraki yazılarımda daha da öneri sunmaya çalışırım. Anahtar kavramları nasıl tırnak içine aldıysan hedefin için de engelleri tırnak içine al.Sağlıcakla kal...

Sağ olun. Biraz içimi rahatlattı. İnancım az, belki de bunun nedeni olarak genel anlamda bilgisizliğim, aktaracak bir şeye sahip olmadığımı düşünmem olabilir. Bahsedeceğim şeyler olunca da insanlar ne düşünür, sıkılır mı diye de çok düşünüyorum belki. Diğer fikirleriniz için de teşekkür ederim, aklımda tutacağım. Ben de aklıma yeni şeyler geldikçe buraya eklerim, sağ olun.