Merhaba. 15 Yaşında bir kızım. Hayal ve yaratıcılık sınırlarını aştım. Eskisi gibi rüya göremiyorum. Her şey sanki bir film gibi. Duygular ve zevkler eskisi gibi heyecan verici değil. Bilmeden insanların kalbini kırıyorum. Sürekli yanlış anlaşılıp sessiz, sakin, soğuk, ruhsuz, umursamaz vb lakaplar takılıyorum. Insanlar dediklerimi anlamakta zorlanıyor. Birine aşık olsam sanki sadece kendimi kandırıyormuş gibi hissediyorum. Sanki bu duygular sadece bir maskeymiş gibi. Taşındığımız yerlerdeki arkadaşlıklarımın ve anılarımın gerçek olup olmadığını sürekli sorguluyorum. Günlük hayatta bile az önce yaptığım şeyi unutup birileri hatırlatınca şaşırıyorum. Neredeyse iki yıldır böyleyim. Hayal kurmak sorun haline geldi. Derslere odaklanamıyorum. Sanki yaptığım herşey boş gibi. Insanlar beni çağırdıklarımda duyamıyorum. Iki yıl önceye dair hoş olmayan anılarım var. Ayrıca bu yıllarda psychedelic müzik ve meditasyonla ilgilenmeye başladım ve galiba sorunun çıkış nedenlerinden biri bu. Türkiye de yaşıyorum ama hayatımda Türkçe den çok yabancı diller konuşuyorum. Vefat eden en yakın arkadaşım için bile bir şeyler hissetmek için çaba gösteriyorum. Biraz araştırıp anlattıklarıma en uygun depersonalization bozukluğunu buldum. Lütfen bunun ne olduğuyla ilgili, ya da nasıl bu uyuşukluktan kurtulacağımla ilgili bir şeyler söyleyin. Hayatımın en iyi zamanlarının böyle tatsız geçmesini istemiyorum.
Yer imleri