1 sene geömiş konuyu açalı şuanda hukuk fakültesi 2. sınıfa geçmiş bulumaktayım emeklerimin karşılığını aldım ve 4 senenin 1 senesi bitti evde durumlar aynı ben başka şehirdeyim tatilde gittiğim zaman yine evde duran bir baba ve huzursuz ait olunmayan bir hayat var.ancak 11 ay boyunca başka şehirde istediğim bir bölümde okuyorum bu yaşadığım sıkıntıları şu okulu sağ salim bitirip atlatmak istiyorum
''Genelde öyle olur dostum. Hayat, mutsuzluk fonunun üzerine mutluluk kırıntıları dökülmüş bir resim gibidir. Normal olan mutsuz olman zaten. Mutlu olman anormaldi.''
dreamer8
bir güncelleme yapmak istiyorum 2. sınıfı bitirdim ve şuan yaz tatili için memleketime geldim.evde durumlar yine aynı şekilde evden çıkmayan bir baba var günün 24 saatini haftalarca bir odada geçiyor çıkarsa gece çıkıyor ve çıkma nedeni belli kumar iddaa oynuyor sürekli anlamıyor sanıyor ama bayramda küçük kardeşime verilen paralardan bile alıp 3 5 oynuyor.annemin üstüne banka kartı çıkarttırmış bir baktım ki eski arkadaşlarından para isteyip (300-500) direk kumar sitelerine atıyor kimseyle anlaşamıyor zaten şiddet ve bunalım halinde dışarıya karşı.ben yılın 11 ayı uzakta olduğum için bu yüzü ve ortamı çok görmesemde 1 ayda bile içimi mahvediyor.bir şey yapayim diye kaygısı yok tam 10 yıl oldu tek bir çabası yok evin kirası faturaları erzakları akrabalar tarafından karşılanıyor tam 10 senedir yılın 11 ayı bunları düşünmüyorum ama bunları gördükçe diyorum nasıl hani bir insan neden tek bir şeye yeltenmez. bide arkadaşlarım abilerim bilginiz var mıdır ? aşırı bir korku içinde her şeyden korkuyor yani akşam hava karardıktan sonra yürüyüş yapmaktan yok araba kullanmaktan hangi konu açılırsa milyonda 1 gelecek bir zarardan bile korkuyor acaba korkarak yaşamak bu hale getirtiyor mu onu.
alacaklilardan korkuyordur. bunca olaydan sonra annende neden hala babanla evli kalmis anlamis degilim. zaten kendi ailesinin durumu iyiymis. bosansin o heriften hayatina baksin..
Elif gibi yalnızım,
Ne esrem var, ne ötrem.
Ne beni durduran bir cezmim
Ne de bana ben katan bir şeddem var.
Ne elimi tutan bir harf
Ne anlam katan bir harekem…
Kalakaldım sayfalar ortasında.
İşte ben gibi, sen gibi…
Bir okuyan bekledim,
Bir hıfzeden belki…
Gölgesini istedim bir dostun med gibi…
Sızım Elif sızısı…
Yaklaşık 1 yıl aradan sonra tekrardan merhaba Şuanda hukuk fakültesi 3. sınıfta bitti ve gerçek anlamda özgür ve rahata erişeceğimi düşündüğüm hayatıma 1 sene kaldı Bazzı durumlarda benzer problemler yaşayan insanlara tecrübelerimi aktarmak istiyorum
Öncelikle malumunuz coronadan dolayı okullar tatil edildi ve ve yaklaşık 4 ay ailemle kalmak zorunda kaldım üniversiteye başaldığımdan berri hiç 1 aydan fazla kalmamıştım.Bu süre beni pskilojikmen çok yıprattı yani her şeye sinirlenen gerilen hiçbir şeyden memnun olmayan intiharı düşünen biri haline geldim o süreçte yine.Sürekli kendimden iyi insanları düşünüp isyan moduna girdim.Ve bir bahane ile tekrardan üniversite okudğum şehre gittim ve tekrardan eski benim o evden uzaklaştığım an mutlu huzurlu hiçbir kaygısı olmayan bir insana dönüşüyorum yoldaki sarhoşla bile oturup muhabbet edecek kadar enerjik biri haline geliyorum ama o eve döndüğümde beni nedense her şey rahatsız ediyor.Anne babamın yemek yiyiş sesi bile batıyor etrafımdaki her hareket batıyor.Benim gibi böyle problem yaşayan arkadaşlar gerçekten ilaçlardan önce uzaklaşmayı deneyin bizi içinde olduğumuz ortam yakıyor aslında.Şuan tekrar bu eve geldim yine modum düşük yine hayattan aldığım tat yok sinirli sinirli oturuyorum sadece çünkü ailemde hiçbir değişiklik yok.Akrabalar ihtiyaçları karşılıyor yemekten giyilen kıyafetlere kadar kiralar faturalardan bahsetmiyorum bile değişen hiçbir şey yok sorsan kendilerine göre bekledikleri işler güçler var ama palavra hani temennim virüsün düzelip okulların açılması ne anksiyetem ne egzemam ne ruh halim kötülüklerden eser kalmamıştı ama tekrar olmasından çok korkuyorum ve evrene pozitif mesaj yolluyorum
Uzun lafın kısası sizi sıkıntıya sokan ortamdan uzaklaşmak gerçekten her ilaçtan etkili tekrar aynı ortama girmekte yaşanılan bütün kötü şeyleri bir bir önünüze getirebiliyor
Yine 1 yıl geçmiş ve artık bura bir nevi günlüğüm olduğu için yazmak istedim . Okulumu 4 senede bitirdim ve stajım için başka bir şehre tek başıma geldim yerleştim . Kimseyi tanımadan sıfırdan bir hayat kurmaya çalışıyorum . Şuanda stajyer avukatım ek işler yaparak geçimimi sağlıyorum . Kimi zaman moralim çok bozuluyor , keyfim çok kaçıyor hayatın acı yüzünü daha bi görür oluyorsunuz. Çevremde imkanı olan insanları görmek beni daha bi üzer oldu hep soruyorum neden neden diye ama sadce içime zarar veriyor. İntihar düşüncesi bu sıralar yine çok yokluyor beni mücadele edecek gücümün olmadığını düşünüyorum çoğu zaman . Stajyer avukatken belirli bir statüde görünmek zorundasın bir ağırlığın olmak zorunda çünkü işler böyle yürüyor. Biraz zaafiyet gösterirsen bu konularda en basit işleri bile yaptıramıyorsun. İmkansızlıklar içinde imkan yaratmak zorunda kalıyorum . Çok yorgun çok bitkin hissettiğimde komik videolar izleyip biraz yürüyüş yapıyorum bu sıralar en sosyal yönüm bu . Şu günleri de aşarsam eğer güzel bir hayatım olabilir belki ama bilmiyorum bazen gerçekten içimde bir şeyler yanıyor . Mutlu olan düzeni olan insanları her zamankinden çok daha kıskanır oldum .Ben neden öyle değilim neden öyle olamadık diye diye uyuduğum oluyor . Ben her gece uyumadan önce hayaller kurardım olayları kafamda canlandırırken uyuyakalırdım uzun süredir o hayalleri kurmak bile rahatsız ediyor beni . Bu kadar zaman bu kadar şeyi aştıysam bunları da aşarım ama galiba yani umarım
Yer imleri