Benim dışımda herkesin hayatı mükemmel düşüncesi

[Hamsterdamm]

Bunu düşünen tek ben miyim arkadaş ben evden dışarı çıkamıyorum paramda yok bakıyorum herkes mutlu görünüyor

[aLoneaqLe]

Mutluluğu yakalamak için İtalya'ya kadar gitmeye gerek yok ama şimdiye kadar bulamadıysanız evde olduğunu da sanmam. Niye evden çıkamıyorsunuz? Bildiğim kadarıyla temiz hava, güzel manzara, açık havada muhabbete henüz vergi koymadılar yani parasızlık geçerli bir bahane değil. Zaten samimiyeti ve arkadaşlığı da parayla satmıyorlar. Eh, dışarı çıkınca waffle yerine kağıt helva yesek de olur.(gerçi o bile kim bilir kaç para olmuştur) Bu durumda evde oturup insanların paylaştıklarına bakıp iç geçirmek sizce de gereksiz değil mi? Yani tamam, insanız sonuçta canımız çeker elbette. Mesela sizin saydıklarınız benim için mükemmel hayatı tanımlamaz ama kurduğu mükellef sofranın resmini paylaşanlara da acayip imrenirim, o da en fazla karnım doyana kadar. Mutluluk da yemek gibi, toksanız başkasının önündeki pek ilginizi çekmez ama açsanız da ağzınızın suyu akar.

Sanırım yalnızlıktan şikayet eden birisiniz. Öyleyse bir çılgınlık yapın, kıyıda köşede kalmış 1 adet arkadaşınızı(illa ki vardır, benim bile o kadarlık var) bulup çay-simit ısmarlayın. Bazıları için paraşütle atlamak, bazıları için de sıcak çaydan alınan ilk yudumun dilini yakma ihtimali.. Birbiriyle alakasız, aralarında uçurum olan örnekler olsa da ikisi de insana yaşayıp yaşamadığını hissettirmeye yeter.

Sonra birgün bir bakmışsınız, o ilk çay-simit çılgınlığınız sizi adrenalin bağımlısı yapmış, o park senin bu sahil benim dolaşıp dururken çıkmakta zorlandığınız evin yolunu unutmuşsunuz.

[atipik]

Başka insanların hayatına bakıp kendindeki eksikliği görmek insanı mutsuz ediyor. Bu bana da oluyor. Mutlu olmak istiyorsan başka insanların hayatıyla kendi hayatını kıyaslamaktan vaz geçmelisin bence. Hem onların da mükemmel gibi görünen hayatları sorunlarla dolu olabilir bunu unutma.

Mutlu olmak istiyorsan elindekilere bakmalısın elinde olmayanlara değil.

[Bülbül]

Mutlu olmak için illa büyük hedeflere , lüks hayata gerek yoktur. O İtalya'da mutluluğu yakalamış olabilir ama sen de bu mutluluğu İtalya'daymış gibi yakalayabilirsin .Mutluluk için illa para mı lazım ? Kendin de o imkanları sağlayabilirsin. Yaratıcılıkla olsun , hayallerle olsun.

Yanlış düşündüğün düşünceler var.Bunlardan bir tanesi " bakıyorum herkes mutlu görünüyor" düşüncesi . Burada seni suçlamıyorum ; toplumumuzdaki genel sorun bu .Dışarıdan bakmak çok kolay ama içi öyle diyor mu? Benim de öyle gördüğüm kişiler olmuştu . Kendilerine bunu sorduğumda hiçbir şeyin dışarıdan göründüğü kadar ibaret olmadığını anlıyorsun. Hayat devam ediyor ve hayatta olduğumuz sürece sorunları da geçiştirmek , umursamamak lazım . Mutlu olmazsak ömür geçmez .Özsaygımızı düşünerek iyi hissetmemiz , mutlu olmamız lazım.

Sosyal medya sana zarar veriyor . Başkalarını gördükçe psikolojin çok etkileniyor .Bence sosyal hesabını kapatmalısın. Böyle kıyaslama mecburiyetine gidiyorsun. Eğer ki takmazsan o zaman kullan ama o da kolay değil .Kendin için en iyisi sosyal hesap kullanmamak .

[Gül pembe]

Günümüzde başkalarıyla kendini kıyaslamamak akıntıya ters yüzmektir bu durumdan muzdarip olmamak elde değil bizim gibilerin hayatı bir legodur bir türlü ayakta durabilen bir eser haline getiremedigimiz hem elimizdeki legolar yetmez buna hem de kendi yeteneksizligimiz buna engeldir belki de bir puzzle hem de on bin parça hayallerimizin kırıklığı kadar o puzzle belki bir araya gelir ama ömrümüz buna yeter mi bu da meçhul...

[heraklitos]

Ben de çevredeki İnsanlara göre kendimi talihsiz adlederim. Çünkü en başta bir beyin hastalığına sahibim. Kabullenmek hala zor. Belki de başlıca sorun bu. İnsan eksik hissediyor. Mutluluk zaten alışık olmadığım korktuğum bir şey. Kaygı ,acı beyinde alışkanlık yapıyor. Coşkulu mutlu olduğum günlerin ertesinde, klinikte buluyorum kendimi. Duygular biraz abartılıysa ilaç dozunu artırıyorum. Balkon bahçeciliği yapıyorum bu mevsim. Mısır, domates,bal kabağı bile ektim. Toprağın mucizesi beni mutlu ediyor. Kışları güvercinler dostum. Evden çıkmadan da mutluyum, çıkarsam da yalnız yürüyüşleri seviyorum. Hastalık genç yaşlarda başladı. Mücadelenin ilk adımı ve ilkesi benim için asla eve kapanmamak olmuştu. İyi ki akıl etmişim, dışarıda olmak her zaman insanı geliştiriyor. Fakat keşke elimden tutan bir büyüğüm olsaydı. Handikaplar zaman içinde aşılıyor, desteksiz , yalnız başına aşmak zorunda olmasını istemem hiç kimsenin. Hayatı zorlaştıran insanların, ailelerin el ele vermeyi bilmemeleri.

[dert_babası]

mutluluk nerede ???


İnsanoğlu mutluluğu hep hor kullanıyormuş , hep şikayetçi hep bıkkınmış.
Bir gün melekler mutluluğu saklamaya karar vermişler , saklayalım ki zor bulsunlar zor buldukları için belki kıymetini bilirler diyerek başlamışlar tartışmaya....
Sorun büyükmüş !
Çünkü mutluluğu saklamak hiç kolay değilmiş !
Kimisi : Everestin tepesine saklayalım demiş,
Kimisi : Atlas okyanusunun dibine demiş ,
Kimisi : Tacmahal in kubbesi , mekke sokakları , italyan sofrası ,
bir hastanenin yeni doğan odası , dondurma külahı , şarap şisesi ,
sigara paketi , lale bahçesi ....
Pek çok yer düşünmüşler ama hiçbiri yeterince zor gelmemiş ;
Derken meleklerden biri : İÇLERİNE SAKLAYALIM DEMİŞ ;
kimsenin aklına gelmez içine bakmak.
İşte o gün bugündür mutluluk insanın kendi içinde saklıymış.
Hiçbir mutluluk kolay gelmiyor , Kolay kolay gülmüyor insanın yüzü , emekte ve insanın içinde mutluluk .
Ne başkasının ekmeğinde , ne başkasının evinde , nede başka birşeyde...
O yüzden gözünüz hep içerde olsun .
Siz dışını boşverin hep içine bakın....