Toplum hakikaten cahil ve ikiyüzlü. Uyum sorunları çok normal. Fakat eleştirdiğin düzenin seni yok etmesine ve ruhsal sorunlar yaratmasına izin vermek pek akıllıca değil.
Tüm olasılıkları düşün dostum. Çaresizlik insana her şeyi yaptırır. Ya teslim olur, canının yanmasına karşı hiç bir şey yapamazsın; ya yeter artık canıma tak etti deyip yeni atılımlar yaparsın. Korkularının üzerine gidersin, yapmaktan kaçındıklarını zorla yapmaya başlarsın, kurslara yazılırsın, birine arkadaşlık teklif edersin, biriyle kavga edersin, değişik ve iddialı bir traş olur-değişik kıyafetler giyersin. En azından canına tak ettiği için sınırlarını esnetir ve nelerle karşılaşacağını görürsün. Korkma, emin ol en fazla dayak yersin ve o yediğin dayak da sana şifa olur. Her gün her saniye ruhun ölüyor zaten, bir kaç yumruk yemişsin çok mu? Ya da her şeye sabreder mevlana olursun, olgun, bilge, acılara bağışıklı, ermiş biri olursun. Ya da artık dayanamıyorum deyip ya mecnun olur, ya hastaneye yatırılırsın. Sayfalarca yazabilirim. Hesabını iyi yap. Risklerini, artılarını, eksilerini, kayıp ve kazançlarını listele. zihninde tart, ölç, biç ve elektrik misali sana en az direnen, canını en az yakacak yolu seç. Bence çaresizce beklemek seçeceğin en zor yollardan biri.
Bu gibi durumlarda bence yapılması gereken ilk iş, bulunulan ortamı değiştirmeye çalışmaktır. Sonuçta hiçbirimiz anlamsız bakışlarına mahsur kaldığımız insanlarla aynı ortamı paylaşmayı istemeyiz.
Yer imleri