Gündelik hayattan notlar...

[Denge]

Dünyada tek önemli olan maneviyat değil tabi.

Bu işin sadece bir yanı.

Bir de deneysel ve akılcı pozitif bilimler var.

İnsan Hadis-Kuran okuduğu kadar Psikoloji,Matematik,Sosyoloji,Fen bilimleri ve onlarla ilgili teorileride okuyup bunların güncel yorumlarını da bilmezse eksik kalır.

Böyle bir cehaletten ise bağnazlık doğar.

Yunus Emre'nin şeriata tapanlar diye nitelediği islamın yüz karası bağnaz gruplar bu gruplardır.

İnsan aklıyla ve kalbiyle kutsal kitapları yeniden yorumlamalı,o zamana özgü hüküm ayetlerine takılıp kalmamalı,zamanın bazı şeyleri değiştirdiğini bilmelidir.

Buluğ çağına eren çocuğun evlendirilmesi meselesi buna örnektir.

O döneme özgü çözümler bu güne uygulanamaz.

İnsan fikriyatı,psikoloji ve güncel tıp bu meseleyi reddediyor.

Bir kızın 17-18 yaşından önce evlenmesi ne tıbben doğrudur nede ruhen.

[Başlangıç]

Doğru söylemişsin.. Ama bazı şeyler bazen kişinin kişisel özellikleriyle alakalı. Yani bazen ne kadar eğitim verirsen ver dar görüşlü bir insanın düşünce yapısını değiştirmek atomu parçalamaktan daha zordur Körü körüne bağlı olunan kurallara inanıp onlarla yaşarlar ve asla aksini düşünmezler. Değiştirmeye, geliştirmeye çalışılınca da olmadığı farkedilir ve genelde bir zaman sonra vazgeçilir.. Bu böyledir.. Senin dediğin özelliklere sahip insanın yaptığı gibi; çocukları küçük yaşta evlendiren zihinler olduğu gibi, (buraya dikkat çekmek istiyorum), üniversite mezunu, okumuş memur olmuş, evlenme çağına gelmiş kızını evlenmek istediği halde evlendirmeyen zihinlerde var.. Yani demem o ki önce insan kendini eğitmeli, geliştirmeli..

[Denge]

Çok güzel özetlemişsin başlangıç.

Ellerine,yüreğine sağlık.

[Başlangıç]

Çok güzel özetlemişsin başlangıç.

Ellerine,yüreğine sağlık.

Rica ederim Kendi çevremden, gözlemlerimden yola çıkarak yorumladım. Sende güzel konulara değiniyorsun seninde ellerine sağlık

[Denge]

Çok önem verdiğim ve toplumumuzda çok eksik bir şey var.

Normalde içimden gelmiyordu yazmak ama bu konuda da açizane fikirlerimi beyan etmek istedim.

Gevezeliğim tuttuda diyebilirsiniz.

Bu önemli değer saygıdır.

Yaşam tarzına,fikirlere,ifade özgürlüğüne saygı.

İnsanların rahatça doğruyu tartabildikleri,korkmadıkları ortamlar yaratmak sağlıklı bir demokrasi ve çoksesliliğin vazgeçilmezidir.

Bunu yapmıyorsak,kendi görüşümüzü diğerine dikte etmeye çalışıyorsak,insanlar konuşamıyorsa o ülkede huzuru tesis edemezsiniz.

Medenilere galebe ikna iledir.

İnsanlar fikirleriniz çekici geliyorsa arkanızda toplanır zaten.

Sizde doyurucu bir şekilde insanlara meramınızı anlatırsınız.

Çok sesliliğe izin verilmeyen yerde radikalizm doğar.

Çünkü insanlar kendilerini incinmiş izzeti nefisleriyle baskı altında hissederler.

Baskı ise tecrübe ile sabittir ki huzur ve dayanışma duygusunun en büyük düşmanı ve yıkıcısıdır.

* * *

Ülkemizde öyle bir ortam var ki insanların gönülleri kurumaya yüz tuttu.

Mühürlü kalplerimiz maneviyatın kokusunu alamaz oldu artık.

Sinemizde yük olmaktan başka bir işe yaramıyor.

Sağımız,solumuz her tarafımız şiddet doldu.

Aklı selimle hareket etmeliyiz.

Öfkeye öfke ile,şiddete daha fazla şiddet ile yaklaşılmaz.

Aklı selim sağlıklı ve kendi ile barışık bir ruhun en önemli emarelerinden biridir.

[Başlangıç]

Bazen sırf cevap vermek için dinleyen insanlar da var. Ne anlattığın umrunda değil ne cevap vereceğini düşünüyor dinlerken Tuhaf değil mi?
Halbuki sen yeter ki dinle, can kulağıyla dinle. Onay ver ya da verme ama dinle yeter ki.
Aynı fikirde olsaydı herkes, birbirimizden ne farkımız kalırdı.. Zaten işin güzel yanı farklı düşünmekte. Ama dediğin gibi #denge insanlar bunu kabul etmekte zorlanıyor. Bunun sebebini de ben sadece konuşmayı bilmemeye değil; çekememezliğe, kine, nefrete, sevgisizliğe, saygısızlığa bağlıyorum. Bir de insanın iç huzuru olacak. Kendi içinde huzurlu olmayan insandan ne kadar anlayışlı olmasını beklersin..
Çevredemki insanların çoğu özellikle iş yerindekiler hemen hemen herkes, evinde ve kendi içinde mutlu olmayan insanlar. Çevresine de bunu yansıtıyorlar. Anlamamak mümkün degil. Sonuçta biz insanların evlerinin içini bilemeyiz ama bakıyorum yüzleri sürekli sirke satıyor... Bir gün moralin bozuk olur ikinci gün bozuk olur üçüncü gün gelersin etrafına.. Ne bir güler yüz ne bir şey.. Konuşmak istemiyorsun kimseyle.. Zamanla selamdan öteye gidemiyor muhabbet. Yani kınamak istemiyorum Allah kimseye mutsuzluk yaşatmasın ama insan dünyaya geldiğine pişman oluyor o derece bıkmış insanlar var. Bunu anlatmamın sebebi şu eskisi gibi saflık, doğallık güler yüz kalmadı kimsede.. Olanı da çok afedersiniz mal yerine koyuyorlar kullandıkça kullanıyorlar. Bunun örneği de var. Devir böyle oldu maalesef. Ortasını bulan, uygulayabilen çok az insan var. Allah bizi kötü insanlarla karşılaştırmasın ne diyelim..
Bu dünyada kin, nefret, çekememezlik bize bir şey kazandırmaz. Tam tersine insan kendisini de bitirir..

[Denge]

İç huzuru gerçekten dediğin gibi çok önemli.

Çoğu insanda yok.

Posası çıkmış meyve gibiyiz genelde.

Savaş psikolojisi de ülkemizi gerçekten çok yoruyor.

Ama ilerideki daha huzurlu günlerimiz,çocuklarımızın geleceği için savaşmaya mecburuz.

Hem hayatla hem teröristlerle.

Allah güvenlik güçlerimize güç,kuvvet,sağlık sıhhat versin.

İşleri gerçekten çok zor.

Ülkemize,insanımıza; birlik, beraberlik,vahdet ruhu ihsan etsin.

[Denge]

Bazen kendimi itmek istiyorum ileriye.

Ama korkuyorum.

Kendime güvenimin her zaman eksik olduğunu farkediyorum.

Risk alamıyorum.

Fırsatları kovalayamıyorum.

Niye bilmiyorum.

[Denge]

Ruhen temiz olmak,temiz kalmak gündelik hayat tecrübeleri içinden bakıldığı zaman kolay şeyler değil.

Hele asrı saadetten bahsetmek,sahabe hayatlarından dem vurmak için ağzımızı bi zemzemle temizlememiz lazım önce.

Safiyane yaşanan,riyasız duygular farklıdır.

Kuran belkide bu saffeti sayesinde çağları delip günümüze ulaşmıştır.

Ama o insanların farkı odur ki onlar işin dedikodusuna değil aslına taliptiler.

Yeri gelince başlarına peyda olan sıkıntılara göğüs gerdiler,direndiler,hayatlarını ortaya koyup şehit oldular.

Doğruyu anlatırken hep tatlı dil kullandılar,hüsnü zan ettiler ,insanları dışlamadılar aksine kazanmak için çaba gösterdiler.

Her daim tevazu sahibi oldular ve insanlar içinde sıradan,şatafatsız bir hayat yaşadılar.

Kendime bakıyorumda;belki bana verilen nimetler firavunda yoktu.

O hırs,o gözü doymazlık onlarda yoktu belkide.

Ama iş şükre gelince ise ordada biz yokuz.

Şükrün olmadığı yerde ise haliyle bolluk ve berekette yavaş yavaş azalıyor.

Hepsinden ötesi madde çoğaldıkça mana azalıyor.

[Başlangıç]

Yani sürekli şükretmemiz lazım değil mi? Her şey için.. Aldığımız nefes için, karnımız doyduğu için, uyuyup yeni bir güne uyandığımız için, birini sevebildiğimiz için, görebildiğimiz için, dokunabildiğimiz için.. Böyle sayınca ne çok şükür sebebimiz varmış değil mi?