Kendini çok iyi ifade etmişsin. İlaçlar tamamen bırakmak yerine,en önemli birisine devam edip spor ve sanatsal aktiviteyle ve bitkisel yatıştırıcılarla ek destek sağlayabilirsin, hem de kafani toparlamaya yogunlasabilirsin bence.
Herkese merhabalar. Aslında buraya konu açıp açmamayı çok düşündüm ama yalnız olup olmadığımı çok merak ettiğim için bu düşünce ağır bastı. Her şey sanırım çoğu kişide olduğu gibi çocuklukğumda başladı çevremin anlattığına göre sürekli kendi kıyafetlerim dahil kardeşlerimin kıyafetlerini yakar onları seyredermişim hatta bazen alevli şekilde kucağıma alır canım yanana kadar sesimi çıkarmaz seyretmeye devam edermişim. Ta ki çevredekiler sesimi duyana kadar. Neredeyse hiç arkadaşım olmadı çünkü uyum sağlayamazdım sadece kendime benzettiğim için ilkokulda 8 sene boyunca tek bir arkadaşım oldu onun haricinde kimseyle görüşmedim. Bu süreçtede sürekli uzaklara dalıp gitme huyum vardı zaman ve yeryüzü sanki birbirinden ayrılıyordu 45 dakika 1 saat filan dalıp gidiyordum bazen bir kaldırımda bazen bir bahçede bazen balkonda sık sık olurdu şimdi hala olmaya devam ediyor. İletişim bozukluğumdan dolayı derslere hiç katılmazdım bu konuda zorlayan öğretmenlerimede çok aşırı kabaya varacak şekilde tepkiler verirdim bunu ergenliğin gelmesi ile biraz törpülemiştim aslında. Bu derslere katılmama, devamsızlık ve öğretmenlere tepkilere rağmen çok başarılı bir şekilde her dönemden ayrılırdım çünkü daima olaylara analitik yaklaşmayı severdim ve bunun işimi çok kolaylaştırdığınında farkındaydım. Ama yaş büyüdükçe takıntılar ve saplantılarda büyüdü liseye gidince hiç arkadaşım kalmadı iyice içime çekildim sadece kantin ve eve gidiş geliş için ayrılıyordum yerimden bu lise bitene kadar devam etti ama bir çok kez okuldan atılma tehlikesi yaşadım çünkü yine olayların akışına katılmaya zorlandıkça verdiğim tepkilerin şiddeti artıyordu. Bu doğrultuda kendime biraz çeki düzen vermeye çalışsamda daha farklı şeyler patlak verdi. Cinsel konularda aşırı saplantılı şeyler düşünmeye ve hatta yapmaya başladım zaten bunun doğrultusunda psikiyatriden yardım almak için yönlendirildim. Bu sürece kadar olan kısımda bana yaklaşmaya arkadaş olmaya çalışan kişilerde psikolojik baskılar yapıp kendimden uzaklaştırmaya devam ettim. Buna psikiyatrımda dahil beni başkasına sevketti. Oraya sevketildiğimden bu yana hala efexor xr 150mg, klozapin ve risperdal kullanıyorum. Genel olarak hayatımı tasarladığımda hep şu sorunun üzerine çalışmıştım burada bilgili kişilere yöneltmek için. Bu kullandığım ilaçlar hayatımda farkındalık yaratabilirler mi ? çünkü uzun süredir kullanıyorum yaklaşık 8.5 9 ay sanırım her hangi bir etkisini görmedim. Zaten deli muamelesi yetmiyor gibi bu tarz ilaçlarla tavırlarımın daha saldırgan ve yırtıcı hale getirilmesi sağlanıyor gibi. Düşüncelerimi toplayıp hareket etmem engelleniyor aslında düşüncelerimi toplasam daha mantıklı karar verip hareket edebilirim. Sessizce ilaçları bırakmam doğru olur mu ?
Kendini çok iyi ifade etmişsin. İlaçlar tamamen bırakmak yerine,en önemli birisine devam edip spor ve sanatsal aktiviteyle ve bitkisel yatıştırıcılarla ek destek sağlayabilirsin, hem de kafani toparlamaya yogunlasabilirsin bence.
Kendinle ilgili herşeyin farkındasın. İradeni kullanarak cozebilirsin tabi ilaçların da yardımı gerekiyor.birakmak yerine sana en iyi cevap verecek ilacı bulmam gerek.
Bence konunun Şizoid ile ilgisi yok
Cevaplarınız için teşekkürler. Kendimi rahat ifade edip herşeyin farkında olmamı artı yönde elimden geldiğince kullanmaya çalışıyorum.
peki ne ile ilgisi olabilir ? Birde genel bir soru olarak empati yeteneğimi geliştirmeye yönelik çalışmalar yapmam gerekiyormuş. Bunu nasıl geliştirebilirim ?
Her türlü roman,film,dizi..hayatın her alanından farklı karakterlerin ve tiplerin olduğu kaynaklar hem empati yeteneğimizi geliştirecektir hem de içimizdeki o sonsuz yalnızlık duygusunu az da olsa hafifletecektir, her insanda farkedemediğimiz parçalarımız var.
Çok fazla kitap okurum özellikle toplumdan kopuk yaşadığım için fazlasıyla yazılı ve görsel sanatlardan bolca faydalanırım. Özellikle 2 senedir uğraşıyorum empati için ama maalesef her hangi bir aşama katedemedim. Empati yapabiliyormuş gibi taklit etmek gerçek empatiyi yapmaktan hem daha haz dolu hem daha kolay.
Yer imleri