AlıntıÇok düşündüğümde benzer şey bana da oluyordu.HasanKartal Nickli Üyeden Alıntı
Yaşadıklarımın Gerçek Olmadığını Düşünüyorum
Bir anlığına odaklanıp etrafıma dikkatlice baktığımda gördüklerimi, duyduklarımı alışılagelmişin dışında algılıyorum. Sanki aslında gerçekte o anı yaşamıyormuşum gibi geliyor. Tarif etmesi oldukça güç. Ama aynı soruna sahip olanınız varsa sanırım beni anlamıştır. Çünkü bu hastalığa sahip olanlar tam anlamıyla ifade edemiyorlar ne hissettiklerini. 5 - 6 yıldır devam etmek ve artık bu hastalığı neredeyse benimsedim diyebilirim. İlk zamanları intiharı bile düşünmüştüm. Biraz araştırdım ve Depersonalizasyon dedikleri bir hastalığın belirtilerini taşıdığımı farkettim. Aranızda benimle aynı soruna sahip olan var mı?
Çok düşündüğümde benzer şey bana da oluyordu.
psikiyatri uzmanı ne demek istediğini anlayacaktır çünkü onlar bu tür sorunu olan insanlarla çok karşılaşırlar.
yaşamayana depresyonu bile tarif etmek güç. iradeni kullan, silkin, ilaç kullanma filan derler.
" YA HER ŞEY BİR HAYÂLSE ?! " bende de yer yer oluyor.bazen bu dünyanın her şeyin bir hayâl olduğunu düşünüyorum.ciddiye alınması gereken bir konudur.eski filozoflar da buna değinmiştir.platon "bu dünya gerçek değildir idealar dünyasının taklididir yani bir yanılsamadır" demiştir örneğin.kant gibi şüpheci filozoflar da "gerçeklik bilinemez biz gerçeği bilemeyiz" demişler ve gerçeklikten şüphe etmişlerdir.evet yaşadığınız şey depersonalizasyon yani yabancılaşma.ama kendimizin bu dünyanın yaşadıklarımızın bir hayâl değil gerçek olduğunu kabul etmekten başka çaremiz yok.
Konu mondiego tarafından (04-03-2017 Saat 12:49 AM ) değiştirilmiştir.
Matrix filmindeki gibi anladığım kadarıyla. Kapsülün içindesin ama yazılımın içinde yaşadığını zannetme durumu değil mi?
Ya da çok film izledim. :/
İlk zamanları intiharı düşünürken, zamanla alıştım diyebilirim. Ancak son günlerde tekrardan yaşamaya başladım.
Antidepresan ilaçların kullanımı ya da düşük tansiyon gibi sorunlar da bu gerçeklik algısının kaybolmasına sebep oluyor. Beyin kimyanla oynayan ilaçlar, kullanılan maddeler, ya da beyne yeterli miktarda oksijen gitmemesi gerçeklik algısını zayıflatır. Yani bu durumun somut ve fiziksel kökenleri de var. Zaten ölümle uyandığımız bir rüyadır yaşamak. A şahsının gerçeklik algısını ne düzeyde hissettiğini benim B şahsı olarak, onun bedenine ve ruhuna geçmedikçe anlamam mümkün bile değil. Belki benden daha gerçeksin
Çok düşünürsen öyle olur.
Kuzenimin kayıtlı hiçbir psikolojik sorunu yoktur. O da anlatırdı. Herkes etrafındaki numara yapıyor bir gün gelecek şaka yaptık diyecek herkes gibi geliyor diyordu.
"İnanırsan Hayaller Gerçek Olur" Aynur Meydan'ın şiirinden. Çok doğru bir söz ama hiç tavsiye etmem...
Güzel senaryo. Tüm bu savaş, yıkım, öfke, tüm dünyanın dile gelerek "Aslında biz şaka yapmıştık" demesiyle bitse ve her yer tertemiz, masum, huzurlu insanlarla dolu olsa. Fakat dünya bu, kaos ve savaş yeri. Bu savaşlar yüzünden, insanlar hayatta kalabilmek ve hayattan pay alabilmek için türlü türlü alçaklıklara başvuruyorlar. Ama merak etme, öldüğünde herkes, peşinden koştuğu, yorulduğu, uğruna cinayetler işlediği hırslarının şaka mı gerçek mi olduğunu anlayacak. Fakat size bir önerdie bulunmak isterim. Herkese verilen ömrün böylesine kısıtlı olduğu bir dünyada, varsın acılar içinde yaşayın,
büyüyün, pişin. Acılar içinde yaşamak, ölümden korkmamanızı sağlar, sıkıntılara katlanmak bir şükürdür. Bırakın başkalarının olsun dünya. En azından siz büyük bir anlam uğruna, kimsenin katlanamayacağı şeylere katlanarak yaşayın....Şu an canım öylesine yanıyor ki, inanılmaz ağrılarım var ve ben işteyim. Biraz daha artarsa ağrılarım bayılır ya da hastaneye yatırılırım. Fakat şu anın yaşanmasında da bir hikmet olduğunu düşünüyorum.
Yetkileriniz
Yer imleri