Ben 22 senedir yenemedim. Bipolarım ayrıca bu düşünce de var dedim çok kötü dedi doktor ama tedavi için ilaç vermedi.
Arkadaşlar kafama takdığım düşünce 7 aydır devam ediyor. Sizler takıntılı düşüncenizi kaç ayda yendiniz?
Düşüncemin içeriği ise: insanlarla konuşamadığımı sessiz kaldığımı düşünüyorum. Birinin yanında ne söylücem şimdi benden herkes sıkılacak beni terk edecekler diye düşünüyorum. 7 ay önce stresli bir gün geçirdim ondan sonra hayatımın hep kötü geçeceğine inanıyorum. Ayrıca normalde çok konuşkan bir insanım ama bu düşünce geldiği günden beri yenemiyorum. Nolur benimle deneyimlerinizi paylaşın
Ben 22 senedir yenemedim. Bipolarım ayrıca bu düşünce de var dedim çok kötü dedi doktor ama tedavi için ilaç vermedi.
"İnanırsan Hayaller Gerçek Olur" Aynur Meydan'ın şiirinden. Çok doğru bir söz ama hiç tavsiye etmem...
Paxera ile yendim. Ama tavsiye etmem
Taktığın düşünceyi rakip gibi kabul edersen, hiçbir zaman yenemezsin. Düşünce, onunla savaşırsan asla kaybetmez.
Onu olduğu gibi kabul edip rahatsız olmazsan, zaman içinde sinikleşir. O düşünceleri, kendi isteğinin bir parçası değil de rahatsız edici düşünce olarak görüp, kaale almamalısın.
Ne kadar muhatap alırsan, o derece rahatsızlık verir.
Günde ortalama 4000 kadar düşüncenin zihnimizden geçtiği belirlenmiş. Bunların çoğu istemsiz düşünceler. Yani onlardan kaçış mümkün değil. Düşüncelerimiz zihnimize beyindeki nöronlar arası elektrik alışverişi ile oluyor ve çoğu bizim istemimiz dışında. Onların kemikleşmesi ancak korktuğun ya da kaygı duyduğun zamanlarda zirveye çıkıyor(Bir de yaşanan saçma şeylerde)
Bu yüzden küçükken trajik, korku verici şeyler yaşayanlar, 100 yıl da geçse bunları asla unutmazlar.
Düşünceleri asla yenemezsin. Bu yüzden gevşe ve bırak akıp gitsinler.
Büyük aşklar ya sonsuzdur, ya da O’nsuz!.
ne zaman unutursam o zaman gidiyor.kimileri etksini kaybediyor ama orada duruyor.kimisi vereceği zararı veriyor sonra gidiyor.ama hepsinin izleri kalıyor.
Artık, "kafama takılan düşünceleri yenmesem de olur" dediğin an yenmiş oluyorsun. Yani bunu ne zaman diyebilirsen o zaman. Günler de alır, yıllar da, ömür de alır. Sana bağlı. Hayat bazıları için şöyle işler, mesela ben. Önce pataklar, kanatır, yamultur, tokat manyağı yapar, çıldırtır, ezer, öğütür, ağzına eder; sonra bir bakmışsın ki; eğitimden geçmiş, kampa sokulmuş, kimyası değişmiş, acı bağışıklığı kazanmış, vazgeçmeyi öğrenmiş, olmasa da olur diyebilen, büyük hayalleri ve hırsları olmayan, işlenmiş fıstık gibi bir şeye dönüşürsün. O güne kadar çekmediğin kalmaz ama o gün biraz rahatladığını hissedersin. Çünkü, asla kendi isteğinle tercih etmeyeceğin şeyler sana zorla yaptırılmış ve çok büyük bir eğitimden donanarak çıkmışsındır. Evet, küstahça biliyorum diyorum şimdi. Küstahlığın izleri kelimelerimden okunuyor da olabilir. Ama çoğu insanın pes edip ya aklını, ya canını, ya da vicdanını teslim ettiği noktada, ben devam dedim.
Konu dreamer8 tarafından (08-02-2017 Saat 11:17 AM ) değiştirilmiştir.
7. yıla giriyorum obsesyonda. benim bir parçam oldu. kurtulmaya çalışmayı bıraktım.
yaşamdan bıkmak yerine herşeyden vazgeçin uzayda boşlukta olduğunuzu hissedin mesela sen arkadaş dünyanın en sıkıcı en aptal ve en .... vb insanı ol bunu 6 ay dene
ve derslere veya işine 6 ay ara ver ama kitap oku bir şeyle oyalan
var var, aşk obsesyonu var ben de, bir kişiye takıyorum en az 10 yıl onu düşünmekten başka hiç bişi yapamıyorum. iyi tarafı ilham kaynağım oluyor yazmaya başlıyorum. imkansız aşklar beni cezbediyor.
Yer imleri