AlıntıŞu an hipomani veya manideysen senle baş edemeyiz zaten. Zeka yüzde 30 a kadar artıyor manide beyin sürekli düşünceler tarafından uyarıldığından.
bendeki milad: ilaçlar ( ilaç öncesi ve ilaç sonrası )
ilaçlara başlamadan önce benim için içe kapanık tarifi çok yaygındı.
dışardan içe kapanık görünüm varken iç dünyamdaki depresyon dayanılmaz boyutlara varıyordu.
fakat ilaçlarla büyük bir değişiklik oldu: depresyon ortadan kalkınca sosyal ortamlarda rahat davranmaya başladım ve artık sessiz değildim.
fakat antidepresan kolayca manik ve agresif yapıyordu. yanında düşük doz antipsikotik gerekiyordu.
bu değişiklik sosyal ilişkilere şöyle yansıdı:
ilaç öncesi benim depresif, sessiz çekingen halime alışık arkadaşlarla ilişkiler giderek zayıfladı ve şimdi bitti denilebilir.
ilaç sonrası az da olsa yeni arkadaşlıklar başladı ve bir kısmı hala bitmedi.
yani şimdiki az sayıda arkadaşım ile arkadaşlık da ilaç sonrası başladı.
ve hatta beni ilaç sonrası tanıyan arkadaşlar beni depresif görünce "neden sessizsin, durgunsun" diye sitem ettiler.
fakat ilaç sonrası beklenmedik bir durum da oldu. zamanla hiç antidepresan almadan da manik olmaya başladım.
bu durum yani mani nedeniyle ve mani için yetersiz ilaç almam nedeniyle fazla agresif oldum ve polis müdahaleleri gelmeye başladı.
bakırköy ruh sinirde sadece bi kere 20 gün yattım. onda da beni bakırköye polisler götürdüler: kelepçeleyip, sedyeye bağlayarak!
Şu an hipomani veya manideysen senle baş edemeyiz zaten. Zeka yüzde 30 a kadar artıyor manide beyin sürekli düşünceler tarafından uyarıldığından.
"İnanırsan Hayaller Gerçek Olur" Aynur Meydan'ın şiirinden. Çok doğru bir söz ama hiç tavsiye etmem...
evet manide yaratıcılık daha fazla ama yeterli ilaç almayınca insanın başına çok iş açılabilir.osmangazi Nickli Üyeden Alıntı
manide internette daha aktif oluyorum. depresyonda internet azalıyor.
yani forumda üyeler başa çıkamayabilir ama manide admin ya da modlar tarafından forumdan uzaklaştırılma ihtimali çok daha fazla.
bana da deli gömleği giydirmişlerdi kokteyli de bastılar 3 gün kalakmadım. tam da taburcu günümde lavoboyu yerinden söküp havaya kaldırıp kırmıştım parçalarını da mavi gömleklilerden birine fırlattım. neden yaptığımı kimse öğrenemedi. geçerli bir nedeni vardı. 1 ay daha uzamıştı yatışım.o dönem manideydim.
ben bakırköyde gözlem yapacağım için bakırköye götürülmekten memnun oldum. daha önce hastanenin bahçesini görmüştüm. hafif vakaların olduğu nevroz servisine de girmiştim ama nevroz genel hastaneye göre küçük bir bölüm.
esas bakırköyü bakırköy yapan K blokları: yani psikotik hastalar kalıyor ve çoğu şizofren. beni K4 kat 2 de yatırdılar.
beni polis götürmesine rağmen ben hastanede yatmaya hevesli olduğum için kendi isteğiyle yatan hasta gibi oldum.
vukuat olmadı yani deli gömleği filan yok.
annem her gün ziyarete geliyordu ve ben her gün 1-2 saat servis dışına çıkıyordum.
yüksek doz antipsikotik verildiği için hastaların çoğu ruh gibi. gündüz servisin yatak odaları kilitli. hastalar salondaki kanepelerde, koltuklarda, sandalyelerde uyukluyorlar
psikiyatristler yatan hastalar tarafından şiddete uğruyor. mavi gömleklilerin ve doktorun hastayı tartaklamasına da tanık oldum.
ilk yattığımda 18 yaşındaydım. büyük kabustu. her gün ağlıyordum beni çıkarın diye koridordan geçen doktorların peşindeydim . bir kadın doktorum kollarına yapışıp onu sarmıştım, saldırmak için değildi benimki can havliyle olmuştu.çok tatlı bir doktordu korkmuştu, sonra bana iğne yaptılar.
korkmana gerek yok hastalara ayaktan tedavide verielnin 2 katı ilaç yükleniyor. saldırgan hasta başka servise götürülür bir de. her hastane çok ağır vaka kabul etmez.
Konu geray tarafından (30-11-2016 Saat 11:15 PM ) değiştirilmiştir.
gömlek giydirme seyrek görülür. asıl görevliler hastalara karşı sert. doktorlar hastayla fazla muhatap olmuyor. ilaç dağıtan görevli ayrı. iğne yapan hemşire ayrı.
doktor ilacı bir dosyaya yazıyor. görevli dosyaya bakıp ilaç dağıtıyor. hastabakıcılar var, müstahdemler var, güvenlik görevlileri var. güvenlik görevlileri servisin içinde değil. gerekirse servisin içine geliyorlar.
zorla tedavi prensibi var. hastanın tedaviye itiraz hakkı yok.
kendine ve çevreye zarar verme kriteri var yatışta.
kendine bakamaz duruma geliyorsun bir de hastalanınca.
psikotik olunca hasta normal olarak antipsikotik veriliyor.
toplan 8 kez yattım ve bir çok şeye tanık oldum ıntentıon, yani kafadan atmıyorum. yeni yatan hasta kontrol alınana kadar bazı vukuatlar yaşanıyor kapalı koğuşlarda.
özledim hastanede yatmayı. geçmiş unutuluyo, sorumluluk yok, ne güzel olurdu atak geçirmek.hayatımı temize çekerdim bir güzel
Yetkileriniz
Yer imleri