benim gibisin.sıkıntı yok.doktora giidp tedaviye4 başlıyorsun ve kitap okumaya başlıyorsun.dini ve siyasi kitapları okuyarak başlayabilrisin.ayrıca kendini karşıcinsi tanrı olarak görme diye telkinde bulun
Merhabalar, karşı cins ile ilgili bir problemim var. Bu problem nereden geliyor bilmiyorum ama kısa bir şekilde özetleyeceğim, sizlerden de bunun için çözüm yolu istiyorum. Yardımcı olursanız şimdiden çok sevinirim.
1) Karşı cins ile konuşurken, hatta genel olarak insanlarla konuşurken acayip heyecanlanıyorum.
2) Karşı cins ile konuşurken çok hareketli oluyorum, sanki küçükken şımarıklık yapan çocuklar olur ya, aynı onlar gibi. Bacaklarımı oynatıyorum, ellerim fazla sallanıyor ve bedenimi kontrol etmeye çalıştıkça, bedenim beni daha da beni kötü duruma sokuyor.
Kısaca karşı cinsin yanındayken çok fazla elim ayağım birbirine dolaşıyor, birde müzik dinleyip dans ederken oluyor. Ben bedenimi kontrol etmekte zorlanıyorum. Stres oluyorum istemsizce.
Sakinleşmeye çalışıyorum, derin nefes alıyorum ama sakinleşemiyorum.
Bunun önüne geçemedim. Yetersizlik inancı var muhtemelen, kendimi düşük, onları kendimden üstün görüyorum.
Bu durum bende heyecan yapıyor, kendime telkinler veriyorum, onlarda ben gibi insan diyorum, heyecanlanacak bir şey yok diyorum ama nafile. Bilinçli bir şekilde kendimi ikna etmeye çalışıyorum ama kendimi ikna da edemiyorum. Çok ilginç bir durum, psikolojiyle yakından ilgili olupta böyle şeyler yaşamak sosyal yaşantımda bana zorluklar veriyor.
Konu Semih tarafından (02-10-2016 Saat 03:13 PM ) değiştirilmiştir.
benim gibisin.sıkıntı yok.doktora giidp tedaviye4 başlıyorsun ve kitap okumaya başlıyorsun.dini ve siyasi kitapları okuyarak başlayabilrisin.ayrıca kendini karşıcinsi tanrı olarak görme diye telkinde bulun
Karşı cins ile diyalogda erkeğe büyük görevler düşüyor. Sen yanaşacaksın, sen tanışma talebinde bulunacaksın, sen kovalayacaksın; kız ya kabul-ya reddedecek, naz yapacak, o isterse bir şeyler olacak. Bu bakımdan tanışma aşamasında, açılma ve iletişim kurma aşamasında erkeklere ağır yükler düşüyor. Heyecanın bundan da olabilir.
Hocam karşı cinsi tanrı görme diye telkinde bulunsam, zaten bilinçaltı ma me eklerini kabul etmiyor. Elimden geldiğince bilgiler edinmeye çalışıyorum, kitap çok fazla okumuyorum ama kitaplık bir durum değil bendeki. Ani bir heyecan, kendimi kontrol edemiyorum sırf bu yüzden.
Teşekkür ederim hocam, güzel yorumunuz için. Dediğinizde haklısınız, toplum olarak karşı cins ile olan ilişkileri çok büyütüyoruz. Yalnız önceden hiç bir şeyi kabul edemiyordum, reddedilince iyice bağlanıp sinirleniyordum. Lise 2'de birisine aşık oldum ve o kişi benimle yine birlikte olmadı. Ona da aşık oldum ve sonra yeter dedim başladım araştırmalar yapmaya. Hatta kızlarla araları bozuk olan arkadaşlarımın ilişkilerini çok düzelttiğim oldu. Kızlara şöyle davran, böyle davran, tavlarsın, ayarlarsın diyorum ve gerçekten onlar beni dinliyorlar ve başarıyorlar.
Yalnız ben adım atmaktan korkuyorum, millete akıl veriyorum ama kendim beceremiyorum. Çünkü aşırı derecede heyecan ve stres beni yönetiyor. Daha önce sokaktan geçen bir çok kızla bile konuşmuştum, hatta bir tanesi bana çiğ köfte ısmarlamıştı. Yanımda birisi olunca o cesaret yine geliyor, başıma bir şey gelirse en azından yanımda birisi var, bir şey olmaz diyorum.
Tek başımayken bir kaç kere açılabildim ama devamını getirmekte çok korkuyorum. Sürekli kendimi yetersiz hissediyorum, acabalar giriyor aklıma. Özellikle okul içerisinde, ya rezil olursam, ya reddedilirsem, ya bir daha kız bulamazsam, ben yetersiz miyim yoksa. Ya arkamdan salak derlerse, ya şu bana yavşadı, iğrenç birisi diye dedikodu çıkarırlarsa diye sürekli düşünceler zihnimde dolaşıyor.
Hele ki rezil olurum, aşağılanırım kaygısı çok fazla.. Geçmişimde çok rezil oldum ve aşağılandım ve hatta ilkokulda kızlardan dayak bile yemiştim, çoğu zamanda reddedilmiştim. Bunlar benim kendime olan güvenimi çok fazla zedeledi. Önceden yanlış davranıyordum, şimdi ise bir çok kişiye akıl veriyorum, nasıl davranacağım konusunda epey bilgi sahibi oldum ama aniden gelen o heyecan ve negatif düşünceler, korkular beni bitiriyor. Sakin ol diyorum, derin nefes alıyorum fayda etmiyor. Terslenmek, aşağılanmak, rezil olmak, reddedilmek. Benim saptadığım temel korkular.
Reddedilebilirsin, hatta reddedilme ihtimalin yüksek. Hele tanımadığın biri ise çok daha yüksek. Reddedilmek kişiyi pes de ettirmemeli, yüzsüzleştirmemeli de. Zaten bu tanışma fasla 25-26 yaşına kadar normal. Sonra pek gitmiyor.
Yer imleri