Gülmeyi Engelleyememek

[dışlanmışkimse]

Merhabalar,

Başlıktan da anlaşılacağı üzere, çok gülen bir insanım. Tabii ki gülmenin iyi bir şey olduğu savunulabilir, ancak bazen beni küçük düşürebiliyor.

Bu bende küçüklüğümden beri var olan bir şey. Örneğin ilkokulda 23 Nisan vb. etkinliklerde sunuculuk yaptığım oluyordu. İki hafta boyunca evde gülmeden saygı duruşunda durma pratiği yapıyordum. Seyirci olsam, bir şekilde kendimi gizleyebilirim ama sunucu olacağım için iyice kaygılanıyordum. Bu tip durumların genelde üstesinden gelmişimdir fakat bana büyük bir stres kaynağı oldukları da aşikardır.

Ek olarak sorunum sadece saygı duruşu gibi ciddiyet gereken hallerle sınırlı değil. Örneğin berbere gitmekte benim için büyük bir stres kaynağı idi. Şuan kendimi tutabilsem de, yine de gülmem geliyor. ''Gülmen geliyorsa gül'' şeklinde bir yanıt değil aradığım. Çünkü ortada gülünecek bir şey yok ve sosyal açıdan bu tip durumlarda insan kendini kolaylıkla durdurabilmelidir. Ben çevremde bunu sürekli görüyorum. Mesela bir espri yapılıyor, herkes esprinin komiklik derecesine göre az ya da çok gülüyor, sonra işlerine devam ediyorlar. Bense kendimi durdurmakta çok zorlanıyorum. Bu espri komik olmak zorunda da değil. Bazen hiç komik olmayan bir espriye de gülüyorum, tabii güldüğüm şey espri değil. Bana komik gelmesinden ziyade, bulunulan durumda gülmem abes kaçabileceği için oluşan baskıdan gülüyorum genelde.


Mesela bir akrabaya akşam yemeğine davetli isek, yemek sofrasına oturduğumuz zamanki o sessizlik içerisinde, kahkahalar atasım geliyor. Deşifre olmamak için kendimi sürekli frenlemem, elimi yüzüme getirmem, üzüntülü şeyler düşünmeye çalışmam gerekiyor. Bu da bir yere gitmemi genelde engelliyor. Çünkü masaya oturmadan saatler önce, o anı düşünüp stres yapmaya başlıyorum.


Arkadaşlarla okey oynuyoruz. Benim huyumu bilen insanlarla oynadığımda hem daha az gülesim geliyor hemde gülmemi durdurmaya çalışmıyorum. Fakat ortamda samimi olmadığım kişilerde olunca, olur olmaz gülüp kendimi rencide olmuş hissetmek istemiyorum hâliyle. Örneğin masada komik bir şey oluyor, normalde çok güleceğim bir şey değil. Fakat o an kendimi haklı bir baskı altında hissettiğim için gülmem geliyor ve onu durdurmakla uğraşıyorum.


Elbette ki bilgi almak için doktora görünmek gerekli ama ben sizlerin tecrübelerini merak ediyorum öncelikle. Benzer durumu yaşayıp psikiyatra giden oldu mu? Bu durum bilinen bir durum mudur? Düzelmesi için ilaç yazılır mı vs. vs.

Teşekkür ederim.

[Ezikkız2]

Bu sorun bir dönem bende de vardı. Seninki kadar olmasa da. Bir keresinde otobüste aklıma bir şey geldi ve gülmeye başladım. İnsanlar tip tip bakmaya başladı. Onlar baktıkça daha çok güldüm. O dönem okulda pek arkadaşım yoktu. Hep yalnızdım. Belki arkasında başka bir şey yatıyordur senin gülme sorunun da. İnsanlar sana yapmacık geliyordur. Belki kafaya taktığın için oluyordur. İnsanların yanındayken gülmekten korktuğun içindir. Bence önemseme ama tabi seni bu kadar etkiliyorsa bir psikoloğa görün yol gösterir.

[devhis]

Kendini çimdikle.

[.cide.]

Bu sorun bende de vardı. bu kadar yoğun değil ama. hala ara sıra oluyor gergin anlarda. mesela geçenlerde bir tanıdığımızın cenaze haberini aldım. kahkaha atmaya başladım. neyse ki ailem vardı yanımda sadece ve onlar pek takmıyorlar bu durumu. dediğim gibi önceden vardı yoğun şekilde, artık yok ama bu sefer de ağlama gibi, tam ağlamak da değil ama 2 3 snlik bir şey, gözlerim doluyor feci şekilde ve sanırım bu geçmeyecek. bazen 2 3 sn değilde daha uzun süreceğini hissediyprum o zaman kendime tırnaklarımı batırıyorum. insanlar görmüyor. doktora çok gittim ama daha ağır sorunlar için. sanırım buna sıra gelmemiş, eğer bir sonuç aldıysan öğğrenmek isterim.