Kimisine bir umut kimisine Bir soru olsun bu yazı

[Dryuni]

Ben yaklaşık 1,5 yıl önce bana göre ağır bir depresif atak geçirdim(sebebi genetik yatkınlık ve sınavlara yaptığım aşırı stres ve okuduğum bölümün zor olması).ilk günler aylar resmen bir yokoluştu benim için;sıfır iştah gece 4 5 gibi iç sıkıntısıyla uyanıp geri uyuyamadığım günler,duygu namına hiç birşey yok gün boyu devam eden iç sıkıntısı,baş Ağrı'sı ,isteksizlik ,yokalan amaçlar ve daha neler neler..hemen bir pskyatriste gittim tabi,ilaçlar faydalı veya değil bir kenara bıraktım en azından size ne olduğunu anlamanız açısından kesinlikle gidilmeli öneririm.ilaç başladı, yaşam değişikliği önerdi(ki o vakte kadar değiştirmen gereken bir yaşamı o isteksizlikle Nasıl yapacaksam).sonra evde tek kalıyordum kalabalık bir yurda çıktım sabrettim ki bence depresyonda en büyük tedavi sabırdır,mecbur sabretceksiniz,hayattan ne kadar istemesem de kopmamaya çalıştım aylar bu şekilde geçti açıkcası;isteksiz mahvolmuş herşeyi yitirmiş ailesini bile sevecek duyguyu bulamayan, üzülmeyen,önemsemeyen,kendisi için depresyona girdiğim zor bir bölümü bitirirken bile sevinemeyen,biri yazmış ya kendi cenazemi görsem üzülmem diye aynen o durumdaydım..şu an ise depresyondan Yaklaşık 1.5 yıl sonra iştah ve uyku adına bir problemim yok(gerçi pek uykum gelmiyor ama idare ediyoruz şükür),hayatımı devam ettirebiliyorum,yani sağlıklı dönemime göre % 70 lerdeyim,istek ve zevk alma duyguları kısmi olarak yerine geldi..yani diyeceğim o ki bende depresyona girdiğim ilk günlerde böyle sitelere girip bir umut aradım şu anda da bu siteye giren depresyonun ilk zaman'larını yaşayan insanlar vardır elbet işte onlara Bi umut olsun bu yazım;depresyon gerileyebiliyor geçebiliyor ümidinizi kaybetmeyin ve bir gün depresyon geçtiğinde bu siteye tekrar girin ve umut bekleyen insanlara umut olun.şimdi de benim bir sorum olacak hala ikindi vakitleri çökkünlüklerim oluyor dedim ya % 70 lerdeyim acaba gün gelecek ve tamamen kurtulabilecek miyim??

[osmangazi]

Depresyon zor bir süreç ancak belirttiğin gibi geçici bir durum bu ilaçla ya da ilaçsız geçecek. Zor veya daha kolay ilaç bu işe yarıyor. Her insan yaşamının belli dönemlerinde psikolojik rahatsızlık geçirip sonra hayatına devam edebiliyor bir daha rahatsızlanmıyor. Ömür boyu çekenler de var ama ömür boyu depresyon diye birşey yok. Ataklar, alevlenme dönemleri doğru tedavi ile ilaçla normal insanlardan hiç bir farkı kalmıyor. Sadece özel günlerde hastanede yatış gerekebiliyor o kadar.

[bayraktaroglu.b]

Bunların hepsi geçecek ama bizde bıraktığı izler olacak ve onlar hep kalıcak

[miskin oğlan]

Ben yaklaşık 1,5 yıl önce bana göre ağır bir depresif atak geçirdim(sebebi genetik yatkınlık ve sınavlara yaptığım aşırı stres ve okuduğum bölümün zor olması).ilk günler aylar resmen bir yokoluştu benim için;sıfır iştah gece 4 5 gibi iç sıkıntısıyla uyanıp geri uyuyamadığım günler,duygu namına hiç birşey yok gün boyu devam eden iç sıkıntısı,baş Ağrı'sı ,isteksizlik ,yokalan amaçlar ve daha neler neler..hemen bir pskyatriste gittim tabi,ilaçlar faydalı veya değil bir kenara bıraktım en azından size ne olduğunu anlamanız açısından kesinlikle gidilmeli öneririm.ilaç başladı, yaşam değişikliği önerdi(ki o vakte kadar değiştirmen gereken bir yaşamı o isteksizlikle Nasıl yapacaksam).sonra evde tek kalıyordum kalabalık bir yurda çıktım sabrettim ki bence depresyonda en büyük tedavi sabırdır,mecbur sabretceksiniz,hayattan ne kadar istemesem de kopmamaya çalıştım aylar bu şekilde geçti açıkcası;isteksiz mahvolmuş herşeyi yitirmiş ailesini bile sevecek duyguyu bulamayan, üzülmeyen,önemsemeyen,kendisi için depresyona girdiğim zor bir bölümü bitirirken bile sevinemeyen,biri yazmış ya kendi cenazemi görsem üzülmem diye aynen o durumdaydım..şu an ise depresyondan Yaklaşık 1.5 yıl sonra iştah ve uyku adına bir problemim yok(gerçi pek uykum gelmiyor ama idare ediyoruz şükür),hayatımı devam ettirebiliyorum,yani sağlıklı dönemime göre % 70 lerdeyim,istek ve zevk alma duyguları kısmi olarak yerine geldi..yani diyeceğim o ki bende depresyona girdiğim ilk günlerde böyle sitelere girip bir umut aradım şu anda da bu siteye giren depresyonun ilk zaman'larını yaşayan insanlar vardır elbet işte onlara Bi umut olsun bu yazım;depresyon gerileyebiliyor geçebiliyor ümidinizi kaybetmeyin ve bir gün depresyon geçtiğinde bu siteye tekrar girin ve umut bekleyen insanlara umut olun.şimdi de benim bir sorum olacak hala ikindi vakitleri çökkünlüklerim oluyor dedim ya % 70 lerdeyim acaba gün gelecek ve tamamen kurtulabilecek miyim??

böylesine güçlü ve özgüvenli bi insan olduğun için kurtulacaksın bence. Maşallah diyim ne olur ne olmaz
hastalık domino etkisi yapmadan bir an önce o ikindideki durumunu kafana takmamaya çalış. o saatte uyumamalısın,kötü olduğu söylenir. kendini oyalayacak birşeyler yap. yürüyüş olabilir

[ningishzida]

Geçmiş olsun, bu tür hikayeleri duymak güzel. Bahsettiğin vakitlerde kendine bir meşguliyet bulabilirsin. Ne bileyim, kitap okumak olur, spor olur vs.

[yabanci]

Bende de major depresyon ve anksiyete. Giris.nedenlerimiz de ayni. Bende bir de kotu anne baba iliskisi vardi. Stresli sinav donemi anksiyetemi tetikledi ve beni depresyona soktu. Bir kac kez tedavi aldim ama hep yarim biraktimtim diye simdi yeniden nuksetti. Daha kotu sekilde. Ailem de hep ilac kullanmama karsi ama hic tedavi gormedikce de bu sey daha da ilerliyor ve dibe vuruyosun. O yuzden.bence tedavi onemli, ana yalnizca ilac tedavisi de yetersiz kaliyor, simdilerde psikoterapi yontemleri ile ilgileniyorum. Daha basvurmadim ama,ailemi yola getirmek zor.

[Dryuni]

Bunların hepsi geçecek ama bizde bıraktığı izler olacak ve onlar hep kalıcak

Muhakkak ki en ufak yaraların bile izi kalır ama o izle de yaşanılabilir hem de daha dikkatli

[Dryuni]

böylesine güçlü ve özgüvenli bi insan olduğun için kurtulacaksın bence. Maşallah diyim ne olur ne olmaz
hastalık domino etkisi yapmadan bir an önce o ikindideki durumunu kafana takmamaya çalış. o saatte uyumamalısın,kötü olduğu söylenir. kendini oyalayacak birşeyler yap. yürüyüş olabilir

Tekkürler,o saatteki düşüşlerim değil aslında hayati genel olarak daha hissiz yaşıyorum daha yüzeysel ,umarım tekrar duygularım eskisi gibi dolgunlaşır.

[Dryuni]

Bende de major depresyon ve anksiyete. Giris.nedenlerimiz de ayni. Bende bir de kotu anne baba iliskisi vardi. Stresli sinav donemi anksiyetemi tetikledi ve beni depresyona soktu. Bir kac kez tedavi aldim ama hep yarim biraktimtim diye simdi yeniden nuksetti. Daha kotu sekilde. Ailem de hep ilac kullanmama karsi ama hic tedavi gormedikce de bu sey daha da ilerliyor ve dibe vuruyosun. O yuzden.bence tedavi onemli, ana yalnizca ilac tedavisi de yetersiz kaliyor, simdilerde psikoterapi yontemleri ile ilgileniyorum. Daha basvurmadim ama,ailemi yola getirmek zor.

Aynen ilaç tedavisi yetersiz kalabilir Bi şekilde psikoterapi de alman gerekli,bunlar süreci hızlandırır ama şart değil ikiside