yalnız insan merdivendir

[Firar9]

evet, yalnız insan merdivendir/hiç bir yere ulaşmayan.
şunu farkettim: galiba rahatsızlığımı kabullenmiyorum. rahatsızlık beni yoğun bir yalnızlığa hapsetti. gönüllü bir yalnızlık...ağır yüklere alışmış gibi yaşamak. insanlardan kaçmak. gizlenmek. hayallerle örülmüş bir örümcek ağı yaratmak. ve bu ağın ansızın bir süpürgeye takılıp kaybolmasıyla bilinmeyen yerlere savrulmak.

ne kullandığım ilaçlar, ne bozulan ilişkiler, ne yitip giden amaçlar rahatsızlığıma kanıt olamıyor benim için. herkesin yalnızlığı kendine özgü belki. benim yalnızlığım fazla çaresiz, fazla uçsuz bucaksız. ve tatminsizlik.

acaba yaşıyor muyum? kendimi anlayabiliyor muyum? kendim için bir değer miyim? yoksa hırpalanıp, itilmiş bir çocukluğun devamını kendi ellerimle bugüne taşıyan ben miyim? her şey hızlı, her iş araracele derken her yanım yara bere.

[ningishzida]

Aslında o merdiven insanın özüne doğru yaptığı bir yolculuğun basamakları. Her basamakta kendinizle ilgili yeni bir özellik keşfediyorsunuz. Farkında olmadığımız o kadar çok şey var ki içimizde, bunlar adeta gizli bir hazine gibi keşfedilmeyi bekliyor. Yalnızlık bunun için bulunmaz bir nimet. Bence her insan belli dönemlerde kendini toplumdan soyutlayarak kendi iç yolculuğuna çıkmalı. Fakat bu durumu da abartmamak lazım, sonuçta insan sosyal bir varlık ve bunu göz ardı etmek kişiyi uçsuz bucaksız bir yalnızlığa ve dolayısıyla depresyona iter. Her şey kararında güzel.

[dreamer8]

Güzel yazıyorsun, duyguların derin, ifaden başarılı. Fakat, nasıl ki her insanın ağrıyı algılama eşiği türlü türlüdür, bir başkasının bedenine geçmeden, o kişinin çektiği ağrıyı hissedemeyeceğin gibi; bir başkasının ruhuna geçmeden de o kişinin yaşadığı yalnızlık ve boşluğu hissedemezsin. Yalnızlıktan ruhu değişmiş yalnızlık profesörleri var etrafta. Senden çok daha fazla yalnızlar var ve bunların yalnızlıklarını yüzlerine baktığında anlayamıyorsun bile. Bir süreç, bir evrim, bir değişim yaşıyorsun. Bence çok güzel olgunlaşacak ve kıvamını bulmuş erdemli bir bilge olacaksın.

[Firar9]

inşallah teşekkür ederim.

[bayraktaroglu.b]

Zamanla alışıyor insan o ağır yüklere ben bunu daha önce yaşadım diyorsun ben alışkınım diyorsun ama yinede yaralamadan geçmiyor yine yaralanıyorsun. O soruları bende çok soruyorum kendime ama hiçbir zaman cevap veremiyorum herşey birdenbire oluyor birdenbire bir hayal kuruyorsun belki mutlu oluyorsun sonra birdenbire herşey yok olup gidiyor ama sen orada öylece kalıyorsun nasıl olduğunu anlamıyorsun bile yetişemiyorsun hep bir şey eksiliyor senden yerine koyamıyorsun bir film bir şarkı bir cümle bir bakış bir gülüş bir insan o kadar etkiliyor ki herşeyi ya yıkılıp paramparça oluyorsun ya da tekrar umut etmeye başlıyorsun belki bu sefer diyorsun. Çok fazla yaramız var yara üstünde yara var sanki ama hiç gücümüz yok.

[Pasaklı Kontes]

Hangi acıma,hangi kaybetmiş olduğum ve bir daha yerine koymaya çalışırken bu sefer daha uzaklarda aramaya başladığım ,bazen de aramaktan yorgun düşüp arayamadığım,vazgeçtiğim duygularıma üzüleyim bilemiyorum..dipsiz bir kuyuda yaşıyorum sanki.sonra biri geliyor gel seni kurtarayım diyor hoop ipi atıyor aşağıya ve çekiyor beni yukarıya..ama attıpı ip boynumda işte sorun orda.öldürüyor beni bilerek ya da bilmeyerek..böyle de bir şanssızlık işte benimkisi.senin merdivenlerin benim de kuyularım..o yüzden hissettikelrini anlıyorum ama çare bulamıyorum ..

[ningishzida]

@Pasaklı Kontes Merdivenler iki yönlüdür. Ya yukarıya, hayallerine ve geleceğe doğru yol alırsın ya da geçmişe ve özüne doğru bir yolculuğa çıkarsın. Bunları birbirinden bağımsız düşünemeyiz. Birini ihmal ettiğimizde diğeri yarım kalır. Bu sebeple kuyu diye tarif ettiğin şey aslında karanlıkta gizlenmiş olan iç dünyan ve bunu keşfetmek için sadece bir mum yakman yeterli.

[Pasaklı Kontes]

@Pasaklı Kontes Merdivenler iki yönlüdür. Ya yukarıya, hayallerine ve geleceğe doğru yol alırsın ya da geçmişe ve özüne doğru bir yolculuğa çıkarsın. Bunları birbirinden bağımsız düşünemeyiz. Birini ihmal ettiğimizde diğeri yarım kalır. Bu sebeple kuyu diye tarif ettiğin şey aslında karanlıkta gizlenmiş olan iç dünyan ve bunu keşfetmek için sadece bir mum yakman yeterli.

Evet sadece bir mum..çok basit ama yaşadıklarım gözümde büyüttü galiba bu basit durumu.ne yapalım geçecek , lakin o vakit bu vakit değil heralde

[Firar9]

gün içinnde bi şeyleri dert ettiğimde yapmam gereken işleri yapmak istemediğimde örneğin, rahatsız olduğumu hatırlatıyorum ve suçluluk duymaktan kurtuluyorum. biraz biraz kabullendim rahatsız olduğumu. eskiden her ilaç yutarken akşamları içim burkulurdu neden diye ve hep ilacı bir gün bırakacağımı sanırdım. ömür boyu kullanmayı kabul edeli bir 10 yıl oluyor. rahatsız olmamız bizim suçumuz değil.

diğer insanlardan farklı olduğumu düşünmekten de vazgeçersem insanlardan kaçmamayı da başarırım belki. en zoru... belki de hayatı ve kendimi olduğu gibi kabullenmek daha kolay. kimsesizler mezarlığına gömülmekte olur ne farkeder ki.

[Pasaklı Kontes]

gün içinnde bi şeyleri dert ettiğimde yapmam gereken işleri yapmak istemediğimde örneğin, rahatsız olduğumu hatırlatıyorum ve suçluluk duymaktan kurtuluyorum. biraz biraz kabullendim rahatsız olduğumu. eskiden her ilaç yutarken akşamları içim burkulurdu neden diye ve hep ilacı bir gün bırakacağımı sanırdım. ömür boyu kullanmayı kabul edeli bir 10 yıl oluyor. rahatsız olmamız bizim suçumuz değil.

diğer insanlardan farklı olduğumu düşünmekten de vazgeçersem insanlardan kaçmamayı da başarırım belki. en zoru... belki de hayatı ve kendimi olduğu gibi kabullenmek daha kolay. kimsesizler mezarlığına gömülmekte olur ne farkeder ki.

( yine de öyle deme ya...biz en çok hakedenleriz mutluluğu bence ve bir gün bizim için de günler güzel olacaktır olmalı ..kimsenin anlaması gerekmiyor biz içimizi bilelim özümüzü kaybetmeyelim yeter.