Olmadığın biri gibi davranmaya çalışmak, kişilik çatışması yaşamana neden olabilir.
Olay: Eleştiriye dayanamamak, diğer insanlardan kendimi yetersiz hissetmem, her an kötü bir şey olacak diye korkmak, herkese kendimi ispatlamaya çalışmam
duygu: Heyecan, korku, kaygı
düşünce: İnsanların karşısında kendimi çok özgüvenli göstermeliyim, kendimi özgüvenli göstermezsem ezik biri olup bana saldırırlar, bana kötü sözler söylerler, kavga ederiz.
destekleyen kanıt: Defalarca başıma geldi böyle olaylar, bu zamana kadar hep ezik oldum ve herkes acımasızca ezdi beni. Ben bunu sakladığımda kendimi özgüvenli gösterdiğimde insanlar benden korktular.
desteklemeyen kanıt: Arkadaşım olsa kendin ol, yeteneklerini geliştir, sonra insanlara kendini ispatla ve diğer insanlarda insan, sende insansın, kötü bir şey olmaz, bunu korkularınla sen yayıyorsun.
alternatif düşünce: ??
Alternatif düşünce bulamadım. Bunun için yardımcı olur musunuz ?
Olmadığın biri gibi davranmaya çalışmak, kişilik çatışması yaşamana neden olabilir.
Kardeşimde de aynisindan vat annem pompaladı bunu hep.onda bi düzelme olacağını sanmıyorum.karaktersiz karaktersiz yasiyor.hala psikiyatristin ne teşhis koyduğu kayıp.kaybederken kazanabileceğin erdemine sahip olursan yenersin.erdemler edinmek de ruhu eğitmekle olur.bu kompleks seni sadece strese paniğe doyumsuzluga zorlar
.hataların normal dogal olduğunu kimseye kendimizi anlatmal zorunda olmadığımızı kıçımızı yirtsak da beyinlerinin algilama kapasitesi yada işlerine geldigi gibi anladiklarina üzülmemeyi.öğrenmen lazım.
Ben alternatif düşünce istemiştim. Olmadığım biri gibi davranma durumu, kişilik çatışmasına zaten neden oluyor.
Olduğum biri gibi olduğumda ise özgüvensiz ve aşağılık, yetersiz hissediyorum kendimi. Haliyle bu da doğru bir durum değil.
Bu kompleks beni evet, strese, paniğe ve doyumsuzluğa zorluyor ama ben bilişsel olarak kendimi buna ikna edemiyorum. Hata yapmak normal, işlerine geldikleri gibi anlarlar evet ama benim o anlık hissettiğim duygu durumları oluyor.
O duygu durumlarını yaşadığımda hiç bir şey düşünemez hale geliyorum. Eleştirileri kavga nedeniymiş gibi algılıyorum, azar işitince ağlayasım geliyor ve o kişileri öldüresim geliyor. Öfkeleniyorum, bir daha o insanların suratlarına bakmak istemiyorum. Her yerde kendimi ispatlamaya çalışıyorum, kendimi ispatladığımda kendimi aşırı özgüvenli hissediyorum. İspatlayamadığımda ise insan bile değilmişim gibi hissediyorum.
Bu olay öyle bir olay ki; Utangaç olduğum için insanlara konuşmalarımla hiç bir şey katamıyorum diye düşünüyorum + bari yaptığım işlerle kendimi göstereyim diyorum, onlarla da bir şeyler katamayınca kendimi yetersiz ve değersiz hissediyorum. Kendime dediğim şu; Ne boka yarıyorum ki o zaman ben, ben insanlardan utanıyorum, hemde yaptığım işlerle de bir şeyler katamıyorsam, milleti sömürmeye mi geldim ben bu dünyaya diye düşünüyorum.
Ne yaparsam yapayım, hep yetersiz ve değersiz görüyorum kendimi.
Yani beni yöneten bir takım düşünceler var.
Kendimi yetersiz ve değersiz görmemek için ne yapmam gerekiyor.
Konu Semih tarafından (07-08-2016 Saat 04:57 PM ) değiştirilmiştir.
Sevdiğin bir işte ilerleme hedefine ynel. Enerji ni çok önemli o hedefe ulaşmak için harca.insanların saygısını kazanmayı önemseme.el attigin her işin en iyisini yap ama kendin için.önemli olan tek şey sensin.içindeki pirlantayi gorebilirsen sorun çözülür. Nasıl bir çocukluk geçirdim merak ediyorum?
Konu brcsrc tarafından (07-08-2016 Saat 07:47 PM ) değiştirilmiştir.
Sana yaşamak için yüksek doz gamsizlik lazim bazen bir seyle mücadele etmek için onu görmezden gelmek degil onun seni etkilemediğini dusunmektir.eleştiri seni eleştiren kişiyi kuşbaşı doğrayacakmışsın hissettiriyorsa.elinden karşı bir atak gelmesi mümkün değilse.orayı derhal terket. Sakin sessiz bir köşe de derin derin nefes al içinden ağlamak geliyorsa ağla sonra sakinles ve aklına bu zamana kadar tek senin yapabildiğin seyleri getir.pişmanlık larini getirip daha bir sinirini harlama.mutlaka vardır az olsun çok olsun böyle şeyler böyle caresiz hisler mutlaka geçecek kimse sonsuza kadar böyle hissetmez.biz insanlar sonsuzu bilemeyiz.
Şuan ben 21 yaşındayım, hayallerim var oyuncu olmak, tiyatro yeteneğime çok güveniyorum, müzik yeteneğimi de arttıracağım tabii ki ama ne yaptıysam ne denediysem olmadı. Her yaptığım işin en iyisini yapmaya çalışıyorum ama insanlar birden gelip bana yükleniyorlar, ilk başlarda kendi değerimi yansıtamıyorum, herkesin her dediğine evet diyorum, kendi sınırlarımı çizmediğim içinde insanlar bana yükleniyorlar. Çabuk samimiyet kuruyorum böyle olmaması için ama yine yükleniyorlar.
Konu Semih tarafından (07-08-2016 Saat 07:56 PM ) değiştirilmiştir.
Ben küçüklüğümden beri bu duyguları yaşıyorum. Bu yüzden çabuk kurtulmak için uğraşıyorum. 4. Sınıfı hatırlıyorum, yine aynıydım ben. Yani hiç değişiklik olmadı. Okul'a başladığım günden beri bütün terslikler beni buldu. Arkadaşlarımla aram bozuldu sürekli, öğretmenlerim azarladı, ailem azarladı, sürekli dışlanma, sürekli baskılanma, o his hala var içimde. Şuanda o hisler beni köle haline getirmiş yönetiyorlar. O geçmişin verdiği hisler hala dolaşıyor. Geçmiş geçmişte kalmış, düzelir demek kolay ama sağlam bi terapi lazım, sağlam bi müdahale lazım. Çünkü gerçekten tavsiye vermek aşırı kolay, önemli olan bunu çözebilmek. Ben kendimi bu şekilde görmek istemiyorum, benim hayatım iyi olsa şuan bi oyuncu veya müzisyen olurdum. Dilediğim kız ile sevgili olurdum, çünkü bu potansiyeller bende var ama korkular beni yönettiği için gerçekleştiremiyorum. İşin sinir bozan noktası burası. O kadar eğitimler aldım, kendime teknikler uyguladım o kadar, fasa fiso. 3 senedir uğraşıyorum kendimle. Bu arada ağlayamıyorum bile, o kadar garip ki, hayal kurarken, ağlarken bile korku hali. Kim, nasıl, nerede, ne zaman, hangi olayda bu korku aşılandı bana, hiç bilmiyorum.
Konu Semih tarafından (07-08-2016 Saat 08:01 PM ) değiştirilmiştir.
semih sen baya farklı telden çalışıyosun gibi geldi bana verecek cevap bulamıyorum
''Genelde öyle olur dostum. Hayat, mutsuzluk fonunun üzerine mutluluk kırıntıları dökülmüş bir resim gibidir. Normal olan mutsuz olman zaten. Mutlu olman anormaldi.''
dreamer8
Ne yönden hocam ? Bu yazdıklarımın sonucu aşağılık kompleksine çıkmaz mı ? Duygusal olarak çok yükler taşıdım, çok uğraştım kendimi değiştirmek için ama beceremedim.
Yer imleri