Alıntı4teki madde aşağılık kompleksi olabilir
Merak ettiğim bazı konular
Merhabalar.. Forumunuza yeni katıldım.. Psikoloji ile çok yakından ilgileniyorum. İlgim var. Bir çok eğitimlerde aldım bu zamana kadar ama merak ettiğim ufak tefek şeyleri bu başlık altında sormayı uygun gördüm. Özel fobi yazdığı için, eğer yeri burası değilse kusura bakmayın.. Bir psikoterapiste mesaj attığımda, sosyal fobi olduğunu da söylemişti bu durumların. Ve onaylanmama korkusu yatar temelinde demişti.
1) İnsanlardan gelen sert tepkilere karşı aşırı bir tepki vermek: Normal bir eleştiriye bile vücudum tepki veriyor. Birde sert eleştiri olduğunda bu durum daha fazla oluyor. Yani bir insan bana kötü kötü baktığında, bana kötü bir laf söylediğinde, bana kötü bir hareket yaptığında o insana bir daha asla ısınamıyorum. (Kimse ısınamaz bu normal diyeceksiniz belki) ama benim vücudumda birden stres, aşırı derecede devreye giriyor bu durumda. O kişiyi öldüresim geliyor veya aşırı derecede korku ve öfke durumu oluşuyor. Kötü bir şeyin olmasından korkuyorum. Bunun farkındayım ama önüne geçemedim nedense.
2) İnsanlarla çok çabuk samimiyet kuruyorum, insanlarla uğraşıyorum, dalga geçiyorum, hemen ilk günden samimiyetin dibine vuruyorum. Daha sonra insanlar bunu kaldıramıyorlar ve kavga etmeye başlıyoruz. Nedenini anlamış değilim ama içsel olarak bir enerji geliyor ve git insanlarla uğraş, dalga geç, şımar ve insanların ilgisini çek sürekli diyor.
3) Hiperaktivite; Kendi içime sığamıyorum. Sanki sürekli adrenalin yaşıyormuş gibiyim, böyle bir şeyin korkusunu kaygısını yaşıyorum ama o korku veya kaygıyı henüz bulabilmiş değilim. Ayrıca sürekli bacak sallama ve bir yerlere zıplama hoplama şımarma, ilgi ve dikkat çekme ihtiyacı oluyor. 2. sorumda da yazmıştım bunu.
4) Kendimi ifade edebiliyorum normalde ama durumdan duruma değişiyor. Özellikle karşı cins ile konuşurken ve bir yerlere gelmiş yüksek rütbeli, disiplin sahibi insanlarla konuştuğumda bu durum daha artıyor, nedenini hala anlayabilmiş değilim. Aşırı derecede heyecanlanıyorum, belli etmemeye çalıştığımda ise kasılıyorum istemsizce. Nasıl hareket edeceğimi bilmiyorum. İnsanları gözümde çok fazla büyütüyorum.
5) Üzerimde aşırı bir heyecan var, mutluluğumu aniden hızlı hızlı yaşayıp, sonra diğer günler mutlu olamıyorum.
6) Hayal kuramıyorum. İmgeleme yapamıyorum. Hayal kurmak istiyorum ama her taraf kap karanlık.
Bu sorduğum sorular için alternatif düşünce yapılarını ve çözüm önerilerini belirtirseniz çok sevinirim. Çünkü bu durumları artık çözmeye ihtiyacım var.
4teki madde aşağılık kompleksi olabilir
''Genelde öyle olur dostum. Hayat, mutsuzluk fonunun üzerine mutluluk kırıntıları dökülmüş bir resim gibidir. Normal olan mutsuz olman zaten. Mutlu olman anormaldi.''
dreamer8
Allah razı olsun senden hocam be. Valla bunu duymak bile aydınlattı beni. En azından kendi sorunumun farkına vardım. Sadece 4'teki madde değil. Aslında çoğu maddelerde bu kapıya çıkıyornickname Nickli Üyeden Alıntı
Şimdi çözüm yollarına geçme vakti..
evet çoğu kapı ona çıkıyor cidden fakat çöZüm yolu için bişey diyemicem çünkü aynı sorundan bende müZdaribim ve daha aşamadım
''Genelde öyle olur dostum. Hayat, mutsuzluk fonunun üzerine mutluluk kırıntıları dökülmüş bir resim gibidir. Normal olan mutsuz olman zaten. Mutlu olman anormaldi.''
dreamer8
Merhaba Semih, bende de yazdıklarına benzer şeyler var ama insanlarla çabuk kaynaşabilmen ilginç. Bu konularda eğitim aldığını yazmışsın nasıl bir eğitim aldın?
Yaşam koçluğu, nlp+eft+reiki+bilişsel davranışçı terapi eğitimleri aldım.
1) İnsanlarla rahatlıkla konuşuyorum ama konuşurken acaba yetersiz miyim ben diye kendimi sorguluyorum. Çünkü insanların beni sevmesi istemesi için onlara bir şeyler katmam gerektiğine inanıyorum. Bir şeyler katamadığımda kendimi değersiz hissediyorum. Kısaca insanların beni sevmesi ve değer vermesi için ilgi çekmem lazım inancına sahibim. İlgi çekmezsem yalnız kalırım düşüncesi var. Yalnız kalırsam hayallerime ulaşamam, hayallerime ulaşamazsam hayatta ben niye yaşıyorum diye sorgulamaya başlarım.
2) Aşağılık kompleksi var, bunu saklamaya çalışıyorum. Kendimi gereğinden fazla özgüvenli gösteriyorum ve insanlar beni çok önemli biriymişim gibi zannediyorlar.
3) Birisi kötü bir eleştiri yaptığında öfkeleniyorum, beni eleştiren kişilerin beni sevmediğini düşünüyorum ve bu düşünceden sonra onlara karşı kızgınlık oluşuyor.
4) Eleştirilmemek için kendimi gereğinden fazla zorluyorum, eleştirilmek gereğinden fazla canımı acıtıyor.
5) İnsanların beni eleştirmemesi için, bende birilerini eleştirmiyorum, bende birilerine kötü söz söylemiyorum. Aşırı samimiyet kuruyorum, kendi çizgimi belirlemiyorum, ama bu sefer onlar bana kötü sözler söylüyorlar. Sonra ben ona böyle sözler söylemedim ama o bana söyledi diyip, o kişiye karşı düşmanlık besliyorum.
6) Karşı cinsin bana ilgisi olmasına rağmen, ben kendime değer vermediğim için, adım atmaktan korkuyorum. Adım atarsam rezil olurum, eleştirilirim, beni kabul etmezler, benim arkamdan kötü şeyler söylerler, adım çıkar. Ben insanların bana kötü bakmasını istemiyorum.
Bunlar çok ağır bir vaka olmasa da, ilişkilerimde bana sağlam zorluklar veriyor. Yine sokaktan geçen bir insandan çakmak isteyebiliyorum, bu cesarete sahibim. İnsanlara soru sorabilecek cesarete sahibim ama bu olaylar beni çok etkiliyor. Bu yüzden insanlarla kötü olmaktan hep korkuyorum ve hepte kötü oluyorum. Beni isteyen arkadaşlarımı da ben istemiyorum, çünkü iyi bir yerlere gelmek istiyorum, potansiyelim var ama korkularım yüzünden adım atamıyorum. Girdiğim ortamlarda çok dikkatli davranmaya çalışıyorum, bazen ne kadar dikkatli davransamda bir yerde ilgi çekmeye çalışıyorum, şımarmaya çalışıyorum, bu sefer yine aramız bozuluyor oradaki insanlarla. Böyle değişik birşey işte.
Mükemmelliyetçisin bence semih hep en iyi olmam lazım hiç hata yapmamam lazım die düşünüyorsun bende de var ama çözüm ne bilmiyorum sen bi de o kadar eğitim almışsın bende çok okudum kitap öğrenmek yetmiyor ya malesef uygulama zor
Sıkıntı buradan anlatılınca yokmuş gibi gözüküyor, ancak çakralarla ilgili bilginiz varsa, solar plexus çakramda o kadar çok acı var ki ve dik oturamıyorum. Bu aşağılık, eziklik psikolojisi bedenimde bile belirti veriyor. Her gün yataktan acı çekerek uyanıyorum. Hayatımda kız arkadaşı edinmekte zorluk yaşıyorum, bunu etkiliyor. Mükemmelliyetçilikten ziyade, ben insanlarda normal olan şeylerin bende olmasını istiyorum. Karşı cinsi gördüğüm zaman bile acı çekiyorum, bedenimde mide çakramda acayip bir acı oluşuyor. Yani bu psikolojik belirtilerin yanında bedenimin acı çekmesi en çok beni üzen ve bu kaygılar benim anda kalmamı zorlaştırıyor. Dikkat dağınıklığım oluşuyor. Uyuyamıyorum. Hayal kuramıyorum. Korkuyorum bir şeylerden ve bir şeylerin acısını çekiyorum ama hiç anlayabilmiş değilim. Benden üstün olan insanların yanında kendimi özgüvenli gösteriyorum, egomdan destek alıyorum, eğer o desteği almazsam bu sefer çok pasif kalıyorum. Çok utangaç ve konuşamaz hale geliyorum. Egomdan destek aldığımda cesaretliymiş gibi gözüküyorum ve başarıyorum bir şeyler ama o desteği almadığımda kısacası kendim olduğumda acayip pasif kalıyorum. O desteği de şuradan alıyorum; Bütün bunların farkındayım, cesaretli insan nasıl gözükür, nasıl konuşur, nasıl davranır, nasıl oturur, bunları bildiğim için sadece bilgilerimi uyguluyorum. Kendim olduğumda pasifim.
Konu Semih tarafından (07-08-2016 Saat 07:36 PM ) değiştirilmiştir.
Estağfurullah öyle algılamadım tabii ki, sadece onu da belirtmek istedim. Tabii ki herkes bizim gibi insan, herkes hissedebilir, hatta en üst düzeyde insanlarda bile korkular olabilir, kimse 4-4'lük değildir. Yalnız şu durum var sakat olmayan herkes sokakta dimdik yürüyor, göğsünü kabarta kabarta, kendinden emin, kendine güvenli, hiç bir bok olmasalar bile dünya onlarınmış gibi insanlar yürüyorlar. Zevk alarak yaşıyorlar, kimi insanların suratında mutluluk, kimisinde acı var, benim hep acı var suratımda. Aynada tipime baktığımda normal bakışım bile acılı acılı, o beni durduran bir şeyler var ama neyin beni durdurduğunu anlayamıyorum. Çok uğraştım bu zamana kadar, çok teknik denedim. Kişisel gelişimcilerle konuştum, eğitimler aldım ama gene dönüp dolaşıp geldiğim yer aynı. Hani ayahuasca çayı bile içtim, o bile fayda etmedi. Bu yüzden kafamda aşırı derece karışıyor. Elimden gelenin fazlasını yaptım. Ben kendimi bildim bileli bu sorunları yaşıyormuşum aslında. Bu sorunun mutlaka bir kökü, bir temeli vardır. O temeli bulmak benim asıl aradığım şey. Onu bulduktan sonra zaten özgürleşirim bir şekilde. Yani elimde çok fazla yeteneğimde var, elimden bir çok işte geliyor. Yalnız kendimi her şeye rağmen, değersizmiş ve yetersizmiş gibi hissediyorum ve durduk yere acı çekiyorum.
Evet haklısınız hocam, müziği kendim çok seviyorum, içimden müzik yapmak geliyor ama müzikten para kazanmayacağım tabii ki. Hobi olarak kalacak bu. Oyunculuktan para kazanırım belki, şuan petrol'de çalışacağım.
Benim problemim şu; Dik yürüyememek, her sabah kalktığımda acı hissetmek bedenimde, güzel bir bayan gördüğümde de o acıyı hissediyorum. Daha sonra arkadaşlarım var ama farklı arkadaşlar edinmek istiyorum, yeni arkadaşlar edindikten sonra çabuk samimiyet kuruyorum. Saçma sapan hareketler yapıyorum ve kendimden soğutuyorum durduk yere ve sonra insanlar bana kötü bir şey söylediklerinde de alınıyorum ama bilinçsizce yapıyorum bu hareketleri. Kendimi olduğumdan daha özgüvenli göstermeye çalışıyorum. Kısaca durduk yere acı çekiyorum ve insan ilişkilerim düzgün değil. Hiç bir kızı sevemiyorum. Ağlayamıyorum, Hayal kuramıyorum. Çok düşünmekten küçüklükten beri uyuyamıyorum. Sorunlar bunlar, aslında istediğim zaman sosyalleşebilirim ama ben kendimi artık tanımaya başladım. Dediğim gibi bilinçaltım beni yönetiyor ama ne tür bi inanca sahibim anlayabilmiş değilim. Neden bunları yapıyorum bilmiyorum, çok huzursuzluk veriyor bu durum bana.
Yetkileriniz
Yer imleri