ay herkes hayattan kopuk mu yani hasta olunca ?
psikolojik sorunuyla iş hayatı ile ayrı savaşanlar yazsın nelere yapıyorsunuz.
ay herkes hayattan kopuk mu yani hasta olunca ?
ben söyleyeyim.14 yaşında aklı çüklünde olan herkes sadece tarz değiştirip yine aklı çükünde devam ediyor.ergenken daha çok mıçıyorum çok şekilim kafasında olanlar aynen devam.bizde doktor mühendis dedin mi akan sular durur.uzmanlığı hangi daldır gerek yok.yeterki olsun.ben işim gereği mühendislerle daha çok haşır neşirim.kimisi yüksek lisans yapmış fizik kimya biyoloji bilgisi var ama hiç üzerinde göstermiyor kimisi alanı olmayan mühendisliği bile ben mühendisim bilirm kafasında.bu tabiki insanın moralini bozuyor.bel altı muhabbet erkekelr arasıdna asla bitmez.daha da ileri gidip b... çıkarırlar.büyük çoğunluk bu yönde.insnaalrın ne olduğu belli oluyor zaten.teknik olarak ne yaptığınız zeere önemli değil.üst yönetime hitap şekliniz önemli.yoksa yansın dünya.bi kaç kez sinir krizi geçirdim.40 yaşında adamın ,ben 28, bana dışarı gel halledelim demesi süperdi.üstleik bu adam yönetici.hesap edin artık.
psikolojik sorunun olduğunu hatırlattıklarında kötü oluyor.
diğer insanlardan farklı olduğumu hissederek çalışmıyorum.
Güzel bir konu açmışsın. Hem psikolojik sorunlar, hem insanlarla uğraşmak, iş ve iş yeri stresi. Hayata zaten 3-0 yenik başlıyoruz. Hayatın kendi stresi yetmiyormuş gibi bir de hastalıklarla mücadele etmek çok çok zor. Kolumuz kanadımız kırık, yaralı vaziyette çırpınıyoruz. Çok ağır ve zor. Anlatamam
konu stigma ile de ilgili.
damgalanmamak için uzun zaman ilaçlarımı kendim tedarik ettim.
devletin stigmaya karşı önlem alması şart.
aids olan kişiler için de aynı durum geçerli.
hastalığın çalışılan kurumdan haberdar olmaması için önlemler alınabilir fakat böyle bir incelikli yasa yok sanırım.
...............
Konu mondiego tarafından (15-03-2017 Saat 07:10 PM ) değiştirilmiştir.
İş yerimize yeni bir çalışan gelmişti.
Kız iş konusunda tam bir dahiydi.
Bizim bir hafta zor bela çözdüğümüz aksaklıkları sadece bir saatten kısa bir sürede kolaylıkla çözecek yeteneğe sahipti.
Ne var ki tam anlamıyla sosyal fobi sahibi biriydi.
Bizimle konuşmaz, yemeğe gelmez, göz teması bile kuramazdı.
Sorunu nasıl çözdüğünü anlatmayı beceremiyordu.
Kedini ifade etmeyi bile başaramıyordu.
Bir noktadan sonra kızın yeteneğini kullanamayacağımızı düşündük ve çıkışının verilmesini istedik.
Kısadan hisse iş yerinize artı değer (iletişim, uyum, takım çalışması, vb vb) kattığınız sürece kimse size takılmaz ama bunu yapamazsanız yetenek, bilgi vb vb ile kurtulamazsınız.
Konu hartemes tarafından (12-01-2017 Saat 06:17 AM ) değiştirilmiştir.
Yer imleri