Keske yazi hakkındaki düsüncelerinide paylassaydin .
Belki tanıdık gelebilir. Bir forumdan, sıkıntıları olan bir arkadaşın yazısını, çok beğendiğim sizlerle paylaşmak istedim. Bu, açtığım ilk konudur.
"Toplumda o kadar çok beyinsiz var ki insan intihar etmek istemiyor . Yoruma açık hiçbirşey yapmak istemiyoo.
Avam ülkenin boş kafaları kimbilir hangi amiyane üslupla cehenneme gittiğimi söyleyecek
kaç alaturka kafa arabesk cümlelerini savuracak kısa ömrüme pervasızca
bazen aslında çoğu çoğu bundan yaşamaya devam ediyorum
birgün bu metotla gidersem o toplumun gözlerinden öperim şimdiden
yaşarken kaç puanlık insan olduğunu öldükten sonra da kaç puan aldığını Yaratıcı dan önce öngören
Başkalarının hayatlarında Küçük Tanrıcılık turları atan şirk mağduru tatlı su Müslümanları
bilir misiniz intihar güçsüzlerin eylemi değildir
hepinizin ödünü kopartan ölüme
kendi ayaklarıyla koşa koşa gitmektir
ve biri yaşamaktan vazgeçtiyse
öncesinde yaşam ondan vazgeçmiştir
oyunu bozan kaderken
basıp gideni mızıkçılıkla suçlamak niye ?
ha bir de herkesin kaldırabileceği kadar yük yoktur omuzlarında
sen imtiyazlı bir kulsun ve bilmiyorsun hayatın arka bahçelerini
sen elinde ki papatya çayıyla günlük aksiliklerini yatıştırmaya çalışırken
aldığı tüm depresanlara rağmen beyninin çizilişini açık yara tadında hisseden bir ben varım
ve daha birçok deli
normal yollarla uyumak ütopyamız ve toplumun s.ktrettiği ucube bir takımız
hikayelerimiz farklı aynı sarı saçlı oyuncak bebeğe aynı pembe elbiseleri giydirdik
zaman geçtikçe ''aynı'' larımız azaldı
sizin yolunda devam eden masalsı hayatlarınız vardı
bizim bir türlü yoluna girmeyen cehennem çıkmazlarımız
hayat sizin başınızı şevkatle okşarken
biz kaçıkların ağzını burnunu kırdı
sardık sarmaladık üfledik geçti demeye kalmadan aynı yerlerden bir daha bir daha bir daha tartaklandık
ve üstüne bir de intihar eylemini hayata geçirdiğimizde
sıcak koltuklarınıza oturup zebanilerinizle cehenneme yolcu ettiniz bizi
öldük sizden yine kurtulamadık ! ...
şartlar iyileştirilmediği için Tanrı ya uzun süre dil döken sonra greve giden olmayınca da işi bırakan bir grup kaçığız biz
yaşadıklarımız kalbimizi kırmadı beynimizi çizdi
gecenin üçünde bir bardak çay tek dal sigara birkaç damla asil gözyaşıyla yatışmayacak acılarımız vardı
çoğumuz 3. paketi açarız gün bitiminde ve çayı sadece nezaketen içeriz
pek sevilmeyiz aranıza almazsınız bizi
ve hastane odalarında parmaklık olan tek servis bizimkidir
uzun süredir güçlüyüz çok uzun süredir
uzun süredir ''öteki'' yiz çok uzun süredir
insani boyutların üzerinde efor sarfettik bu ana gelinceye kadar ve bitmesi gerekiyorsa inceldiği yerden fişimizi çekeriz gidiş şeklimize saygı duymanızı beklemiyorum
çünkü inanın biz size oluşturduğunuz düzene çıkar ilişkilerinize damara göre verdiğiniz şerbete içine girdiğiniz kabın şeklini alma potansiyelinize size dokunmayan yılanı beslemenize bir yerlerde aç olduğu için ölen çocuklarla aynı dünyada sorgulamadan yaşamanıza siyasetinize politikanıza savaşlarınıza huzurevi çocuk yuvası gibi insan barınakları yapmak durumunda kaldığınız toplum oluşumunuza küfürlerinize bencilliklerinize a pardon bir de o eşsiz müthiş aklınıza bir saniye bile saygı duymamıştık zaten
sanırım en iyi anlaştığımız konu da buydu"
Keske yazi hakkındaki düsüncelerinide paylassaydin .
Herkesin farklı bir bakış açısı var.gecenin üçü ile başlayan cümleye kadar benim için anlamsız bir yazı.sadece o cümleden gerisini anlamlı buldum.
Elif gibi yalnızım,
Ne esrem var, ne ötrem.
Ne beni durduran bir cezmim
Ne de bana ben katan bir şeddem var.
Ne elimi tutan bir harf
Ne anlam katan bir harekem…
Kalakaldım sayfalar ortasında.
İşte ben gibi, sen gibi…
Bir okuyan bekledim,
Bir hıfzeden belki…
Gölgesini istedim bir dostun med gibi…
Sızım Elif sızısı…
bilir misiniz intihar güçsüzlerin eylemi değildir
hepinizin ödünü kopartan ölüme
kendi ayaklarıyla koşa koşa gitmektir
ve biri yaşamaktan vazgeçtiyse
öncesinde yaşam ondan vazgeçmiştir
oyunu bozan kaderken
basıp gideni mızıkçılıkla suçlamak niye ?
Ona çok acıyordum, hiç mi âşık olmamıştı acaba, sevdiği biri yok muydu?
Aslına bakarsan yazıdaki düşünceleri onaylamadım ama anlatım tarzını çok beğendim. Elbette büyük bir öfke, intihara haklı sebepler gösterme arayışına asla katılmıyorum. Bu yazıyı bir rehber ya da öneri olarak değil, sadece bir yazı olarak sundum. Son derece kuvvetli bir sitem, ikna edilemeyen bir karakter var yazıda.
Aslında birçoğumuzun içine attıklarının dışarı vurmuş halini yazmış. İyide yazmış.
Kesinlikle. Pek çoğumuzun içinde var olan öfkeye tercüman olmuş.
Yer imleri